เคยทำอะไรถูกบ้างไหมนะ ชีวิตนี้

ถ้ายังไม่เห็นคุณค่า ก็อย่าพึ่งทำ

ถ้ายังไม่ได้ใช้ปัญญา ก็อย่าพึ่งทำ

notebook งอแง boot ไม่ขึ้น

ต้องเสียเวลาล้างเครื่องใหม่

อืม.........ทำให้นึกถึงเมื่อหลายเดือนที่แล้ว ที่ต้องร้องไห้ เพราะคอมพิวเตอร์ไม่ได้ดั่งใจ แล้วครูท่านก็เมตตาให้เครื่องนี้มาใช้ ขอบพระคุณนะคะคุณครู

อย่างที่ครูสอน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นดีเสมอ ๆ

แต่หนูคงต้องขอเวลาลงโปรแกรมต่าง ๆ ก่อนนะคะ

(^_^)

แผนชีวิตวันนี้

• เช้าเตรียมตัวอย่างที่เหลือ 4 ตัวอย่างให้เสร็จ
• บ่ายสองครึ่งไปสมุทรสาคร เพื่อเก็บตัวอย่าง อาจจะต้องนอนค้างที่กระทุ่มแบน

เมื่อชีวิตคือการเรียนรู้ ต้องมีสติให้มาก อย่าให้อารมณ์เข้ามาครอบงำจิต หายใจสบายไว้ ความอ่อนน้อมและความกตัญญูเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ของการก้าวไปตลอดหนทาง

วันนี้หนูตั้งใจกับตนเองจะเคลียตัวอย่างที่เก็บมาจำนวน หกตัวอย่างให้เสร็จ แล้วบ่าย ๆ เย็น ๆ อาจจะไปเก็บเพิ่ม

แต่ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจนเที่ยงแล้ว มีงานด่วนมาแทรก

แล้วหนูก็ถามตนเองว่า ทำดีที่สุดรึยัง

คำตอบคือ เต็มที่แล้ว คำตอบนี้ของตนเองเหมือนเป็นกำลังใจ ให้สู้ต่อแบบเสร็จเท่าที่เสร็จ

และตัดสินในเบรคตัวเองในการไปเก็บตัวอย่างก่อน ทำเท่าที่มีให้เรียบร้อยก่อน

เอานะ ตั้งใจ ตั้งใจ และอดทนกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามา ทดสอบ

แผนงานของวันนี้

• หิ้วตัวอย่างที่เก็บมาทั้งหมด ไปที่ห้อง Lab
• เอา herbarium ใส่ในต้นอบ
• เตรียมของไปเก็บตัวอย่างที่จันทบุรี (กรรไกรตัดกิ่ง ถุงใหญ่ 5-10 ใบ กระดาษอัด herbarium กระดาษหนังสือพิมพ์ ปริ้นแผนที่ตำแหน่งพิกัด)
• รถออกไปจันทบุรีเจ็ดโมงครึ่ง หนูต้องรีบไปวิ่งแล้วหล่ะค่ะ

วันนี้หนูจะตั้งใจเก็บตัวอย่างให้ดีที่สุด

อืม แต่ต้องไม่คาดหวังนะ แค่ไหนก็แค่นั้น ทำเต็มที่ (^_^)

To do list

• ส่งบันทึกค่าเช่าบ้าน
• บันทึกเข้าอบรม Hipps
• เก็บตัวอย่างพืชที่ แพทย์แผนไทย
• เขียนข้อมูลบางส่วนของพืช

เมื่อตั้งใจกับตนเองแล้ว พึงมั่นคง

จากนั้นพระศาสดาได้ตรัสความในพระคาถาที่ 1 นี้ว่า          

มโนปุพพงฺคมา ธมฺมา  มโนเสฏฺฐา มโนมยา  มนสา เจ ปทุฏเฐน           ภาสติ วา กโรติ วา ตโต นํ ทุกฺขมนฺวติ จกฺกํ ว วหโต ปทํฯ          

ทุกสิ่งทุกอย่างมีใจเป็นผู้นำ มีใจเป็นใหญ่  สำเร็จได้ด้วยใจ ถ้าคนเรามีใจชั่วเสียแล้ว  การพูด การกระทำก็พลอยชั่วไปด้วย เพราะการพูดชั่วกระทำชั่วนั้น ทุกข์ย่อมตามสนองเขา เหมือนล้อเกวียนหมุนตามรอยเท้าโค.                              

วันนี้อบรม R2R ว่าด้วยเรื่องของ สถิติในการทำวิจัย

หนูมีเรื่องที่ยังติดค้างต้องเขียนคือ

• จดหมายถึงครู ๑๘ มกราคม ๒๕๕๓
• ฟ้าสว่างช้า หรือว่าหนูโอ้เอ้

ส่วนที่แซงทางโค้งเขียนไปก่อนเช้านี้คือ

• ความรู้สึกของผู้หญิงอายุ 29 ย่าง 30 ปี

พยายามต่อไปทำให้ดีที่สุด

บนข้อจำกัดที่มี

อย่างมีสติ

เช้าวันนี้หนูได้เรียนรู้การวาดภาพผิวใบล่าง

เห็นใจตนเองที่ฝืนทน อดทน เพื่อเรียนรู้การวาดภาพ

นึกถึงคำสอนครู "ฝึกตนเอง ดัดตนเอง"

5. เมื่อต้องวาดรูปโครงสร้างของผิวใบล่าง

บันทึกที่เขียนในวันนี้

1. ที่ ๆ มีเราอยู่เขามีความสุข หรือหนักใจ?
2. พุทธวิธีกับการพัฒนาตนเอง
3. เราเลือกได้ เราเลือกที่จะใช้ชีวิตได้
4. สมุดบันทึกจากครู ι คนเราโดนล่อด้วยเหยื่อ (สมุทัย)

ประชุม Proactive ที่สโมสรราชพฤษก์ (นอร์สปาร์ค)

บันทึกของวันนี้ การเริ่มต้นชีวิตใหม่ เริ่มต้นลมหายใจใหม่ให้รู้ตัวทุกขณะ

1. จดหมายถึงครู ι ๑๐ มกราคม ๒๕๕๓
2. เมื่อคนไม่รู้และคนไม่รู้นั่งเถียงกัน
3. สู้ด้วยพลังภายใน

พี่ผึ้ง Tel มาปรึกษาปัญหาที่ทำงาน

คุยเสร็จ หนูนั่งลงตามลมหายใจจนหัวโล่ง

กราบขอบพระคุณครูค่ะ ที่เมตตาให้อาวุธอันล้ำค่า

เมื่อคืน เหมือนครูท่านเกริ่น ๆ เรื่องความหลง

น่าห่วงแก้ยากกว่า โลภและโกรธ

โดยเฉพาะความหลงที่เกิดจากการอ่านและเขียน

ซึ่งใน G2K ก็เช่นกัน

แต่หนูเอง ยังเข้าไม่ค่อยถึงนัก

แต่ก็บอกตนเองว่า จะพยายามแล้ว และต้องเขียนเรื่องนี้ให้ได้

วันนี้ตั้งใจเต็มที่ ที่จะทำงาน หลังจากรู้สึกว่าตนเองถูกปรับอยู่ใน Mode stan by มานาน

เอาน่า ก็ถือว่าได้เรียนรู้

• เก็บตัวอย่างต้นไม้ ทำ Herbalium
• ฝึกการลอกผิวใบบน ผิวใบล่าง
• ทำภาคตัดขวางใบ
• ว่างเมื่อไหร่มาเขียน G2K

เย็นนี้

• นัดไปรับกระเป๋าครูห้าโมงเย็น
• ไปรับท่านสามทุ่ม 

นศ.มาดูงาน ตลอดเช้า เราเลยได้อานิสงฆ์ ดูไปด้วย (^_^)

ใจไม่หลาบจำ

ทำไมถึงไม่หลาบจำ

เพราะมันไม่เคยเห็น

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องย้ายห้องทำงานใหม่ หลาย ๆ อย่างยังไม่ลงตัว ใจหนูค่อนข้างดิ้นรน บีบคั้น อึดอัด

ได้แต่อดทนหายใจ สบายบ้าง อึกอัด บ้างเป็นธรรมดา

ปั่นเกลียวความรู้กับท่านธรรมฐิต ในบันทึก ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตคือ โอกาส 

ตอนแรก ๆ ความโกรธเกิดขึ้นมาหนูไม่เห็นค่ะ ไม่รู้ด้วยว่าตนเองไปโกรธเขา รู้แต่เป็นหนัก ๆ อึ้ง ๆ คิดอะไรไม่ออก พอครูท่านชี้ให้เห็นว่า กำลังโกรธอยู่นะ ใจหนูกลับรู้สึกรับไม่ได้ ที่ตนเองจะไปโกรธคน ๆ นี้ พอโกรธขึ้นมา ก็รู้สึกซ้อนขึ้นมาอีกว่า โกรธทำไม โกรธไม่ได้นะ คร่ำครวญไม่อยากให้ตนเองโกรธ............

=> 3.เรียนรู้อยู่กับมัน อย่าผลักไสมัน

ต่อยอดจากบันทึกแรกของวัน

หนูนั่งทบทวนต่อ ที่ครูท่านบอกเกี่ยวคนที่ท่านช่วยเหลือแท้ที่จริงแล้วท่านรู้สึกว่า

ทุก ๆ ที่ ที่ไปทำงาน เหมือนสวมบทบามเป็นผู้ให้ มองนอก ๆเหมือนไปช่วยเขา แต่จริง ๆ พี่ไปเอา ไปเรียนรู้ เหมือนเพียงแค่พี่สมบทบาทสมมุติของนักช่วยเหลืออย่างติ๋วก็เหมือนกัน เหมือนติ๋วมาให้ ให้พี่มีโอกาสได้เรียนรู้ มากอบโกยเลยแหละ

แล้วคำพูดหนึ่งของท่านก็ปรากฏขึ้นมาในใจหนูว่า

คนที่เขาเข้ามาหากเรา เขามาให้โอกาส อยู่ที่เรา ทำเป็นเอาเป็นรึเปล่า

มาต่อที่นี่เลยค่ะ=> 2. ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตคือ โอกาส

นั่งทบทวนในตนเองกับสิ่งที่ได้เรียนรู้เมื่อวานนี้ นึกถึงเรื่องที่ครูเมตตาเล่าให้ฟังท่านเปรียบเปรยว่า

เหมือนดูไฟไหม้ป่า

เคยเห็นเขาดับไฟป่าไหม เขาไม่ได้ใช้น้ำดับนะ

เขาจะทำคูเป็นแนวกั้นไว้ ไม่ให้ไฟมันลาม

เหมือนพี่มีคันคูกั้นไฟป่า แล้วพี่ก็นั่งดูมันไหม้จนมันมอด

=> 1. เหตุการณ์มหัศจรรย์เกิดขึ้นกับครู

 มานั่งเขียนต่อค่ะ

นี่แหละพลังแห่งศรัทธา หากเราทำสิ่งใดด้วยความเชื่อมั่นแห่งศรัทธา แม้เป็นเพียงพลังเล็ก ๆ เหมือนพลังเทียนหนึ่งเล่ม แต่เมื่อใดที่เทียนหลาย ๆ เล่มมารวมกันให้แสงอย่างสามาคี ก็ไม่มีความมืดมิดใดที่จะทำร้ายหรือจะทำลายแสงสว่างของเทียนได้

=> 5. ผจญภัยในวันขึ้นปีใหม่ ตอนที่ 4 แสงเทียนแห่งศรัทธา

แล้วก็ตามมาติด ๆ ด้วย ความประทับใจที่ได้พระพุทธรูปมาจากวัดเป็นของขวัญปีใหม่ และได้มอบให้แม่บ้านในเช้าวันที่ 2 ม.ค. 53

ล้อเล้นกับกิเลส เป็นเหมือนการไปกวนตะกอนกิเลสตนเองให้ขุ่น แล้วชำระมันออกไป

=>  4.ผจญภัยในวันขึ้นปีใหม่ ตอนที่ 2 ความอยากและการให้