เลิกทำตัวเป็นคนพาล แล้วหันหน้ามาทำงานอย่างมีสติ

เจ้ารู้ไหม คนที่ประสงค์จะเดินบนเส้นทางนี้จำต้อง "อดทน"

เจ้ารู้ไหมในภาษาจีนนั้นคำว่า "อดทน" ประกอบด้วยตัวอักษร

๒ ตัวคือ คำว่า "มีด" และ "ใจ"

อันหมายถึง มีดที่เฉือนเข้าไปในใจแล้วเจ้าจึงรู้ซึ้งถึงคำว่า "อดทน"

***เพื่อนงาม*** ติช นัท ฮันท์

ศัตรู คือ ครูของจิตใจอันกรุณา คนเราสามารถเมตตากรุณาคนอื่นได้ไม่ยากนัก โดยเฉพาะคน ๆ นั้นเป็นคนที่เรารักด้วยแล้ว แต่ศัตรูเท่านั้นที่จะมอบบทเรียนแห่งความกรุณาให้ใจเจ้าได้

*** เพื่อนงาม*** ติช นัท ฮันห์ 

เรื่องที่เรียงคิวไว้เขียน

• อาหาร ความอยากและร่างกายนี้
• ตำหนิผู้อื่น แล้วตื่นมาเห็นตนเอง
• ความเหงา ที่ลืมกัน
• พันธะที่เรียกว่า "ลูก"
• AAR จากรพ.สต.สีฟองแก้ว สู่เหล่าไฮงาม ความงามแห่งจิตใจ
• เขาทำอะไรกันที่กะบาก
• ครอบครัวของหนู
• แม่ของหนู
• พ่อของหนู
• พี่สาวของหนู
• พี่ชายของหนู

"ที่ปฏิบัติมานั้นถูกต้องแล้ว

แต่สมาธิยังไม่เข้มแข็ง"

คำสอนครูบาอาจารย์ที่น้อมนำมาสู่ใจ

เช้า-ไปติดต่อรับสมุนไพรที่สวนจันทบุรี พอจะเข้าใจแล้วว่า มาแล้วได้เรียนรู้อะไร

บ่าย-เสร็จงานแล้วแวะไป น้ำตกคลองนารายณ์ และน้ำตกพลิ้ว แขนซ้ายบวมคล้ายผื่นแพ้ (มีความรู้สึกเจ็บจี๊ดเหมือนโดนพิษ หรือขนบ๊ง ไม่ทราบสาเหตุ แต่แขนบริเวณนั้นไปแปะเข้าที่หิน คาดว่า คงเป็นอะไรที่ต้องสังเกตไปเรื่อย ๆ ไม่ทานยา ไม่ทายา แค่ดู คันบ้าง แต่ก็อดทน ขอบคุณนะที่ให้โอกาสเรียนรู้และรับผลกรรม)

เย็น ๆ-แวะนอนกับพี่ที่ชลบุรี เป็นการเรียนรู้อีกมุม ที่คล้ายบทเรียนซ้ำแต่ก็ตอกย้ำ เพิ่มความเข้าใจ............

วันนี้รู้สึกเข้าใจ ความโดดเดี่ยว (อยู่คนเดียว เดินทางคนเดียว แม้บางความรู้สึกจะแว๊บอยากมีใครร่วมทาง แต่แท้ที่จริง เรามาคนเดียวตายคนเดียว) แต่ไม่เดียวดาย (ก็ระหว่างทาง มีผู้คน วัตถุต่าง ๆ สิ่งต่าง ๆ เวียนมาเวียนไป สวนกันไป สวนกันมา นี่แหละความ ไม่เดียวดาย)

เข้าใจ ว่า "ความรู้สึกรัก เกิดที่ใจหายไปที่ใจ ไม่ต้องการตัวบุคคล จะว่าไปติ๋วไม่ได้เห็นว่ามันหายไปที่ใจหรอก แค่มันแว๊บหายไปเฉย ๆ แล้วก็ผนวกกับความจำได้ว่าคงเป็นใจมั๊ง".......ระลึกขึ้นได้ระหว่างขับรถ

เมื่อคืนกว่าจะ มาถึงโรงแรมก็เกือบสามทุ่ม.......หลับสนิท

เช้านี้ ต้องออกไปสวนสมุนไพรแต่เช้า

อะไรจะเกิดก็ให้มันเป็นไป....

คำสอนหลวงปู่

จงแบ่งชีวิตเป็นส่วน ๆ ช่วงเวลานี้ทำงาน ก็คิดงานไป ทำงานไป ช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลาของตนเอง ก็ดูตัวเองไป มันถึงจะได้นะ วัน ๆ หนึ่งมันต้องดูเจ้าของ ทบทวนเจ้าของว่า ทำอะไรไปบ้าง ทำดีอะไรไปบ้าง ทำชั่วอะไรไปบ้าง ทำดีก็ให้รักษาไว้ ทำให้มันเจริญขึ้น ทำชั่วก็ให้ละ มันถึงจะได้นะคนเรา

คำชี้แนะของหลวงปู่และครูเป็นเนื้อเดียวกัน วันนี้น้อมเอาคำสอนหลวงปู่และครูเข้ามาสู่ใจ น้อมไปปฏิบัติ

เหมือนเจอวิบากของความคิด คิดงานวางแผนไม่หยุดประสาทตื่นตัวนอนไม่หลับ เมื่อคืนกว่าจะหลับลงได้ก็ตีสามกว่า ตอนนี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แล้วชีวิตก็ต้องดำเนินไป ตามหน้าที่...........เผชิญกับความยุติธรรมของกฎแห่งกรรม

• พรุ่งนี้ (17 ส.ค.) ตอนเช้าไปรับ เจ้าหน้าที่จาก สถาบันวิจัยสมุนไพร ที่สนามบินไปนิเทศน์งานสมุนไพรที่ โรงพยาบาลพล
• ตอนเที่ยงขับรถไปสวนสมุนไพรจันทบุรี ติดต่อขอรับกล้าพันธุ์สมุนไพรมาแจกจ่ายในเขตรับผิดชอบ (นอนค้างที่จันทบุรี)
• เช้าวันที่ 19 เข้ากรุงเทพไปพักค้างที่นนทบุรี
• เช้าวันที่ 20 ประชุมที่สำนักงาน กพ.ค่ะ
• เช้าวันที่ 21 ไปเลี้ยงเด็กพิการซ้ำซ้อนที่ ปากเกร็ด นนทบุรี
• บ่าย ๆ วันที่ 21 กลับขอนแก่นค่ะ

ตอนนี้ทำได้เพียงตั้งใจรับกรรมค่ะ (#^_^)

ไม่ได้หายไปไหนค่ะ

โผล่ขึ้นมาสารภาพบาป แต่ทุกอย่างก็ผ่านไป คิวงานช่วงนี้แน่น (มาก)

6 ส.ค. ไปนนทบุรี

7 ส.ค. ไปนครนายก

8-9 ส.ค. นนทบุรี

10 ส.ค. ประชุมเตรียมเปิดพิพิธภัณฑ์ถุงยางอนามัยที่ นนทบุรี กลับถึงขอนแก่นสามทุ่ม

11 ส.ค. เช้าไปทำงาน เย็น ๆ ขับรถกลับบ้าน

12 ส.ค. ไปภาวนาที่วัดกับพ่อแม่ (หนูพักค้างที่วัดพ่อและแม่กลับบ้าน)

13 -14   พักค้างที่วัดค่ะ

15 ส.ค. หลังถวายอาหารเช้า กลับลงมากราบพ่อแม่ บ่าย ๆ ขับรถกลับขอนแก่นค่ะ

16 ส.ค. ประชุมและเป็นวิทยากรร่วมงาน ComMedSci ที่อุดร (เย็นกลับมาเคลียร์งานทำเรื่องอนุมัติไปรับกล้าพันธุ์ที่จันทบุรี)

ตื่นมาพร้อม ๆ กับอาการเจ็บ ตุ๊บ ๆ แน่น ๆ ในช่องท้อง ร้าวลงช่วงขา

อาการนี้หายไปนานแล้ว

พอเวทนาทางกายปรากฎเป็นอาการตุ๊บ ๆ เหมือนมีอะไรวิ่งอยู่ในลำไส้ ความรู้สึกตุ๊บ ๆ ตามด้วย ความรู้สึกเจ็บร้าวบริเวณช่องท้อง

พอเผลอเวทนาทางใจลงไปคลุกคร่ำครวญ เจ็บปวด แต่พอมองเห็นเวทนาทางใจที่คร่ำครวญ มันดับ

แต่อาการทางกายยังอยู่ ยังมีเสียงลม และอาการตุ๊บ ๆ ในช่องท้อง เป็นแน่น ๆ เหมือนมีอะไรอุดดันอยู่ภายในช่องท้อง

ความผิดปกติเป็นโอกาสในการพัฒนา จริง ๆ

อืม.....สาเหตุมาจากอะไรนะ เมื่อวานตั้งใจกับตนเองว่า ปรับการกินอาหารใหม่ ให้เหลือ มื้อเดียว สองคือ ประจำเดือนพึ่งมาวันแรก สองสาเหตุนี้น่าจะมีส่วน

ดูแลวิทยากร บ่ายนี้พาทัวส์ขอนแก่น

รู้สึกยินดีที่จะได้ดูแลท่านวิทยากรที่มาเล่าประสบการณ์การทำงาน เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ รุ่นน้อง ช่วงเวลาเพียงไม่นาน เหมือนท่านช่วยเติมถ่านให้ไฟที่พอจะมีเชื้ออยู่บ้าง ลุกฮือ ขึ้นมา การพิทักษ์ ดูแล เฝ้าระวังคนไข้

งานรังสีเทคนิคเป็นงานเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่ ปิดทองหลังพระ ทำงานด้วยใจปรารถนาให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างดีที่สุด

noise = การรบกวนแบบมั่ว ๆ

artifact = การรบกวนแบบเป็นระบบ

เช้าวันนี้ไปรับวิทยากรที่สนามบิน แวะทานข้าวที่ร้านเอมโอช แล้วก็แวะมาที่โรงแรม เหมือนเป็นการรับรองแบบเก้อ ๆ กัง ๆ ประหม่าบ้าง เพราะไม่เคยเจอ ไม่มีข้อมูลของท่านวิทยากรมาก่อน โชคดีที่พี่แวว มาด้วยได้โอกาสสังเกตการทำงาน แต่เพราะไม่รู้ไม่มีข้อมูล จึงใช้การสังเกตเอา

แรกๆ หนูรู้สึกประหม่า การประหม่าทำให้เห็นระบบป้องกันในตนเองที่สร้างขึ้นโดยธรรมชาติคือ ความกร่าง ใจแข็งกร้านขึ้นมา พอมองเห็นความกร่าง ที่เกิดจากความประหม่าในตนเอง ใจอ่อนยวบลงมา การพูดคุยเริ่มเป็นธรรมชาติทั่วไป

พี่ ๆทุกท่านเมตตามาก ๆ แนะนำ ให้โอกาส ให้อภัย กับความโก๊ะของหนู ก็แหมเดินนำหน้าพี่ ๆ แต่พาไปผิดคัน ฮ่า ๆ ๆ ก็รถมันเหมือนกัน แต่คันของเราคือคันถัดไป ฮ่า ๆ ๆ

เป็นเรื่องขำ ๆ ของคนตัวดำ ๆ กับ หน้าที่รับรองวิทยากร

ประชุมพัฒนางานด้านยาและสมุนไพร เช้า-บ่าย

หลากหลายมุมมอง หลากหลายจุดที่น่าพัฒนา

ต้องเดินทางไปประชุมเรื่องสหกรณ์ที่นครราชสีมา เปิดใจเรียนรู้เรื่องใหม่ ด้วยหน้าที่

internet ที่บ้านพักใช้งานไม่ได้มาเป็นอาทิตย์

แต่วันนี้มาประชุมที่ร้อยเอ็ด โชคดีที่มี internet ให้ใช้งาน

(^_^)

ร่างกายระบม จากการไปนวด เพราะเส้นเอ็นที่ถูกใช้งาน ตึงถูกยึดเป็นพังผืด กว่าจะกดให้ผ่อนคลายได้ ทำให้นึกถึงครูว่าหลังการรักษา พิษจะกระจาย เลิกงานมาหลับสลบ ตื่นขึ้นมายังมีอาการปวดตามร่างกาย

ต้องอาบน้ำสมุนไพรช่วยร่างกายลดอาการระบมให้เร็วขึ้นด้วยยาต้มสมุนไพร

และแล้วเวลาแห่งการรับผิดชอบคำที่ปวารณาไว้ก็มาถึง

ภาระหนี้สินทั้งหมดของหลวงพี่ จัดการโอนย้าย ผ่องถ่ายจากพี่สาวมารับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว

และยังพอมีเงินเหลือให้พ่อแม่และพี่สาวตามสมควร

รู้สึกดีจังเลยค่ะเป็นหน้าที่ของคนในครอบครัวพึงกระทำ

ก่อนหน้านี้มัวก้มมองแต่ตนเองได้อะไร

ฉันได้อะไรจากครอบครัว ไม่เคยสนใจว่าพี่สาว พ่อแม่ จะเหนื่อยยากเพียงใด

แต่ ณ วันนี้และตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ความจริงอย่างรู้ตัว

ช่วยเหลืออย่างเต็มความสามารถ เต็มสติ เต็มกำลัง

แต่ก็ไม่ได้เบียดเบียนตนเองจนสิ้นไร้ไม้ตอก

ไม่ได้ทำด้วยความอวดดี อวดเก่ง เป็นความนอบน้อมในฐานะน้อง ในฐานะกัลยาณมิตร เป็นความงดงามของการได้เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นและเพรียบพร้อมสำหรับการทำความเพียร

ขอบพระคุณนะคะที่ให้โอกาส

หลังวิ่งออกกำลังกายแวะลงไปดูต้นไม้ในสวนที่ปลูกไว้ลากสายยางกะว่าจะมารดน้ำ ตักใส่กะละมังเดิน ๆไป อ้าว มีร่องรอยของความเปียกชุ่ม แสดงว่ามีคนมาช่วยรดน้ำ เดินดูรอบ

ว้าวขนลุก ทุกหลุมมีรอยเปียกชุ่มของน้ำ ขอบพระคุณนะคะ ใครก็ตามที่เมตตาช่วยดูแล ต้นไม้

การที่พี่ช่วยรดน้ำต้นไม้ เหมือนช่วยเติมกำลังใจให้คนปลูกด้วย

เมื่อเช้าวิ่งออกกำลังกายแล้วคิดได้ว่า

เขียนป้ายชื่อ ใส่ซองซิป ห้อยเชือกหรือลวดติดต้นไม้ที่ปลูก แก้ขัดไปก่อนจนกว่าจะรอดแล้วค่อย สั่งทำป้ายถาวร

การใช้ชีวิตแบบเพ็คเก็จ

ในเมื่อเรียนรู้ข้อเสียของตนเอง ก็จะเห็นข้อดีของตนเองด้วย

เรียนรู้จะอยู่กับข้อดีของใครคนหนึ่ง นั่นหมายถึงว่าต้องยอมรับข้อเสียของคน ๆ นั้นด้วยเช่นกัน

ที่ยังเครียดเพราะคิดไม่ดี

ถ้าคิดดีใจจะไม่เครียด

จงทำ

• test กล้อง สามตา
• ตรวจสอบคุณลักษณะ
• รออนุมัติแผน
• รอดอกไม้บาน