หากจริงใจไพร่แท้แค่ลาออก
แล้วค่อยบอกเพื่อนเราเอาแค่ขำ
แจกเงินไปให้หมดลดเวรกรรม
จงช่วยทำคำว่าไพร่ให้เป็นจริง
ไม่มีความเห็น
เขายืนระหว่างทางแพร่ง
ทางแห่งมุ่งหาจุดหมาย
ทางขวาอยู่อย่างสบาย
ทางซ้ายช่วยเหลือทุเลา
เรียกน้ำย่อยก่อนใช่ไหมครับครูใหญ่
โหดร้ายรุนแรงแฝงเร้น
มิดเม้นสำนึกลึกสุด
หน้าตาบอกเตือนเหมือนมนุษย์
เหตุใดไม่หยุดฆ่าแกง
ไม่มีความเห็น
ถึงกระต่ายหมายจันทร์
ตะวันลับค่ำแล้ว เทียวหนอ
กระต่ายไม่เคยรอ ร่ำร้อง
หวังกระต่ายมาพนอ เคียงคู่ ชมนา
จันทร์เจ็บหาคนจ้อง สอดคล้องนิยายจันทร์
จันทร์เป็นไรไปหนอขอคนจ้อง
จันทร์หม่นหมอนเพราะเหตุใดใจฝากถาม
หรือจันทร์เศร้าเพราะกระต่ายไม่ติดตาม
คนงามงามเป็นห่วงจันทร์ทุกวันเอย
วันเสาร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ 2555
แม้ว่าจะเป็นวันหยุด แต่ว่าได้ขึ้นมาทำงานที่ห้องทำงานเหมือนเคยเป็น
อยากพิมพ์ PPT การสอนออกอากาศทางไกลให้เสร็จ
เหลือตอนที่ 17 ตอนเดียวเท่านั้น
แจ้งให้นักศึกษามาพบ วันจันทร์ นอกเวลาเรียน
ไม่มีความเห็น
พอเสียทีเสรีภาพที่อาบเลือด
จงหยุดเชือดเฉือนแทงแล้วแบ่งสี
เสรีภาพมิใช่ถ่อยเพื่อต่อยตี
เสรีภาพที่มีเพื่อปวงชน
ไม่มีความเห็น
ตะวันฉายสายหน่อยค่อยได้พบ
มิได้หลบหลีกลี้ไปที่ไหน
อาจเหนื่อยร้อนนอนพับแล้วหลับไป
ขึ้นวันใหม่ลืมตามาคุยกัน เอย
ไม่มีความเห็น
เคยมีไหมใครสักคนสนใจข้า
ปรารถนาสิ่งไหนไม่เสริมส่ง
ข้าอดทนจนแย่แค่ดำรง
เพียงยืนยงคงอยู่อีกครู่ยาม
ไม่มีความเห็น
เคยมีไหมใครสักคนสนใจข้า
ปรารถนาสิ่งไหนไม่เสริมส่ง
ข้าอดทนจนแย่แค่ดำรง
เพียงยืนยงคงอยู่อีกครู่ยาม
ไม่มีความเห็น
เจ็ดสิบปีที่ผ่านนานนักหนา
ควรถึงคราลาพักสักวันหนึ่ง
ด้วยรู้ว่าหน้าที่มีรัดรึง
และวันซึ่งจากลามาใกล้นัก
ไม่มีความเห็น
ชีวิตวันนี้
ชีวิตเช่นวันนี้ดั่งที่เห็น
ยังเยือกเย็นเป็นวันอันสงัด
ยังทำงานนานาสารพัด
สิ่งใดตัดก็ตัดสลัดไป
ไม่มีความเห็น
ชีวิตวันนี้
ชีวิตเช่นวันนี้ดั่งที่เห็น
ยังเยือกเย็นเป็นวันอันสงัด
ยังทำงานนานาสารพัด
สิ่งใดตัดก็ตัดสลัดไป
ไม่มีความเห็น
เศรษฐกิจพิษพ่ายแพ้ คงพัง
ผองเพื่อนเตือนไม่ฟัง ยิ่งแล้ว
ทำงานเพื่อพวกยัง คงอยุ่
ทั้งชาติคงไม่แคล้ว เดือดร้อนวุ่นวาย
ไม่มีความเห็น
ขนหน้าแข้งร่วงแล้ว จนบาง
เสียแลบแสบเป็นทาง เกลื่อนเกลื้อน
งานชาติจงละวาง ยกเว้น เถิดพ่อ
หวังรุ่งฝากพวกเรื้อน แลบลิ้นโลมเลีย เอย
ไม่มีความเห็น
ชีวิตผันเปลี่ยนได้ เร็วนา
โรจน์รุ่งสูงสุดตา แต่งแต้ม
ยามตกต่ำลงมา ใครช่วย นาพ่อ
เรียนรู้เร่งยิ้มแย้ม ช่วยชี้ทางเดิน
ไม่มีความเห็น
วันศุกร์ที่13มกราคม2555
แม่เข้ารับการผ่าตัดหัวใจตีบที่่ รพบ.จุฬาลงกรณ์ ตึกสิริกิต ห้อง 404
บ่ายเดินทางเข้าไปเฝ้าไข้
ลงรถที่สายใต้แล้วขึ้นรถ 511 ลงประตูน้ำ
ต่อแท็กซี่ 60 บท แต่รถติดมากมาย
ขอคุณพระคุ้มครองให้คูณแม่หายจากอาการเจ็บไข้ในเร็ววันครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
ขอคุณพระคุ้มครองให้คูณแม่หายจากอาการเจ็บไข้ในเร็ววันครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
Happy New Year 2012 ค่ะ อาจารย์โสภณ
ขอส่งกำลังใจค่ะ...ขอให้คุณแม่ของอาจารย์หายเร็วๆนะคะ คุณพระรักษาค่ะ
....ทุกวันนี้หมอเก่งมากๆค่ะ....
ขอบคุณทุกกำลังใจที่เข้ามาให้ต่อกันครับผม
ส่งกำลังใจนะคอาจารย์ะ ให้คุณแม่หายไวไว
เอาใจช่วยให้หายป่วยไวๆนะคะ
จึงถือโอกาสจัดการสัมมนาร่วมกับจังหวัดเชียงรายหัวข้อ “ประชาคมอาเชียน”
ไม่มีความเห็น
ปลาตัวเดียวจงนำไปทำอาหาร
วิธีการอย่างไรให้ได้ผล
กินกันทั้งครอบครัวไม่กลัวจน
เพียงอดทนแล้วรอวันต่อไป เอย
ไปทั้งวัน ได้ปลามาตัวแค่นี้แระพ่อชั้น
ปลาตัวเดียวจงนำไปทำอาหาร
วิธีการอย่างไรให้ได้ผล
กินกันทั้งครอบครัวไม่กลัวจน
เพียงอดทนแล้วรอวันต่อไป เอย
ที่ใดใช้อำนาจมากที่นั่นมีคอรัปชั่นมาก อาจเป็นเหมือนเมืองไทยในตอนนี้ก็ได้ เพราะมีอำนาจรวมศูนย์อยู่ในเมือง วิธีแก้ไขแบบสวิสฯคือกระจายอำนาจออกไป กระจายอำนาจไปแก่ชุมชน แก้รัฐประหารได้ด้วย ท่านเรียกร้องปฏิรูปโครงสร้างอำนาจ ให้ชุมชนช่วยกันทำ ตำบลคิดเองทำเอง อำเภอ จังหวัด กลุ่มจังหวัด คิดเองทำเอง จะแก้ปัญหาได้แน่ คุณหมอนักคิดกล่าว.............รายการเจาะข่าววงใน
ไม่มีความเห็น
คุณหมอประเวศ กล่าวไว้ว่า
..สังคมไทยเป็นสังคมแห่งอำนาจ ชอบใช้อำนาจ แต่สังคมที่ซับซ้อนใช้อำนาจไม่ได้ ต้องแก้
ด้วยความรู้ ด้วยข้อมูล สังคมญี่ปุ่นเป็นสังคมแห่งข้อมูล อยากให้ศึกษาข้อมูลมากกว่าความรัก
โลภ หลง กลัว เป็นตัวนำความคิด
ไม่มีความเห็น
ธงพม่ามาปักเพราะรักชาติ
ธงผืนขาดของไทยยังไม่เห็น
น้ำลายไหลเปื้อนธงคงกระเด็น
ซาดกระเซ็นเห็นด่างอยู่กลางธง เอย
ธงพม่ามาปักเพราะรักชาติ
ธงผืนขาดของไทยยังไม่เห็น
น้ำลายไหลเปื้อนธงคงกระเด็น
ซาดกระเซ็นเห็นด่างอยู่กลางธง เอย
ไม่มีความเห็น
รักคนรวยรักง่ายได้เป็นพวก
รักสะดวกเห็นแต่ดีที่โดดเด่น
รักคนจนไม่ทำแม้จำเป็น
เพราะรักเหม็นกลิ่นสาบอาบเหงื่อใคล เอย
ไม่มีความเห็น
ฟังนิทานกล่อมนอนก่อนจะหลับ
เสียงเพลงขับคำขานอันคมขำ
ก่อนหลับผล็อยลอยอารมณ์ในคมคำ
เมื่อม่านดำราตรีเริ่มคลีคลุม
ไม่มีความเห็น
ในยามบ่ายปลายวันอันหม่นหมอง
เสียงร่ำร้องร่ำไรเหมือนไฟสุม
ไฟเหว่ว้าอารมณ์ยังโหมรุม
แม่ไม่อุ้มเพียงใดไม่หลับเลย
เมื่อถึงคราวล้มนอนตอนหัวค่ำ
แม่พึมพำกลอนผูกว่าลูกเอ๋ย
แม่ไม่อุ้มกลุ้มใจกระไรเลย
แม่ไม่เคยจางรักสักเวลา