ฟ้ารุ่งรางสางแล้วบนแนวเขา

สะท้อนเงาสีทองส่องแนวป่า

ฟ้าจรดดินจุดใดสุดสายตา

ดินนัดฟ้ามาพบบรรจบกัน

คนแบกโลกโชคร้ายคล้ายแบกรัก

อกจะหักหลายหนจนห้อยเหี่ยว

เลิกแบกโลกแบกรักสักหน่อยเดียว

สิ่งที่เหี่ยวก็จักหายกลายเป็นดี เอย

ยืนมองนกเหยี่ยวฟ้า ถลาลม

เสรีร่อนวงกลม กลางฟ้า

มวลนกชื่นฉันตรม มุมต่าง กันนา

ลมแรงยิ่งทายท้า เที่ยวท้องอัมพร

ของขวัญมีค่าคุ้ม อันควร

ปีใหม่มาอบอวล อีกครั้ง

เทศกาลที่เชิญชวน แลกเปลี่ยน กันนา

ในช่วงเราลัลล้า สุขล้ำเฉลิมฉลอง

เสียงน่าฟังกังวานผ่านความเงียบ

ที่อาจเทียบกังสดาลที่หวั่นไหว

เป็นเสียงทิพย์ลิบฟ้าสุธาลัย

กังวานใสในนามความเงียบงัน .....

วันเกิดทั้งทีมีสุข

สนุนสนานหรรษา

ชีวิตช่างมีชีวา

ปรารถนาสิ่งใดย้อมได้เทอญ

ส่งความสุขปี 2555

ปีใหม่ขอให้ดีกว่าปีเก่า

เงียบเหงาขอให้หายกลายสุขส้นติ์

สุขสมหวังยังสดชื่นทุกคืนวัน

ตลอดการนานนิรันดร์ตลอดไป

โสภณ เปียสนิท

วัดร่องขุ่นในความทรงจำ

ศิลปะประดับดารดาษ

พุทธศาสตร์พุทธศิลป์ถิ่นศึกษา

อุโบสถหยดย้อยลอยนภา

ล่องเมฆากลางม่านวิมานแมน

เบื้องหลังภาพนี้มีความหมาย

มากมายเรื่องราวแต่คราวก่อน

ชีวิตเลยวันนั้นมีขั้นตอน

หากจะย้อนกลับไปไม่เหมือนเดิม เอย

เฟื้องฟ้าหลายสีแสนสวย

งามด้วยสีสรรสดใส

แม้แห้งแล้งร้อนปานใด

อยู่ได้ทรหดอดทน

พื้นหญ้าเคยคลุมคลี่พรมสีเขียว

เห็นแห้งเหี่ยวร่วงโรยโหยไห้หา

ใจจิ้งหรีดเจ็บจำปริ่มน้ำตา

ไร้น้ำค้างยอดหญ้าให้หากิน

ชมทะเลเห่คลื่นเข้าหาฝั่ง

น้ำยังสาดเซาะเกาะแก่งหิน

เสียงดนตรีมีพลังยังได้ยิน

แสงแห่งฟ้าโลมรินหินน้ำทราย เอย

สวยงามดอกไม้ในกระถาง

นำวางอวยชัยให้สุขี

ขอบคุณนำใจที่มี

ขอผลที่มีให้ได้รับคืน

นะครับ

เคกอื่นกินอิ่มตัว

กินมั่วมั่วจะอ้วนได้

เคกนี้กินอิ่มใจ

กินแล้วได้แต่อิ่มฟรี เอย

ขอบใจจ้า

เพราะเหตุใดกันแน่เร่งแก้ไข

ต้องวิจัยให้ดีที่ละขั้น

เพราะว่าเขาเก่งกล้าสารพัน

เพื่อป้องกันเราล้มก้มหัวรอ

ชอบดูดอกไม้สายหมอก

ชอบหยอกสายลมห่มหนาว

ชอบคืนยืนจ้องมองดาว

ชอบคราวเดียวดายใต้แสงจันทร์

ชอบดูดอกไม้สายหมอก

ชอบหยอกสายลมห่มหนาว

ชอบคืนยืนจ้องมองดาว

ชอบคราวเดียวดายใต้แสงจันทร์

เพราะเหตุใดกันแน่เร่งแก้ไข

ต้องวิจัยให้ดีที่ละขั้น

เพราะว่าเขาเก่งกล้าสารพัน

เพื่อป้องกันเราล้มก้มหัวรอ

นำประโยชน์เข้าตนจนชาติแย่

เห็นเพียงแค่ “ลาภ-ยศ” หมดศักดิ์ศรี

ขายวิญญาณชีวิตอุทิศพลี

ยังอยู่ดีทุกตนหรือคนไทย?

กาญจน์-โสภณ-ประไพไปราชบุรี

ชมพื้นที่หุ่นขี้ผึ้งซึ่งร่มรื่น

ก่อนลาทีมีป้ายถ่ายภาพยืน

อยากหวลคืนกลับค้างเหมือยอย่างเคย

ดื่มกาแฟยามบ่ายใต้ร่มไม้

อยู่ข้างในอุทยานหุ่นขี้ผึ้ง

ความร่มเย็นสงบงามในรำพึง

ช่างรัดรึงจิตใจน่าใฝ่ปอง

บ้านขาดรั้วขาดความงามสง่า

ใจเหมือนว่าหวั่นหวาดขาดบางสิ่ง

เมื่อมีรั้วล้อมภัยไออุ่นอิง

ชีวิตยิ่งสุขสันติ์ตามครรลอง

นั่งเรือยาวตลาดน้ำอัมพวา

เพื่อเที่ยวหาหิ่งห้อยที่คอยอยู่

เกาะใกล้ริมฝั่งน้ำต้นลำพู

เพียรเพ่งดูเห็นแสงทิพย์อยู่วิบวับ

ดำเนินสะดวกวันนี้มีช้างน้อย

มายืนคอยเพื่อรอขออาหาร

ใกล้ทางลงเรือพายในลำธาร

อยู่จนนานเท่าใดเราไม่รู้

คนร่อนเร่เซซังหวังมีบ้าน

ตรากตรำงานนานนักจักได้สม

หนังมือหนาหนังหน้ากร้านผ่านแดดลม

จึงชื่นชมบ้านหลังงามเป็นความจริง