น้ำท่วมปาก

เพิ่งเข้าไปในมหาวิทยาลัย  ได้ยินข่าวการใช้อำนาจในการเบียดบัง รังแกลูกจ้าง คนไกล้ 60 ปีแล้ว ป้าพูดว่าทั้งชีวิตแกทำงานที่นี่ อย่างหนัก ผู้บริหารระดับสูงเคยบอกให้แกทำความสะอาดถึงสามตึกแต่ป้าบอกว่า ทำไม่ได้จริงๆ มันมากเกินไป 1-2 ตึกไกล้กันพอไหว ป้าขี่สองล้อยังไม่เป็นตอนนี้ได้แต่เดิน ป้าถามเราอย่างสุภาพว่า ทำไมท่านพวกนั้นไม่เห็นใจพวกเราบ้างเลย?? แล้วเราจะไปถามใคร เพราะเรามีคำตอบให้ป้า แต่ไม่กล้าตอบให้ฟัง (เห็นข้อแตกต่างของการใช้สรรพนาม คนมีการศึกษาสูงเรียกป้าว่า "แก"

"แกรู้ไหมว่าผมเป็นใคร"

ถ้ามีสติเรื่องผิดศีลย่อมไม่เกิด ถ้ามีสติและศีลย่อมเกิดปัญญารู้ว่าอะไรคือทางเดินที่ถูกต้อง

กรรม และ วิบาก

com in ลีลาแห่งดวงดาว by โสภณ เปียสนิท

ทุกคนทำกรรมเอง วิบากจึงเป็นของตนเอง

ทางชีวิตที่เดินไปจึงต้องคุมสติให้ดี หากสติอยู่เหนืออารมณ์เรื่องที่ผิดทำนองคลองธรรมคงไม่เกิด

เมื่อเกิดขึ้นแล้วอยู่ที่ว่า รู้หรือไม่ว่าอะไรคือสิ่งถูกต้องที่ควรทำ หรือจะเดินในเส้นทางเดิม

ดังนั้น

ถ้ามีสติเรื่องผิดศีลย่อมไม่เกิด ถ้ามีสติและศีลย่อมเกิดปัญญารู้ว่าอะไรคือทางเดินที่ถูกต้อง

คนลืมตัว เหมือน..

วันนี้คุมสอบเสร็จเร็ว ขณะลงจากตึกก็เจอคนงานที่มานั่งคุยกัน 2 คนเขายกมือไหว้ แต่เราไม่รู้จัก ก็เลยเดินแวะไปถามทุกข์สุข ถามว่ามีลูกกี่คน แกก็เล่าให้ฟังและปรับทุกข์ก็เลยนั่งลงฟังและให้คำแนะนำเรื่องที่เรียนต่อของลูก แกดีใจมาก แล้วปรับทุกข์เรื่องการถูกให้ย้ายบ้าน และการที่เคยโดนผู้บริหารตวาดว่า "แกรู้ไหมว่าแกเป็นใครและผมเป็นใคร " เราฟังแล้วก็บอกแกว่า คนที่ถามแบบนี้ส่วนมากเป็นคนผิดปกติ ลืมตัวทั้งสิ้น เลยจำไม่ค่อยได้ต้องคอยถามคนอื่นว่า รู้ไหมว่าเขาเป็นใคร  ถ้ามาถาม meepole ก็คงหัวเราะจะตอบเขาว่า ให้กลับไปบ้านแล้วตักน้ำใส่ขัน ชะโงกดูเงาก็แล้วกัน เฮ้อ!!

นี่แหละชีวิต 2

คิดย้อนไปเมื่อ 100 วันที่แล้วที่งานศพ ที่เต็มไปด้วยทีมสื่อจากที่ต่างๆ นักข่าวช่องต่างๆ นสพ. รายการvariety ที่ตามมาทำข่าวเกาะกระแส ตลอดผู้หลักผู้ใหญ่ของแทบทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมากันเต็ม จนที่นั่งในวัดอัดแน่นทุกคืน ถ่ายทอดข่าวทุกคืน ผู้มีเกียรติ (ทางสังคม) เต็ม

 ผ่านไปเพียง 3 เดือน ผู้มีเกียรติ (ที่ให้สัมภาษณ์) ทั้งหลายที่มาแทบทุกคืน คงจำไม่ได้แล้ว แต่ยังมีนิตยสารหลายฉบับยังมาสัมภาษณ์เช่น แพรว จะลงในวันที่ 10 มีนาคมนี้

แต่เราคิดว่าวันนี้เธอคงทำใจได้มากขึ้นกว่าเก่า แม้ว่าเธอจะหันมาคุยกับเราและบอกว่า "อย่างไรก็ตามแม่ยังไม่ลืมลูก และถ้าขอได้ก็อยากให้เขายังมีชีวิตอยู่ เพราะอายุเขาน้อยนัก"

นี่แหละชีวิต 1 หลายคนคงยังจำข่าวนี้ได้

 “สดุดีปลัดอำเภอจะนะ สงขลา สละชีวิตช่วยน้ำท่วม วัชรัตน์ บุญฤทธิ์ ปลัดอำเภอจะนะ จ.สงขลา จมน้ำขณะช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม “ เป็นข่าวเกาะกระแสในช่วงน้ำท่วมสงขลา หาดใหญ่

วันนี้ครบรอบ 100 วันการเสียชีวิตของปลัดอำเภอ meepole ได้ไปร่วมงานทำบุญ เพราะแม่ของปลัดอำเภอเป็นเพื่อนเรียนชั้นประถมปลายมาด้วยกัน เธอบอกเฉพาะญาติ เพื่อนบ้านและเพื่อนเก่า อายุเฉลี่ย 50 up จึงมีคนมาประมาณ 100 คน แต่คิดว่าดีสำหรับเธอเพราะจะได้ไม่เหนื่อยวุ่นวายรับแขกมากนัก

ตรงไปตรงมาไม่ได้ เรื่องเลยไม่จบ 3

ในที่สุดผลออกมาตามที่เขาต้องการ 4:1 สำหรับคนถูกจัดตั้ง ตามโพยดีจัง เกณฑ์ที่ใช้เลือกไม่มีการกำหนด มีข้ออ้างแบบเฉโก เรียบร้อย เล่นละครกันไป คนต่อๆมาก็รู้ๆอยู่แก่ใจ ทาบทามคนสุดท้ายในวันนี้หลังจากปฎิเสธแล้ว3 คน ตามคาด ในที่สุดมีผศ.ดร.คนหนึ่งที่ถูกส่งประวัติเข้าไปไม่ยอม เพราะเธอรู้สึกว่าเธอแพ้ in game not quality ดังนั้นเธอจึงจะยื่นเรื่องขอความชัดเจน ฯ ก็คงต้องดูว่าเกมนี้ที่มีคนบอกว่าพิมพ์ชื่อผอ.ตั้งไว้ได้เลยตั้งแต่ก่อนประชุมสรรหา จะยังคงเป็นจริงในสถาบันที่มีสภาฯทรงเกียรติแบบนี้ ?

แห่งนี้ :X 

ตรงไปตรงมาไม่ได้ เรื่องเลยไม่จบ 2

รู้ทั้งรู้ว่าเลือกผอ.สน.วิจัยครั้งนี้ก็จัดตั้งอีกเหมือน(เกือบ)ทุกตำแหน่งในมหาวิทยาลัยแห่งนี้แต่ต้องเข้าไปทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ศักดิ์ศรีใครก็รักษากันเอง ถกกันหลายประเด็นล้วนแต่เป็นเราที่มีคำถาม สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่ปิดปากให้ไม่มีปัญหาแบบกรรมการคนอื่นๆ (มี5คนรวมอธิการ..) ผลงานทางวิชาการในสายตาของคนพวกนี้ ไม่รู้เลยหรือไง ว่าอะไรคือค่าทางวิชาการที่ประเมินได้ อะไรไม่ไช่ แปลกแต่จริง คนที่มีผลงานดี ดีมาก ไม่ได้เข้าตั้งแต่รอบแรก สงสัยเราจะเข้าใจผิดอยู่คนเดียว ว่าเขากำลังคัดอะไรเข้า-ออก ?? มีต่อ

 ตรงไปตรงมาไม่ได้ เรื่องเลยไม่จบ 1

ในที่สุดเรื่องผอ.สำนักวิจัยก็ไม่จบเสียที เลือกกันจบไปแล้ว(เราเป็นกรรมการด้วย) รู้และได้ยินก่อนประชุมว่ามีผู้สั่งจัดตั้งเรียบร้อยแล้วว่าให้ส่งใคร เอาใคร ก็ไม่รู้เหมือนกัน ผลประโยชน์อะไรกันนักหนา มันมากขนาดซื้อขายศักดิ์ศรีกันได้เลยหรือไง คนถูกดันก็รู้ตัวคุณสมบัติที่เหมาะก็น้อยกว่าคนที่ไม่ถูกดันอย่างเห็นชัดเจน แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ไม้ซีกงัดไม้ซุงจริงๆ การคัดเลือกครั้งนี้ก็ไม่แตกต่างจากผอ.ตำแหน่งก่อนหน้าที่ที่ทุกคนต้องถอนตัวหมดเพราะรู้อยู่ว่าเป็นใครที่ย้ายมาเพื่อเอาตำแหน่งนี้ ที่ไม่รู้อะไรเลยเพราะ...ก็คือกรรมการสภาผู้ทรงคุณวุฒิ  ที่มีส่วนทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น หากดู ไตร่ตรองรับผิดชอบให้มากหลายๆเรื่องคงมีคุณภาพ และเป็นธรรมมากกว่านี้ (มีต่อ)

เทศกาลสอบ

เคลียร์ของได้หลายส่วนแล้ว เตนท์ ถุงนอน เสื้อหนาว ได้รับไอแดดครบ เหลือจุกจิกค่อยๆทำต่อ

 เมื่อวาน(24) คุมสอบทั้งวันจน 16.40  ไปคุมที่ตึกใหม่เด็กหาห้องไม่เจอเยอะ เพราะหน้าตึกบอกว่าศิลปะ แต่ในใบแจ้งครู -เด็กบอกห้องสุนทรีย์ เลยเข้าใจไม่ตรงกัน  เพิ่งไปครั้งแรกเหมือนกัน เห็นและเข้าใจเลยว่า เขามีวิธีโกงกินตึกกันอย่างไร แปลกแต่จริง ดูนอกสวยสดใส ในตึกป๊ะติ๊งโหน่ง แต่ตรวจรับไปแล้ว ได้แต่เศร้ากับเงินภาษีแผ่นดินที่โกงกินไม่รู้จบ เมื่อไหร่จะสำนึกในความเป็นข้าราชการ ข้าของแผ่นดินเสียที

วันนี้จะไปรับข้อสอบมาตรวจ

การเดินทาง5: กลับ

22 กพ ตื่นตีห้า  เตรียมขนมปังให้พระ คณะยุวชนสตรีได้ตามมาช่วยทำอาหารถวายพระ จัดเก็บของเสร็จเดินทางกลับ ออกเดินทางตีหกครึ่ง เลาะเขาลงมา และแยกย้ายขบวนกันเรื่อยๆ ในที่สุดเหลือ 4 คันที่กลับด้วยกัน แวะตลาดริมเมย ประมาณครึ่งชั่วโมงไม่ได้ซื้ออะไร เพราะไม่มีอะไรต้องซื้อ เดินทางต่อแวะตลาดมูเซอ ซื้อสตอเบอรี่ ต้นไม้ดอกสีแสด 1 ต้นผักสองอย่างเพราะคิดว่าค้างที่กทม.เลยไม่ซื้อผักมากนักแต่จริงๆชอบเห็ดหลายชนิดมาก ประมาณครึ่งชั่วโมงเดินทางต่อ ทริปเล็กเหลือโยมติดตาม 2 คนเลยไม่ต้องวุ่นวายกับการรอคอยกัน คนขับรถก็ตรงเวลา เดินทางกลับจากจุดนี้มีการเปลี่ยนแผนกลับภาคใต้ 3 คันอีก 2  คันแวะค้างกรุงเทพ เราอยู่ทีมกลับภาคใต้ เลยเดินทางต่อ แวะให้คนขับพักผ่อน รถเติมน้ำมันถึงบ้านตี 5 ของอีกวัน 24 ชั่วโมงบนรถ ที่เก่งสุดคือชาบูไม่กวนเลยตลอดเส้นทางท่ามกลางการชื่นชมในความอดทน ปีหน้าฟ้าใหม่ถ้ามีโอกาสจะไปร่วมอีก

การเดินทาง4 :วัดละอูป สู่ ขุนยวม

21 กพ

วันนี้ตื่นตีห้า พระท่านทำวัตรเช้า ฉันเช้าจัดการทุกอย่างเสร็จ คณะสงฆ์ออกเดินทางจากอมก๋อย ต่อไปวัดละอูป ด้วยเส้นทางที่ค่อนข้างเสียวไส้  วกไปวกมาขึ้นจากดอยสู่ดอยค่อนข้างไกลมาก ถึงไกล้เพล ฉันเพลเสร็จ แจกของ ให้โอวาท เสร็จเตรียมตัวเดินทางต่อไปขุนยวม

ออกจากวัดละอูปด้วยเส้นทางเดิม ไม่มีเส้นทางอื่นให้เลือกเพราะบนเขา แล้วเดินทางไปยังอาศรมธรรมจาริกบ้านห้วยนา ขุนยวม  สูงกว่าอมก๋อย จึงหนาวมากกว่าผิดคาด แต่เส้นทางขึ้นเขาตรงช่วงนี้ถนนดีกว่ากว่าเพราะราดยางหมดแล้ว ถึงแล้วก็สวดมนต์ ให้โอวาท แจกของ เสร็จฆารวาสก็ทานอาหารเย็น(เกือบสองทุ่ม)  กางเต้นท์นอนบนศาลาบ้าง ลานเมรุบ้าง (ส่วนมากพระจะนอน) บนถนน สนามหญ้า ก่อกองไฟผิง นอนประมาณ สี่ทุ่มเศษ หนาวมากๆ คืนนี้นอนหลับน้อยกว่าคืนแรกเพราะหนาวเกินไป ในเตนท์เปียกชื้นขนาดอยู่ในศาลา

การเดินทาง3 ไปวัดละอูป

ตื่นตีสี่จากยอดเขาที่อมก๋อย(เส้นทางลำบาก ชัน เป็นดินฝุ่นแข็งสีครีม มีร่งรอยน้ำเซาะลงมาตามแนงยาว ทำให้ถนนดินเป็นร่องๆ ขับยากมาก ค่อยๆคลานขึ้นและลง  เดินทางลงมาไปต่อที่วัดละอูป(ไต่เขา ทางลำบาก ไกลมาก และคดเคี้ยว) ตรงนี้รถทางใต้ที่ไปเคยประสบอุบัติเหตุที่เส้นทางนี้ ตอนนั้นฝนตกและถนนดินลื่น เกือบตกเหวลึก ไปถึงจัดการหลายอย่าง แล้วบ่ายสองเศษ เสร็จออกเดินทางต่อไปขุนยวม

การเดินทาง2: ไปอมก๋อย

ตื่นตีสองเศษ เดินทางตีสาม  6 คัน (รถเพิ่มจากวัดเบญจมบพิตร  1 คัน) เดินทางตลอดแวะเฉพาะปั๊มเติมน้ำมัน และฉันเพลที่ร้านครัวศรีมอย ไปรวมพลที่จอมทองกับคณะทางภาคเหนือจากวัดศรีสุดา รวมทั้งรถจากกรมสวัสดิการและพัฒนาสังคม ทั้งหมดตั้งขบวนเสร็จได้ 12 คัน มุ่งสู่อมก๋อย รถนำทางเหนือทำหลงพาอ้อมเกินไปกว่าร้อยกิโลเมตร คณะจากทางใต้รู้เส้นทางดีกว่าเพราะคนขับและพระบางรูปที่ไปชำนาญเส้นทางไปหลายครั้งแล้ว แต่เมื่อทางโน้นบอกจะนำก็ต้องเออออ เสียน้ำมันและเวลาโดยไช่เหตุ ในที่สุดถึงอมก่อยช้ากว่าที่คาดหนึ่งชั่วโมงเศษ ค้างคืนแรกที่นี่

การเดินทาง1 ตรวจเยี่ยมพระธรรมจาริกภาคสนาม เชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน

เมื่อวาน 19 ประมาณ 8 โมงเช้า ออกเดินทางไปสมทบคณะที่วัดกลางใหม่ ออกเดินทางจากวัดประมาณ 9 โมงเช้า นำโดยพระเทพสุธี เจ้าคณะภาค16 รถ 5 คัน บรรทุกของแจกเต็มพิกัด แวะพักเป็นช่วงๆ อากาศดี ถึงกทม.ประมาณไกล้หกโมงเย็น แวะส่งเราที่ central ปิ่นเกล้าก่อน  เพราะไม่ได้เอากระติกชามา เสร็จกลับประมาณทุ่มเศษ พักค้างคืนที่วัดเบญจมบพิตร เช้านี้ตื่นตีสอง ออกเดินทางตีสาม มีรถจากวัดเบญฯร่วมเพิ่มอีกคัน นำโดยพระเทพกิตติเวที ผช.เจ้าอาวาส

เตรียมตัวเดินทาง

วันนี้วันมาฆบูชา ตั้งใจจะไปฟังธรรมเวียนเทียนเหมือนที่เคยปฎิบัติ นัดเพื่อนแล้ว แต่ต้องยกเลิกตอนเย็นเพราะจัดการของไม่เสร็จเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องเตรียมตัวเดินทางขึ้นเหนือไปกับคณะพระผูใหญ่ที่จะไปตรวจเยี่ยมพระธรรมจาริกภาคสนามในเขตอำเภออมก๋อย เชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน ที่ยังไม่เคยไป วุ่นๆกับงานมาหลายวันทำให้ไม่มีเวลาเตรียมตัว วันนี้เลยจัดการทุกอย่างเตรียมเสบียง  ยา ถุงนอน เตนท์  ซื้อลูกฟุตบอลไปเผื่อเด็กชาวเขาด้วย ไม่รู้เขาจะเล่นหรือเปล่า เตรียมอุปกรณ์สื่อสารต่างๆ air card, notebook ฯทั้งของพระและโยม ยังไม่มีเวลาจัดการบ้านเลย  แอบมานั่งเขียนนี่อีก

และจะนำมาบันทึกเพิ่มเติม รู้ว่าอากาศหนาวมาก เส้นทางค่อนข้างลำบาก

หลักธรรม ปัญญาและ กัลยาณมิตร

com. in มาฆบูชา: รักแท้นั้นไซร้อยู่ใกล้แค่ใจเรา by ธรรมหรรษา

วัยรุ่น (แม้กระทั่งผู้ใหญ่รุ่นใหม่) ขาดความเข้าใจในหลักธรรม ไม่ใช้ปัญญา ใครครวญพิจารณา เอาอารมณ์เป็นใหญ่ และขาดซึ่งกัลยาณมิตร มีแต่เพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน เพื่อนชักนำในทางไม่ถูกต้อง เป็นปัญหาของเด็กรุ่นใหม่ คงต้องเป็นภาระ และธุระ ของผู้ใหญ่ ทั้งบรรพชิต และคฤหัสถ์ (ที่ไม่ดูดาย) ต้องช่วยกัน ตามกำลังและโอกาสที่พึงมี โยมใช้เวลาอยู่กับนักศึกษาในช่วงกลางวัน มานานมาก สอนมาหลายสิปปี ก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของเด็กรุ่นต่อรุ่น อย่างเห็นชัดว่าหลายส่วนกระด้างขึ้น จิตใจไม่อ่อนโยน หลายส่วนใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างไม่มีหลักยึด สุขเทียมๆ พร้อมกับเห็นตัวอย่างที่ไม่ดีของผู้ใหญ่ (บางส่วน) ทำให้เด็กในวันนี้ จิตใจเบาเปราะบางเหมือนแก้ว ไม่มีธรรมะเคลือบจิตใจ อะไรมากระทบก็แตก (ฆ่าตัวตาย)

ใครจะเชื่อ..บ้าง

วันนี้ต้องเข้าประชุมเป็นกรรมการ 2 รายการตามคำสั่งสภามหาวิทยาลัย ประชุมแรกคัดเลือกผอ.สน.วิจัย 9 โมงถึง 11 โมง ประชุมบ่ายกลั่นกรองสภาฯครั้งสุดท้าย บ่ายสามเศษ ถึงสี่โมงเศษ ได้รับซองเช้า + ซองบ่าย เบี้ยประชุม 5,000 บาท งง! ว่าทำไมมากเกิน ถามจนท.เขาบอกว่าเพิ่งเปลี่ยนระเบียบใหม่ค่ะ (ไม่รู้จริงๆว่าเอาเกณฑ์อะไร) แต่เป็นความรู้สึกว่ามากเกินไป ระบบราชการทำไมสามารถจ่ายเงินเบี้ยประชุมขนาดนี้ มิน่าจึงชอบเป็นอะไรๆกันนัก และชอบประชุมมากกว่าสอน ก็เพราะเบี้ยงาม และคงต้องไปขึ้นราคาค่าเล่าเรียนเด็กให้สูงขึ้นอีก ..โชคดีที่เราไม่ต้องมีวาระการประชุมเช่นนี้อีกแล้ว เงินที่ได้วันนี้เลยเอาไปซื้อเตนท์และถุงนอนถวายคณะพระท่านที่จะไปตรวจเยี่ยมพระธรรมจาริกภาคสนามที่อมก๋อย เพราะหนาวมากและเส้นทางที่ไปก็ค่อนข้างลำบาก

อานิสงค์การสวด บารมีสิบทัศ

com. in บทสรุปบารมีสิบทัศ byเลอสรรค์ ศรีชนะภัย

ตอนที่จะไปเรียนตปท.พระอาจารย์ได้จดบทสวดนี้ให้ติดตัวไปสวดตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น  ก็จะสวดตลอดเส้นทางเดินจากป้ายรถเมล์จนถึงบ้าน ได้อานิสงค์คือ

เป็นการกำหนดจิตให้อยู่กับตัว (ลืมความหนาวไปได้)

เป็นการลบความวุ่นวาย (clear mind) จากงานในห้องlabแต่ละวัน

เมื่อเข้าใจความหมายของสิ่งที่สวดก็นำมาฝึกตน

ในทั้งหมดนั้นข้อที่ meepole ปฎิบัติเคร่งครัดกับตัวเองคือ สัจจบารมี ตั้งสัจจะในสิ่งที่ดี ทำในสิ่งที่ถูกต้องตามหลักพุทธศาสนา ทำให้ชีวิตพ้นทุกข์ แม้มีสิ่งมาเบียดเบียนบ้าง (เพราะยังต้องอยู่ในสังคมที่กิเลสมาก) แต่ก็ผ่านได้โดยไม่ลำบาก และดีที่ได้เป็นการฝึกตัวเองด้วย หากผ่านแต่ละด่านที่ล่อหลอกได้(โลภะ โทสะ โมหะ) ก็รู้ว่าจิตเราได้ฝึกดีแล้ว ก็ฝึกต่อไป หากยังหงุดหงิดอยู่ ก็ฝึกต่อไป

การสวดมนต์ไม่ว่าบทใดก็ตาม หากสวดแบบมีสติ ไม่ไช่ท่องจำอาขยานจะได้อานิสงค์ทั้งสิ้น

วันนี้ก็อีกวัน

วันนี้ต้องไปเป็นสักขีพยาน(ตัวประกอบให้เห็นว่า ใสสะอาด) การเปิดหีบเลือกตั้งผอ.สำนักวิจัย (แทนคนเก่าที่ถูกบีบให้ลาออกทั้งๆที่เจ้าตัวยืนยันจะอยู่ทำต่อ เสร็จศึกฆ่าขุนพลว่างั้น) ก็ใช้กลยุทธ์เฉโกอีก เพราะออกระเบียบคุณสมบัติไม่ตรงตามที่ตกลงกันในที่ประชุมอนุกรรมการที่เราเป็นกรรมการอยู่ด้วย ได้คุยกับผู้ทรงคุณวุฒิอีกท่านแล้ว ก็บอกว่าจะจัดการอีกครั้งตอนประชุมคัดเลือก ส่วนมากรู้อยู่ว่าครั้งนี้อธิการ..จะเอาใครเพราะเอามารอตำแหน่งตั้งแต่แรกแล้ว ท่ามกลางการส่ายหัวของผู้ที่รู้จัก(เราไม่รู้จักคนนี้ เพราะยังไม่เคยได้ยินผลงานวิชาการ/วิจัย) ก็ดูกันไป ว่าจะไม่มีตำแหน่งอะไรในสถาบันนี้สามารถได้มาโดยความสามารถจริงๆของบุคคลบ้าง(ให้มันรู้ไปว่าโกงกันได้ทุกตำแหน่ง เหมือนที่วิจารณ์กัน)

วันรอคอย

ในที่สุดวันที่หลายๆคนลุ้นรอคอยก็มาถึง หลังจากการพยายามหากลโกงทุกรูปแบบ ทั้งเฉโกตีความตามระเบียบให้ผิดไป กรรมการสภามหาวิทยาลัยจากตัวแทนคณาจารย์ชุดใหม่ก็ได้ทำการเลือกตั้งและประกาศผลแล้วเย็นนี้ ก็เหมือนกันไม่มีเวทีการแข่งขันใดที่มีแต่ผู้ชนะหรือแพ้ เพียงแต่การชนะที่ใสสะอาด คนได้ย่อมภาคภูมิใจ ส่วนที่ได้มาจากการจัดตั้ง เทคนิคเหนือ "ความเป็นครู" ใช้การเมืองทุกรูปแบบ ก็คงรู้อยู่แก่ใจ หลอกได้กับคนปัญญาเสมอกันหรือด้อยกว่า แต่ศักดิ์ศรีในสภาฯจริงคงต้องรักษากันเอง (ถ้ามี) ดีใจกับคนที่ได้อย่างใสสะอาด 2 คนจริงๆ

จิตที่รู้จักให้ ย่อมเป็นสุข

Com in ทำไมชีวิตจึงมีแต่คำถาม byปานชนก จันทร์แย้ม

http://gotoknow.org/blog/thought-p/425572?refresh_cache=true

ทำไมชีวิตจึงมีแต่คำถาม

คิดว่า เพราะเหตุที่เราไม่เข้าใจชีวิต ไม่มีเป้าหมาย ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม

เพื่ออะไร เพราะไม่ศึกษากรรมตามหลักศาสนา จึงมีคำถามเกิดในระหว่างทางชีวิตมากมาย

หากเราเกิดมาเพื่อทำในสิ่งที่ถูกต้อง เริ่มต้นจากในครอบครัว ทุกๆคนช่วยกัน ช่วยให้สังคมสุข สงบ พัฒนาได้โดยไม่เบียดเบียน

เราจะไม่มีคำถามของ การรู้สึกขาด หรือแสวงหาจากภายนอกอีกเลย

จิตที่รู้จักให้ ย่อมเป็นสุข

surprise!! 5

ครั้งนี้เมื่อกระแสการหมดสมัยมาถึง กระแสลงเลือกตั้ง จัดตั้ง ก็เริ่มขึ้น เหมือนสส.เริ่มจากการสกัดก้าง..ก่อน เพื่อนและเราโดนไปเต็มๆ เราก็เลยไปประกาศในที่ประชุมกลั่นกรองให้รับทราบว่า เราไม่ลงแน่นอน และให้ไปบอกบริวารได้ว่าไม่ต้องลงทุนก่อกรรมทางวาจาให้ติดกรรมไปเปล่าๆ เพราะชีวิตเราขอกลับมาเป็นตัวของตัวเอง ตอบแทนทุนแผ่นดินเกือบหมดแล้ว ทำงานในหน้าที่เต็มที่แล้ว ขออิสระ ชีวิตที่สงบ ไม่ไปรับรู้  รู้เห็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม ผิดจรรยาบรรณ อีกเลย อ่านข่าวใบปลิวแต่ละใบที่ถูกส่งมา และแจกว่อน แล้วสงสารตัวเองมากว่า กำลังอยู่ในสังคมอะไรกัน?? และสภาฯเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ได้ยังไง??  ใครทำกรรมใดกรรมนั้นก็คงตามทัน ดนเป็นข่าวไม่ละอาย แล้วใครจะต้องเดือดร้อน จริงๆคงทุกข์ทั้งคนเป็นข่าวและทำข่าวนั่นล่ะ

surprise!! 4

รอวันหมดสมัยมานาน เคยคิดจะลาออกตั้งแต่นายกสภาฯคนก่อนขอลาออก ด้วยเหตุผลมารยาทว่าสุขภาพไม่แข็งแรง (แต่สามารถเป็นกรรมการที่อื่นๆได้อยู่) เพราะเชื่อว่าทุกคนมีขีดจำกัดของตัวเอง และหากมีคนรู้เท่าทันกล้าพูดในสภาทุกครั้ง ต่อมสำนึกผิดชอบชั่วดี ก็ทำงานได้ เพื่อนอจ.อีกคนที่พูดทุกครั้ง บอกว่าที่นายกลาออกอาจเพราะคงกลัวหงอกหมดหัวก่อนหมดอายุงาน ? เราคิดจะออกถึง3ครั้งด้วยเหตุเพราะรู้สึกรังเกียจสภาฯแห่งนี้ และเปลืองตัว แต่เพื่อนบอกว่าต้องอยู่ก่อน ยืนหยัดและเรียนรู้ให้ถึงที่สุด ห้ามถอดใจ เพราะเราถูกเลือกจากคณาจารย์ด้วยคะแนนบริสุทธิ์สูงสุด 2 คน (มีจากคณาจารย์ 4 ) ไม่ได้จากการโทรศัพท์จัดตั้งต่อรองผลประโยชน์ ทำให้มีอิสระทางความคิด (มีต่อ)

surprise!! 3

(ต่อ) ..แทนที่จะมีกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ ควรเป็นกรรมการผู้ทรงคุณธรรมจะดีว่า เพราะทรงคุณวุฒิแต่ไม่มีคุณธรรม มโนธรรม ก็ไม่พัฒนาอะไรให้ดีขึ้นได้ เพราะบางส่วนเข้ามาเพื่อวางตัว fake ไม่รู้หน้าที่ พอจะให้ช่วยผลักดันก็พูดว่า ไม่ได้หรอกเรากำลัง ล้วงลูกหรือเปล่า ก็เลยว่างเปล่าจนหมดยุค ที่เป็นผลงานเด่นชัดของนายกสภาฯคนก่อนคือ การอนุมัติสารพัดสร้างตึก ซ่อมแล้วซ่อมอีก หอประชุมใหม่ 120-150ล้าน ที่ต้องซ่อมเพิ่มเมื่อเสร็จผ่านไปประมาณ 8 เดือนอีก 5 ล้าน และ ช่อมต่ออีก 3 เดือนต่อมา อีก?ล้าน และตอนนี้กำลังเปิดซ่อมใหม่อีกเพราะสีที่ทาไว้เมื่อ 3-4เดือนลอกและมีน้ำรั่วจากสารพัดจุดอีกแล้ว เป็นยุคที่มีการอนุมัติงบมากที่สุด แบบไม่ต้องกลั่นกรองมาก แบบที่ที่ประชุมในกทม.พูดว่า เงียบคืออนุมัติ สภาตรายางที่มีหน้าที่ประทับตราอย่างเดียว ต้องบอกว่าใช้วิธีมองตาก็รู้ใจ

surprise!! 2

วันที่ 21 นี้เราก็หมดกรรมที่จะต้องแบกภาระ รับรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้ เห็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะไม้ซีกงัดไม้ซุงไม่ได้จริงๆ และที่สำคัญคือกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิและนายกสภาฯ อธิการ..เป็นคนติดต่อ บางคนผลประโยชน์อาจร่วมกัน บางคนอาจกลัวสมัยหน้าไม่ได้รับเชิญ แต่สงสัยว่าบางคนเป็นกล้วยไม้อย่างเดียว เลยไม่มีการใช้คุณวุฒิของตนให้สมฐานะเลย ก็เลยดูมีเกียรติ แต่ศักดิ์ศรีเป็นอีกเรื่อง ทำให้คุณภาพไม่มี คุณธรรมตกต่ำ จริงๆ (มีต่อ)