ความรู้สึก…ที่เริ่มจะออกห่างโกทูโน เข้าไปทุกทีทุกที ทำไม..เราต้องเจอหน้าคนซ้ำๆด้วย สิ้นเปลืองเนื้อที่และเวลา ตรงนี้สิทธิและเสรีภาพที่ไร้ขอบเขตดีจริงๆ ก็ได้แต่คิดว่า เอาให้พอ เอาให้เพลินเจริญใจ ที่สุดแล้ว ก็อยู่ที่เราจะเลือกเสพ และคิดว่า เราไม่เก่งเท่าเขา ก็ต้องนำเสนอแต่พอดี อย่าไปผูกขาดหรือไปเสนอหน้าให้แลดูเยอะ มันยังไงก็ไม่รู้สิ
วันนี้..ผมจึงให้เจ้าซอร์ คนงานพม่าลงไปลุย โยนขึ้นมาทำปุ๋ยเสียให้หมด กุ้งหอยปลาปูจะได้เห็นเดือนเห็นตะวัน มีช่องอากาศเอาไว้หายใจบ้าง ภารกิจถอนรากถอนโคนเพื่อกำจัดผักตบชวารอบนี้ ไม่สามารถดำเนินการได้ในวันเดียว ยังต้องสะสางกันต่อไป
ผมถามตัวเองว่า รู้สึกอย่างไรที่มีผลงานการเขียนเป็น e – book และรูปเล่มเป็นของตัวเอง ตอบได้เลยว่ามีความสุขที่สุด เหมือนทำตามฝันได้สำเร็จ ถนนของนัก(อยาก)เขียนอย่างผม ไม่ได้หวังที่จะก้าวไกลมากมายนัก เท่าที่เห็นและเป็นอยู่ ก็รู้สึกได้ว่าเดินทางมาไกลพอสมควรและพอเพียงแล้ว
ไม่มีความเห็น
บ้านหลังที่สามในที่ดินผืนน้อย ซึ่งอาจจะไม่ใช่รีสอร์ทที่หรูหรามากมายนัก แต่เชื่อเถอะว่า มีความพร้อมด้วยน้ำใจและไมตรี ที่จะต้อนรับญาติพี่น้อง และเพื่อนพ้องน้องพี่อย่างแน่นอน ขอบคุณชีวิต..ที่คิดเปลี่ยนแปลง เพราะคำว่าเปลี่ยนนี่เอง ที่ทำให้ผมมีโอกาสได้พบกับสิ่งใหม่ ที่รอคอย…
ไม่มีความเห็น
วันนี้…ที่วัดนางาม…ผมมีโอกาสไปนั่งต่อหน้า นายสหรัฐ อินรักษา ลูกศิษย์หนุ่มที่มาขอขมาลาบวช ลูกศิษย์ที่อยูู่่ในใจครูเสมอ แม้จะเรียนไม่เก่งแต่เป็นเด็กดี เป็นที่รักของครูและเพื่อนทุกคน
โบสถ์เก่าเลาขวัญ เป็นประวัติศาสตร์ของวัดและชุมชน ที่มีข้อมูลสืบค้นได้ ตลอดจนยังคงมีเรื่องเล่าที่สืบทอดต่อกันมา เป็นที่เคารพและศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั้งใกล้และไกล หลั่งไหลกันมาศึกษาและเยี่ยมชม ตลอดจนเคารพบูชาตามคติความเชื่อที่ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายนั้นยังมีอยู่จริง
ไม่มีความเห็น
สี่โมงเย็น ถึงโรงพยาบาลพหลฯ เข้าห้องฉุกเฉิน พยาบาลรีบเจาะเลือดให้ลูกชาย พบว่าเกล็ดเลือดดีขึ้น พบเชื้อไวรัสอ่อนๆของไข้หวัดใหญ่ ไม่พบไข้เลือดออกหรือมาลาเรียแต่อย่างใด ให้กลับบ้านได้ ต้นเหตุของการป่วย เกิดจากทำงานหนัก ขาดการพักผ่อน จึงอ่อนเพลียสะสมต่อเนื่องมาหลายวัน วันหยุดก็ไม่ได้หยุด ผมจึงสงสัยยิ่งนัก ไหนว่า สพฐ.ลดภาระงานครูแล้วมิใช่หรือ?
การลดภาระงานครู … น่าจะเป็นข่าวลือนะครับ ท่าน ผอ. ;)…
ลองใช้เครื่องตัดหญ้าเครื่องใหม่ เบา ตัดง่าย ทำให้รู้สึกขยันตัดหญ้ามากขึ้น คราวนี้แหละโคกหนองนาจะได้ไม่รกรุงรังอีกต่อไปแล้ว
ไม่มีความเห็น
ถ้าเรารู้สึกเหนื่อย สิ่งแรกที่ต้องทำคือพักผ่อน อยากทำสิ่งไหนให้คนสำคัญ ก็ทำสิ่งนั้นให้กับตัวเองบ้าง เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น แล้วก้าวเดินไปบนเส้นทางของคุณ ในแบบฉบับของตัวคุณเอง ถึงแม้จะไม่เก่งอะไรสักอย่าง หรือมีข้อบกพร่องมากมาย แต่คุณก็มีสิทธิ์ที่จะมีความสุขได้ ในแบบของคุณเอง
ผมชอบภาพแนวนี้นะท่าน ผอ.
ดู “อิสระ” และ “ไร้กังวล” ดี ;)…
เช้าขึ้นมาก็เดินเข้าไปสวน สูดอากาศที่ปลอดโปร่งและบริสุทธิ์ ก่อนจะรดน้ำ พรวนดิน และใส่ปุ๋ยคอก ทั้งไม้ผล ไม้ยืนต้น ไม้ดอกไม้ประดับและพืชผักสวนครัว วันไหนฝนตกก็ไม่ต้องอะไรมาก แค่เดินไปเดินมาก็พอแล้ว
ไม่มีความเห็น
พี่สาวบอกว่าบ้านจัดสรรที่กรุงเทพทรุดโทรม ต้องซ่อมและต่อเติมใหม่ ว่าแล้วแผ่นหินที่ตกแต่งทางเดินรอบบ้าน ขอยกให้ผมทั้งหมด พี่สาวจะเทปูนเพื่อจะได้สะดวกแก่การก้าวเดินของผู้สูงวัย
ไม่มีความเห็น
อย่าเสียเวลาอธิบายให้คนที่ “ไม่เปิดใจฟัง” เราเลือกไม่ได้ว่าจะต้องเจอคนแบบไหน แต่เรา “เลือกได้ “ ว่าจะให้ความสำคัญ หรือยอมให้ผ่านเข้ามาเพื่อ “เรียนรู้สันดาน” แล้ววางเขาไว้ในจุดที่ไม่กระทบใจเรา คนบางคน คู่ควรกับการมอบสิ่งดีๆให้ แต่บางคน แค่ “รู้จัก” ก็ “ขาดทุน” รู้จักเลือก กล้าปฏิเสธ กล้าตัด เพราะ….ชีวิตเรา….เรา “มีสิทธิ์!”
ไม่มีความเห็น
ตกแต่ง รีสอร์ทโคกหนองนา วันละนิดวันละหน่อย ค่อยๆคิดค่อยๆทำ สักวัน คงสมบูรณ์พูนสุข
ไม่มีความเห็น
รอคอย บ้านหลังที่ ๓ ในโคกหนองนา สวนป่าเพชรสุวรรณ….อีก ๑ เดือน คาดว่าน่าจะแล้วเสร็จ
ไม่มีความเห็น
ถือว่าฝนฟ้ามาเร็วกว่าที่คาดคิด ถึงแม้ว่าจะได้ต้อนรับกันในแบบที่ไม่ทันจะตั้งตัว ก็ถือว่ายังดี ที่ไม่มีพายุฤดูร้อนที่รุนแรงส่งท้าย ให้จดจำกันไว้แต่เพียงความร้อนระอุและความแห้งแล้งแบบที่ไม่เคยพบพานมาก่อนในรอบหลายปี
ไม่มีความเห็น
“รู้ไหม ไม่มีงานใดในโลกนี้ที่ไม่ลำบาก และไม่มีคนกลุ่มใดที่ไม่วุ่นวาย! ฉะนั้น ไม่ว่าตอนนี้คุณกำลังเผชิญอยู่กับอะไร? สิ่งที่คุณควรทำก็คือปรับจิตปรับใจ(ตัวเอง) เดินหน้าต่อสิ อย่าเอาแต่โทษนั่นโทษนี่!”
ไม่มีความเห็น
สะพานรักข้ามคลอง สร้างมา ๒ ปีไม่มีคนกล้าเดินเลยสักคน มีผมกับหมาบ้านพักครู ๓ ตัว วิ่งข้ามไปข้ามมา อย่ากระนั้นเลย ผมจึงเสริมคานเหล็ก ตรงกลางสะพาน จาก ๒ คานเป็น ๔ คาน
ไม่มีความเห็น
แล้วในที่สุด ๑ เมษายน ๒๕๖๖ “ครุฑทองคำ” ก็เป็นของผมจนได้ เป็นรางวัลระดับประเทศครั้งแรก ที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก และเป็นครั้งแรกที่เขตพื้นที่ต้นสังกัดของผม มีบุคลากรได้รับรางวัลนี้ พอครบรอบ ๑ ปี วันนี้ผมหยิบรางวัลขึ้นมาดู และเพิ่งจะรู้ว่าตัวครุฑเป็นทองคำแท้เสียด้วยสิ.
บ้านจะเล็กหรือใหญ่ การันตีความสุขของคนในบ้านไม่ได้ แต่ความสุขสร้างได้อย่างหลากหลาย จากรอยยิ้มและความเอื้ออาทร จากความรักและความเข้าใจ ภายในบ้านไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
ไม่มีความเห็น