ฝันไว้ครับ…ยังไม้ได้ไปครับ
หวานกว่า..ข้าวเหนียวมะม่วง นะครับอาจารย์
ขอบคุณคุณวศิน ที่กรุณา และให้กำลังใจ..ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ฝึกเขียนหนังสือ ฝึกปรือเอาไว้หลังเกษียณครับ..ผ่านประสบการณ์จริง ที่เป็นเรื่องเล่า ที่ไม่มีเจตนาโอ้อวด หรือสร้างผลงานทางวิชาการ แต่อาจเป็นตำนานชีวิตลิขิตไว้ให้ตัวเองและลูกหลานดู ส่วนงาน(หนัก) ที่อยากทุ่มเท..เพราะเวลามีค่า และเหลือน้อยเต็มที ไม่อยากจะมานั่งเสียดายทีหลัง ที่สำคัญคือ..บุญเหลือเกินที่ได้เป็นข้าราชการ..หากไม่ทำงานทิ้งไว้ให้แผ่นดิน มันน่าจะบาปมากและเสียชาติเกิด ตลอดจน…ถ้าคิดว่าสิ่งที่ทำมีคุณค่าและเป็นสิ่งดี..”ความดี”จะมีคุณค่าในตัวเองเสมอ….สู้สู้ ครับ
เกือบไปเหมือนกันครับ..อาจารย์
นมัสการ..ขอกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ
ผมยืมอ่านได้ไหมครับ…จะส่งคืน…เมื่อเดินทางไปลำพูน…คราวหน้า…ผมจะมาหาอาจารย์ครับ
ครับ….ผมจะเริ่มสร้าง…..ตุลาคม นี้ครับ
เราจัดการศึกษาเพื่อแข่งขันและเปรียบเทียบกันไม่รู้จบจริงๆ แล้วที่สุด เราก็ไม่ได้คุณค่า ที่สูงขึ้นแต่อย่างใด…ทุกปี
งดงาม..ทั้งคนและต้นไม้….
ธรรมชาติจัดสรร ให้ความยุติธรรม์หมดทุกคน
ไม่มีโอกาสได้ไปไหนเลยครับ คงต้องขอยืมหนังสืออ่านบ้างแล้วครับ