ให้ไม่หวังผล  รับไม่ลืมคุณ

   ฟ้าดินให้สรรพสิ่ง  พึ่งพิงไม่เคยทวงถาม  สายน้ำให้พืชงอกงาม  หรือเคยทวงถามบุญคุณ

หากใจที่ให้บริสุทธิ์  ประดุจเมตตาอบอุ่น   การให้ไม่คิดถึงทุน  เกื้อหนุนไม่หวังผลตาม

  รับจากใดสำนึกรู้  อ่อนน้อมสู่กลางถ้ำ  ไม่เย่อหยิ่งหลงถลำ  พินิจตามรากเดิมมา

ลืมพุทธะภายในตน  ดั่งลืมต้นกำเนิดฟ้า  คุณอนันต์เปี่ยมล้ำค่า  ทุกเวลาน้อมบำเพ็ญ

ความดีไม่มีขาย ความดีไม่สูญ...

  วันหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งเป็นผู้ที่มีจิตใจอาสา ชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่เป็นนิด ไม่เคยคิดว่าคนนั้นจะเป็นอย่างไรเขาจะยื่นมือเข้าช่วย ในการช่วยเหลือของเขานั้นจะใช้แรงกายเป็นส่วนใหญ่ คนในชุมชนก็มองด้วยความชื่นชมที่มีคนหนุ่มไม่เห็นแก่ตัว 

  วันหนึ่งเขาได้ช่วยลุงขี้เมาที่อยู่หน้าปากซอย ไปส่งถึงบ้านเพราะกลัวว่าจะถูกรถชนหรือไม่ถึงบ้าน จากปากซอยถึงท้ายซอย เป็นเวลาดึงพอควร หลังจากที่เขาเลิกจากการทำงานกลับมา ทั้งพยุงทั้งแบก จากที่ตนก็ใช่จะร่างกายใหญ่โตนัก เมื่อพาลุงมาถึงประตูบ้าน กตะโกนเรียกภรรยาของลุงออกมารับ ...ป้าๆๆๆผมเอาลุงมาส่งแล้วออกมารับด้วย... ป้าตื่นออกมารับพร้อมกับตะโกนด่าว่าแก่นี้ยุ่งไม่เข้าเรื่องให้มัน...ไปเลย พวกมึงชอบดื่มกันนัก.. แล้วก็ใช้คำไม่สุภาพอีกมากมาย... ชายหนุ่มรู้สึกท้อใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาได้แต่คิดว่า..ทำดีไม่ได้ดี จึงไม่คิดจะทำอีกเลย  จนกระทั่งเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นเขาก็ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นเรื่องแปลกที่คนในชุมชนมองว่า ทุกครั้งจะเห็นชายหนุ่มเข้ามาช่วยแต่ครั้งนี้ไม่เห็น จึงคิดว่าเขาเป็นอะไร จึงไต่ถาม... จนในที่สุดก็รู้ว่าเพราะเจอป้าว่ามาเกิดความน้อยใจ   เขาคิดว่าทำดีไม่ได้ดีก็ไม่ต้องทำมันเสียเลย.. มีปราชญ์ท่านหนึ่งเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้คิดเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ จึงเข้าไปพูดว่า..ชายหนุ่มส่ิงที่ทำนั้นเป็นความดีอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไม่เห็นหรอกเพราะความดีไม่สูญเสียไปไหน จะผ่านเวลาไปอีกนานเท่าไหร่ความดีก็คงอยู่... เพียงแต่ว่าสิ่งที่เราอยากได้รับเป็นเพียงคำพูดเท่านั้น...เราอยากได้รับคำขอบคุณ แต่สิ่งที่คนอีกมากมายที่เขาอาจได้รับนั้นเป็นเพียงคำที่ไม่จริงใจก็ได้... 

ระฆังไม่ตีก็ไม่ดัง  คนไม่ศึกษา  ไม่ปฏิบัติ ก็ไม่เข้าใจ

เคารพพระ  มิสู้  กราบไหว้พระ    กราบไหว้พระ  มิสู้  เลียนแบบพระ

เลียนแบบพระ  มิสู้  เป็นพระเอง

   สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกพระองค์ต่างสำเร็จจากความเป็นปุถุชน    เวไนยสัตว์ ล้วนมีจิตพุทธะ

อริยะเจ้าวอนใจ  ไม่วอนพระ  ปุถุชน วอนพระไม่วอนใจ ค้นหาพระพุทธะภายนอกคืองมงาย พระแท้อยู่ในกายทุกโมงยาม

ปราชญ์เมธี

   พึงกระทำดำเนินหน้าที่มิหยุดหย่อน มิผัดผ่อนตามใจตน ดั่งคนเขลา กล้าหาญแบกรับในภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ จิตใจแท้สว่างไสว

ในหน้าที่...มิอาจให้บกพร่อง  สนองงาน...มิอาจทำตามใจตน  ในความสำคัญ ในสิ่งที่กระทำ มิดูเบาในภาระหน้าที่แห่งตน ผลงานจะเห็นได้ถึงความตั้งใจอย่างแท้จริง

พึงสงบใจกาย สำรวมทุกวาจา งดงาม

สิ่งที่ผิดจรรยา...ไม่ฟัง คือ เรื่องราวที่ไม่เกิดประโยชน์ต่อตนและส่วนรวมไม่ฟังให้มากความ จะเกิดอคติต่อตนเองและจิตแห่งโพธิได้

สิ่งที่ผิดจรรยา...ไม่มองดู คือ เมื่อเรามองเห็นสิ่งที่มองอาจทำให้เกิดความอยากได้ โลภอยากเกิดความหลงต่อสิ่งที่มอง ก่อให้เกิดความยึดมั่นเข้าข้างตนเอง หรืออาจคิดว่าคนอื่นผิดหมด

สิ่งที่ผิดจรรยา...ไม่กระทำ คือ อะไรที่ผิดต่อคุณธรรมในตนไม่กระทำ เป็นการสร้างบาปต่อตนและผู้อื่นโดยไม่เจตนาก็ได้ หรือทำให้เกิดคนอื่นไม่พึงพอใจในการกระทำของเราก็ได้ เมื่อรักษาตนได้ก็สงบ สว่างงามหมดจด ทุกช่วงแห่งลมหายใจ ต่างไม่มีจิตกล่าวโทษ 

อายุ ๘๐ ปี มีอายุเท่ากับ ๔ ปี 

เหตุผล เพราะเวลาที่ล่วงผ่านมา ทำเพื่อตัวเอง มากจนเกินไป และไม่รู้ว่าชีวิตมีคุณค่า ศึกษาแต่ทางโลก แสวงหาแต่ผลประโยชน์ส่วนตน แต่มาวันนี้จึงรู้ว่า ชีวิตที่เกิดมาต้องผ่านการเจียระไนชีวิตมาด้วยความยากลำบากของ ดิน ฟ้า อากาศ การบ่มเพาะของสังคมมากมายแค่ไหน ได้รับทุกสิ่งทุกอย่างของธรรมชาติ มาวันนี้ฟ้ามีคุณยิ่ง ดินมีคุณอนันต์ พ่อแม่ให้กายสังขารเลี้ยงดูด้วยความเหนื่อยยาก ควรที่จะตอบแทนบ้าง จึงได้ลงมือปลูกต้นไม้ ดูแลสงเคราะห์คนอื่น จึงพึ่งรู้ว่าเวลาที่เหลือน้อยลง จึงได้ลงมือทำมาเพียง ๔ ปีนี้