อนุทิน 129444
prayat duangmala
เขียนเมื่อความดีไม่มีขาย ความดีไม่สูญ...
วันหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งเป็นผู้ที่มีจิตใจอาสา ชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่เป็นนิด ไม่เคยคิดว่าคนนั้นจะเป็นอย่างไรเขาจะยื่นมือเข้าช่วย ในการช่วยเหลือของเขานั้นจะใช้แรงกายเป็นส่วนใหญ่ คนในชุมชนก็มองด้วยความชื่นชมที่มีคนหนุ่มไม่เห็นแก่ตัว
วันหนึ่งเขาได้ช่วยลุงขี้เมาที่อยู่หน้าปากซอย ไปส่งถึงบ้านเพราะกลัวว่าจะถูกรถชนหรือไม่ถึงบ้าน จากปากซอยถึงท้ายซอย เป็นเวลาดึงพอควร หลังจากที่เขาเลิกจากการทำงานกลับมา ทั้งพยุงทั้งแบก จากที่ตนก็ใช่จะร่างกายใหญ่โตนัก เมื่อพาลุงมาถึงประตูบ้าน กตะโกนเรียกภรรยาของลุงออกมารับ ...ป้าๆๆๆผมเอาลุงมาส่งแล้วออกมารับด้วย... ป้าตื่นออกมารับพร้อมกับตะโกนด่าว่าแก่นี้ยุ่งไม่เข้าเรื่องให้มัน...ไปเลย พวกมึงชอบดื่มกันนัก.. แล้วก็ใช้คำไม่สุภาพอีกมากมาย... ชายหนุ่มรู้สึกท้อใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาได้แต่คิดว่า..ทำดีไม่ได้ดี จึงไม่คิดจะทำอีกเลย จนกระทั่งเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นเขาก็ไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นเรื่องแปลกที่คนในชุมชนมองว่า ทุกครั้งจะเห็นชายหนุ่มเข้ามาช่วยแต่ครั้งนี้ไม่เห็น จึงคิดว่าเขาเป็นอะไร จึงไต่ถาม... จนในที่สุดก็รู้ว่าเพราะเจอป้าว่ามาเกิดความน้อยใจ เขาคิดว่าทำดีไม่ได้ดีก็ไม่ต้องทำมันเสียเลย.. มีปราชญ์ท่านหนึ่งเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้คิดเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ จึงเข้าไปพูดว่า..ชายหนุ่มส่ิงที่ทำนั้นเป็นความดีอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไม่เห็นหรอกเพราะความดีไม่สูญเสียไปไหน จะผ่านเวลาไปอีกนานเท่าไหร่ความดีก็คงอยู่... เพียงแต่ว่าสิ่งที่เราอยากได้รับเป็นเพียงคำพูดเท่านั้น...เราอยากได้รับคำขอบคุณ แต่สิ่งที่คนอีกมากมายที่เขาอาจได้รับนั้นเป็นเพียงคำที่ไม่จริงใจก็ได้...
ความเห็น (1)
การทำความดีก็ต้องดูกาละเทศะเหมือนกันนะครับ…ในปัจจุบัน