อนุทิน 129546

ให้ไม่หวังผล  รับไม่ลืมคุณ

   ฟ้าดินให้สรรพสิ่ง  พึ่งพิงไม่เคยทวงถาม  สายน้ำให้พืชงอกงาม  หรือเคยทวงถามบุญคุณ

หากใจที่ให้บริสุทธิ์  ประดุจเมตตาอบอุ่น   การให้ไม่คิดถึงทุน  เกื้อหนุนไม่หวังผลตาม

  รับจากใดสำนึกรู้  อ่อนน้อมสู่กลางถ้ำ  ไม่เย่อหยิ่งหลงถลำ  พินิจตามรากเดิมมา

ลืมพุทธะภายในตน  ดั่งลืมต้นกำเนิดฟ้า  คุณอนันต์เปี่ยมล้ำค่า  ทุกเวลาน้อมบำเพ็ญ