คิดถึง...Gotoknow...เลยมาเยี่ยมและท่องเทียวในนี้นานเป็นสามชั่วโมง...บอกตัวเองว่า...หายไปนานเลยนะนี่...แอบบเข้าไปเยี่ยมเพื่อนหลายคน...คิดถึงจริงๆค่ะ
นานแล้วจริงๆ
ผมย้อนกลับไปดูบันทึกเก่าๆ
ที่น้องครูอ๋อยทำรูปโฆษณาให้ ก็แอบยิ้มๆ
ยิ่งไปพบบันทึก ที่น้องแอมแปร์ "เหนียม" ก็น่ารักมากๆๆ
รอการกลับมาครับ
ป่านนี้สาวน้อยแอมแปร์คงตัวโต สูงขึ้นเยอะเลยนะคะ
เพราะหลานตาปั๋งปู ตอนนี้ก็เกือบเท่าอาปูแล้ว คิดถึง
คิดถึงแอมแปร์แอนด์เดอะแกงค์ แหม คุ้นๆ นะคะว่า
เดือน มีนา กะ เดือน พฤษภา รู้สึกวาจะเป็นพิเศษด้วย
ถามๆ ไถ่ๆ ไว้ตั้งแต่เดือนก่อน เห็นพี่อ๋อย เงียบไปเลย
อย่าลืมมา ส่งข่าวคราวสาวน้อย คิดถึงอย่างแรงค่ะ :)
พี่มดค่ะ...วันนี้นั่งคิดถึงคุณหนานเกียรติ...กลับไปอ่านบันทึกของคุณหนานเกียรติที่พูดถึงพี่...ทำให้อ๋อยนึกถึงพี่...อ๋อยนึกถึงแววตาอันเปี่ยมด้วยความเชื่อมั่น-ศรัทธาในความดีของพี่...เมื่อคราที่อ๋อยและพรรคพวกเราชาวค่ายอาสาพัฒนาราม - อีสานไปช่วยพี่มด...ลงพื้นที่เก็บข้อมูลความเดือดร้อนของพี่น้องชาวเขื่อนปากมูล....วันที่เจอคุณหนานเกียรติ อ๋อยก็เห็นแววตาคุณหนานเกียรติเปี่ยมด้วยความเชื่อมั่น-ศรัทธาในความดีเฉกเช่นเดียวกัน...แม้พี่มดจากโลกนี้ไป 4 ปี แล้วและคุณหนานเกียรติเพิ่งจากโลกนี้ไป...แต่วันนี้อ๋อยคิดถึงพี่มดและคุณหนานเกียรติจังเลยค่ะ....แด่คนดีที่ไม่มีวันตาย
ไม่มีความเห็น
+ อีกหนึ่งบันทึกดี ๆ สำหรับครอบครัวของฉัน...
http://www.gotoknow.org/blog/wasawatdeemarn/449940
+ ขอบคุณมากค่ะ ท่าน Wasawat Deemarn
ยินดีเขียนบันทึกนี้ด้วยความเต็มใจที่สุดครับ คุณครู ;)
เราต่างได้ทำหน้าที่ของเราเต็มความสามารถและดีที่สุดในทุกขณะจิต
ขอบคุณมากครับ
+ ระลึกถึง...คุณหนานเกียรติ
"หนานเกียรติค่ะ...คุณ คือ อีกคนหนึ่งที่ทำให้ครอบครัวเรายังคงเชื่อมั่นและศรัทธาในความดีค่ะ...."
+ หลับให้สบายนะค่ะ...สักวันหนึ่งอ๋อยก็ต้องพานพบเฉกเช่นเดียวกันค่ะ
ไม่มีความเห็น
วันศุกร์สอนวิทย์ ชั้น ป.6 เรื่อง การเจริญเติบโตของร่างกาย พูดถึงการเปลี่ยนแปลงของอวัยวะต่าง ๆ ที่แสดงถึงการเจริญเติบโตของร่างกาย...หนุ่ม ๆ หลายคนที่มีทัศนคติเชิงลบเมื่อพูดถึงอวัยวะ นม จู๋ จิ๋ม ทั้งที่อวัยวะทั้งสามก็คืออวัยวะTรรมดาเช่นเดียวกับปาก จมูก ตา แขน ขา ที่เป็นเช่นนี้เพราะเด็กให้ค่าของอวัยวะนม จิ๋ม จู๋ แตกต่างไปจากอวัยวะอื่น ๆ นั่นเอง มีเด็กผู้ชาย สาม-สี่ คนพูดจาเหยียดหยามนมของผู้หญิง เลยบอกเด็ก ๆ ไปว่า...พวกเธอทั้งหลายเริ่มต้นการเจริญเติบโตด้วยนมผู้หญิงทั้งนั้น...เด็ก ๆ หัวเราะกันครืน...พวกเธอดื่มน้ำนมจากนมของผู้หญิงที่เธอเรียกว่าแม่มิใช่หรือ...ถ้าพวกเธอคิดว่านมผู้หญิงคือสิ่งที่พวกเธอหยิบยกมาพูดแบบเหยียดหยามก็เท่ากับเธอกำลังเหยียดหยามแม่เธอด้วย...เงียบกริบ...จ้องหน้าเด็กโดยทั่ว...ผ่านไปชั่วอึดใจ...มีเด็กผู้ชายบางคนหลบตา บางคนจ้องหน้าและเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า...สิ่งดี ๆ กำลังเริ่มต้น คือ ความหวังของฉัน
ไม่มีความเห็น
@70260 สวัสดีจ๊ะน้องปู...ฝนตกทางโน้น...คนทางนี้ฝากความคิดถึงไปกับสายฝนด้วยค่ะ...ทุกสิ่งมีค่าในตัวเองเสมอเน๊าะ...คิดถึงค่ะ
ไม่มีความเห็น
+ ณ ขณะนี้...อาการเส็งเคร็งงงงง เบาบาง จางหาย ไปเกือบหมดแล้ว...ขอขอบคุณพี่คิม , พี่โอ๋ - อโณ , พี่พัช สำหรับทุกกำลังใจที่ส่งผ่านมา...มิตรภาพสวยงามเสมอ... "เมื่อใจเปิดก็เจอฟ้าหลังฝน" ...รู้สึกเช่นนนั้นค่ะ
ไม่มีความเห็น
+ วันนี้เมื่อฉันทราบข่าวเรื่องผลการปฏิบัติงาน(การให้ขั้นเงินเดือน) ฉันมีความรู้สึกเส็งเคร็งในชีวิตพอสมควร โทร.หาพี่คิม เพื่อขอแนวคิดเห็นที่เปิดทางใจ...และมาเจอบันทึกนี้ของพี่โอ๋...สบายใจ...เส็งเคร็งงงงงหายไปเลย
ไม่มีความเห็น
+ กำลังสงสัยอยู่พอดี...เหมือนมีอะไรบางอย่างอยากให้เราได้ความคิดเห็นที่หลากหลาย จึงมาเจอบันทึกhttp://gotoknow.org/blog/nadrda/394324นี้ของคุณณัฐรดา
...ขอบคุณมากค่ะ
+ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วแก็งค์ของเราต้องไปร่วมงานศพแม่ของน้องเขย...ซึ่งครอบครัวเขานับถือศาสนาคริสต์...แก็งค์ของเราไปช่วยทุกวันจนถึงวันทำพิธีฝังศพ...อะไรหลายอย่างที่เห็นและสร้างความประทับใจ...จึงคิดกันว่าเป็นไปได้ไหมที่เราจะปฎิบัติตนโดยยึดมากกว่าหนึ่งศาสนา...แบบบูรณาการ...แว๊บให้นึกถึงหน้าประวัติของ อ.ธวัชชัย ที่บอกว่าอย่าถามว่านับถือศาสนาอะไร...
ไม่มีความเห็น
+ อยากอ่านบันทึกของอีกหลาายท่าน...แต่ง่วงมาก...เพราะสองวันสองคืนที่ผ่านมา...นอนรวมกันแล้วไม่เกิน 3 ชั่วโมง...ยังสงสัยตัวเองว่าอยู่ได้ยังไง...ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกท่าน
ไม่มีความเห็น
ข้อความดังกล่าวต่อไปนี้ท่านบังว่อญ่าคนนี้...คิด และแสดงไว้...พอใจจึงนำมาไว้ในอนุทิน
การเกษียณไม่ใช่การหยุดงาน แต่เป็นการเริ่มต้นงานใหม่ หากเพื่อผู้เกษียณทุกท่านใช้ความรู้ที่สั่งสมมาให้เป็นคุณค่าต่อตัวเองและชุมชน แต่ถ้าเพื่อนๆทำตัวเหมือน "นกในกรง ต้นไม้ในกระถาง" รอเวลาคนอื่นมาให้อาหารมาให้น้ำ คุณค่าแห่งประสบการณ์ที่สั่งสมก็ไร้ความหมาย มาร่วมเริ่มต้นงานใหม่กันตั้งแต่พรุ่งนี้ เพื่อเพื่มความมีคุณค่าให้แก่ชีวิต.....
ขอบคุณมากค่ะบัง
ไม่มีความเห็น
+ ไม่รู้ว่าข้อเท็จจริงเป็นยังไง...และไม่สนใจที่จะรู้...แต่ชอบความคิดของแอนนี่ บรู๊ค ที่ลงไว้ ที่นี่ จัง จากมุมที่เธอพูดเห็นชัดว่า เธอเห็นคุณค่าในตนเอง อย่างดียิ่งทีเดียว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ฉันในฐานะผู้หญิงเพศแม่ และมีฐานะเป็นแม่คนหนึ่ง ขอเป็นกำลังใจให้เธอด้วยใจค่ะ
ไม่มีความเห็น
+ วันนี้เจ้าแอมแปร์โดนทำโทษ ฐานที่ทำตัวเพิกเฉย ไม่สนใจ ธุระไม่ใช่ เมื่อมีเสียงโทรศัพท์เข้า ทั้งที่ตนเองอยู่ใกล้ ก็ไม่ลุกไปรับ แม่ทำกับข้าวอยู่ในครัวตะโกนบอกให้แอมแปร์ช่วยรับ แอมแปร์ไม่สนใจนอนดูโทรทัศน์เฉย แม่เลยเดินไปรับเองและเดินกลับมาปิดโทรทัศน์มองหน้าแอมแปร์ ท่ามกลางความเงียบ "แม่ หนูขอโทษ".... "ขอโทษแม่...เรื่องอะไร"...."ก็หนูไม่รับโทรศัพท์ให้แม่...".......หลังจากนั้นก็ตกลงร่วมกันว่าวันนี้งดดูโทรทัศน์....การสอนให้ลูกมีจิตสาธารณะ ร่วมรับผิดชอบสังคม หน้าที่หลักมาจากครอบครัว โรงเรียนเป็นส่วนเติมเต็มให้เท่านั้น
ไม่มีความเห็น
@69678 สิ่งหนึ่งที่แม่เฝ้าสังเกตุเห็น คือ แอมแปร์มีความสามารถในการใช้ภาษา ในการสื่อสาร เชื่อมโยงความรู้ได้ดีทีเดียว แถมอีกอย่างคือ เป็นคนช่างสังเกตุ ความเป็นคนช่างสังเกตุนี้ได้จากการฝึกโดยแท้เลยค่ะ...เริ่มตั้งแต่ 2 ขวบกว่า ๆ พวกเราซื้อหนังสือเกี่ยวกับภาพสัตว์ในทวีปต่าง ๆ ชุดหนึ่งมี 4 เล่ม ทุกวันพวกเรา พ่อ แม่ ลูก ชวนกันเปิดหนังสือ แล้วหาว่าสัตว์ชนิดนี้มีอยู่ตรงไหนบ้าง...มีกี่ตัว...ทำแบบนี้จนหนังสือเละ...ซื้อใหม่อีกชุด...จนแอมแปร์จำได้หมด...ไม่ตื่นเต้นแล้ว...พวกเราเลยเลิกกิจกรรมนี้...ไม่นึกว่าการช่างสังเกตุจากกิจกรรมนี้จะติดตัวแอมแปร์มาจนทุกวันนี้
ไม่มีความเห็น
" พ่อ ๆ เมียพ่อขี้ด่าจะตาย...พ่อว่าไหม? "(ฮา...ครั้งที่ 1) นี่คือ วลีเด็ดที่หลุดจากปากสาวเจ้าแอมแปร์...ขณะที่หล่อนยืนเอามือเท้าสะเอวแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับพ่อสัม...หน้าห้องน้ำ...
" แม่...สงสัยพ่อต้องการให้ลูกตายแน่ ๆ "......
"ทำไมละลูก...".......
" ก็ลูกหิวข้าวจะตาย...พ่อก็ไม่รู้มัวทำอะไร...ลูกบอกตั้งนานแล้ว...พ่อก็ไม่เอาข้าวให้ลูกกิน...ลูกเอาเองไม่ได้...หม้อข้าวมันอยู่ที่สูง...พ่อต้องการให้ลูกตายแน่ ๆ "
" ไหน...ใครทำอะไรลูกสาวปู่...บอกมาสิ...เดี๋ยวปู่จัดการให้"
" ก็ลูกชายปู่กับย่านั่นแหละ...ไม่เอาข้าวให้ลูกกิน...ลูกหิวจะตายแล้ว..." (ฮากันทั้งบ้าน)
ไม่มีความเห็น
คนบางคนมักจะคิดง่าย ๆ ขอไปที...ลอก...ส่งให้ทันเวลา..เพื่อให้ตัวเองดูดี...มีความรับผิดชอบ...เป็นเช่นนี้เหมือน ๆ กันหมด...ที่เป็นเช่นนี้เพราะเราไม่รู้จักคุณค่าของตนเองโดยแท้
ไม่มีความเห็น
บันทึกดี ๆ โดนใจของ ของ อ.แฮนดี้ http://gotoknow.org/blog/handyman/395372
ไม่มีความเห็น
@63695 แก็งค์ของเรา...ต้องขอบคุณน้องนาง poo มากมายค่ะ ที่คิดถึงและหยิบยื่นโอกาสนี้ให้กับแก็งค์ของเรา...หวังว่าไม่วันใดวันหนึ่งเราคงได้ต้อนรับน้องนางคนนี้บ้างนะค่ะ
ไม่มีความเห็น
+ รู้สึกยินดีมากค่ะ...ที่ได้มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคุณครูหยุยในบล็อก Gotoknow แห่งนี้ค่ะ...
+ ต้องย้อนกลับไปอ่านบันทึกของคุณครูหยุยทั้งหมด...ทุกบันทึกของท่านทำให้ครูบ้านนอกอย่างเรามีความสุข มีแรงกาย มีแรงใจเป็นที่สุด...
+ จากประสบการณ์การเป็นครู ทำให้คิดว่าสิ่งสำคัญที่สุด คือ การไม่คุกคามความรู้สึกของเด็ก...การหยิบยื่นโอกาสให้เด็ก...พูดถึงพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ของเด็ก ไม่ใช่ตัวเด็ก
+ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งค่ะที่มีความสุข เพราะ
1.ได้อ่านบันทึกทุกบันทึกของท่านครูหยุย
2.ได้รับเกียรติเป็นไกด์นำเที่ยวให้กับพ่อครูบาฯ ในวันที่ 2 พ.ค. 2553 นี้ค่ะ
ไม่มีความเห็น
+ เชิญร่วมส่งกำลังใจให้ครอบครัว พ.ต.อ. สมเพียร เอกสมญา ได้ที่นี่ค่ะ
กำลังใจแด่ครอบครัว พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา
+ อ่านเรื่องราวของท่านได้ที่นี่ค่ะ
ผมไม่อยากเป็นวีรบุรุษและไม่ขอตายในชุดนักรบ
ไม่มีความเห็น
+ วันนี้แม่อ๋อยและแอมแปร์เสียน้ำตามากมายมหาศาล....กับการจากไปของท่าน พ.ต.อ. สมเพียร เอกสมญา (มากยิ่งกว่าการสูญเสียญาติ)...ทั้งนี้เพราะ มีน้า(ปู่ติ้วของแอมแปร์)เป็นตำรวจและกำลังปฏิบัติหน้าที่เฉกเช่นเดียวกับท่าน พ.ต.อ. สมเพียร อยู่ที่นราธิวาส...ก่อนนี้ท่านเคยมีชื่อในโผโยกย้ายลงที่นครศรีธรรมราช....แต่ตอนคำสั่งย้ายออก...ท่านต้องไปอยู่ที่นราธิวาสแทน...+ น้า....มีความคิดเช่นพ.ต.อ. สมเพียร ทุกประการ " เป็นข้าราชการ เป็นข้าของแผ่นดิน มีในหลวงเป็นประมุข เกิดมาต้องแทนคุณแผ่นดิน ชีพนี้พลีได้เพื่อชาติ
ไม่มีความเห็น