@27280 พี่ศศิค่ะ...อ๋อยเป็นแฟนประจำสำหรับการอ่านอนุทินที่พี่ศศิและคนอื่นเขียนค่ะ...แบบว่าสั้น ๆ ได้ใจความ  มีสาระ แล้ววัน ๆ หนึ่งก็มีหลากหลายความรู้หลากหลายสาระดีมาก ๆค่ะ...

@27254ยินดีด้วยค่ะน้องหมอมัท...ครุยสวยค่ะ...อืม เมืองไทยก็มีคนเก่ง คนดีและคนมีความสุขเพิ่มขึ้นมาอีกคนค่ะ...โชคดีของเมืองไทย...ที่คนดี ๆ ไม่ทิ้งไป...ยินดีอีกครั้งค่ะ...ออ..เจ้าตัวเล็กในพุงโตดิ้น  ซุกซน  มากไหมค่ะ...

@26203และ @26210สวยงามมากค่ะ..ดูแล้วรู้สึกว่าจะได้กลิ่นหอมโชยมาแตะจมูกค่ะ...แย่แล้วละค่ะ...อ๋อยและแอมแปร์ทานก๋วยเตี๊ยวที่ไรเส้นใหญ่ทุกครั้งค่ะ...คงต้องเปลี่ยนไปทานเส้นเล็กและเส้นหมี่บ้างแล้วค่ะ....

    ออ..ท่านพี่ศศิค่ะ..อ๋อยขออนุญาตนำชื่อพี่ไปกล่าวในบันทึกนะค่ะ....ขอบคุณมากค่ะ..

@26167น้องเอกเราใจตรงกัน...อิ อิ..พี่อ๋อยกำลังคิดว่าจะอาภาพซูซานมาฝากที่อนุทินเหมือนกัน... copy ภาพมาแล้ว...มาเจอ..อ้าว...เอกลงไว้เรียบร้อยแล้ว...ซานเท่ห์มากค่ะ...

วันนี้แอมแปร์ดีใจมากมาย...ที่ตัวเองสามารถตีลังกาแบบม้วนหน้าได้แล้ว..แม้ว่าจะเอียง ๆ อยู่อีก...ตีโชว์ให้แม่ดูตั้งหลายครั้งจนเหงื่อท่วมตัวเลย...แต่ที่ประทับใจแอมแปร์แบบสุขใจมากมายเห็นจะเป็นเรื่องของฝักบัว...ตอนไปวิ่งออกกำลังกายกันที่สำนักงานชลประทานซึ่งอยู่ติดกับคลองที่เต็มไปด้วยบัวและฝักบัว..พ่อสัมเก็บให้เด็ก ๆ มาสามฝัก...(เด็ก ๆ 3 คน คนละฝัก)..แอมแปร์บอกว่าจะเอาไปทำฝักบัวอาบน้ำ....(ตอนนั้นแม่ก็งงว่าเอาไปทำยังไง..ฝักบัวอาบน้ำ)..เพื่อน ๆ แอมแปร์อีกสองคนจับดูเล่นได้สักแป๊บก็โยนฝักบัวทิ้ง...แอมแปร์ไปเก็บฝักบัวที่เพื่อน ๆ ทิ้งมาให้พ่อสัมถือ...บอกว่าจะเอาไปตีระนาด...กลับมาถึงบ้านก็จัดการอาบน้ำ..แอมแปร์ขอพ่อสัมอาบน้ำหน้าบ้านกับสายยาง...แอมแปร์บอกพ่อสัมให้เจาะฝักบัวตรงกลางแล้วเอาสายยางใส่เข้าไป..แล้วเปิดก็อกปล่อยน้ำออกมาว้าว...ฝักบัวธรรมดาที่เป็นธรรมชาติก็กลายเป็นฝักบัวอาบน้ำของจริงแท้ในบัดดล....แอมแปร์อาบน้ำกับฝักบัวของจริงแท้ที่คิดได้นี้ถึงครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้...โอ้โห..วันนี้แอมแปร์คิดได้สร้างสรรค์ดีแท้...ขนาดแม่ยังคิดไปไม่ถึง...อาบน้ำเสร็จก็กินข้าว...แล้ววิ่งไปเอาฝักบัวที่เก็บมาจากที่เพื่อนทิ้งมานั่งทำเป็นตีระนาด...อื่อ  ฮึ๊....แม่อย่างเราก็ยิ้ม...ยิ้มกับใจที่อ่อนโยน(ที่ไม่อ่อนแอ)ของลูกสาววัย 3.8 ปี คนนี้...หลับฝันดีค่ะลูกรัก...

@25657 ซูซาน..พ่อสัมหัวเราะก๊าก ๆ เลยค่ะกับประโยคนี้.." ฝนตกที่ใต้คนอดกรีดยาง ฝนตกที่กทม.คนอดกรีดกราย "...อิ อิ..เข้าใจคิด...น่ารักจริง ๆ น้องเรา..

@25655 ซูซานจ๊ะ...พี่อ๋อยก็ไม่ชอบฝนตกที่กรุงเทพ...เพราะเดินที่ถนนก็โนน้ำฉูดใส่...น้ำฝนที่กรุงเทพมักพาเอาฝุ่นละอองลงมา...ทำเอาเสื้อผ้าเละเทะน่าดู....แต่ถ้าอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดแบบนี้ชอบมากเวลาฝนตก แต่ถ้าตกติด ๆ บ่อย ๆ ก็ไม่ชอบ ทั้งนี้เพราะไม่ชอบอะไรที่เฉอะแฉะ...ที่สำคัญกว่าทำให้กรีดยางไม่ได้..อิ อิ..รายได้หดหายนะค่ะ...

@25630 พี่ศศิค่ะ...โดนใจกับประโยคนี้ค่ะ " เด็กๆจะโตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ   หลักๆอยู่ที่ครอบครัว อยู่ที่การเลี้ยงดูอบรมจากที่บ้าน อยู่ที่การทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่ลูก ไม่ใช่ไปหวังพึ่งแต่ครู แต่โรงเรียนอย่างเดียว"

     ทั้งนี้เพราะมีมากมายที่ผู้ปกครองฝากทุกอย่างไว้ที่ ร.ร. ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วไม่ถูกต้อง....อ๋อยก็กำลังคิดค่ะว่า...ระดับประถมอ๋อยมีความรู้มากพอที่จะสอนลูกได้...อ๋อยเลยจะสอนเองค่ะ...เพราะเราจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิด  ทำกิจกรรมร่วมกัน  มีคนบอกว่าอ๋อยน่าจะสอบเป็น ผอ.โรงเรียน  แต่อ๋อยว่าเอาเวลาทั้งหมดมาให้ลูกดีกว่าค่ะ....ส่วนมัธยมนี่ไม่แน่ใจในตนเองค่ะว่าองค์ความรู้มีมากพอไหม...

@25553ท่านพี่ศศิค่ะ...ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ...หนูน้อยน่ารักสุด ๆ เลยค่ะ....  แอมแปร์วิ่งมาดูแล้วก็ร้องเพลงว่า.." แก้มของเธอนั้นแดง  แดงเหมือนสีแครอท...".....

    " แม่อ๋อยขา...น้องแอด ๆ (เอียด)สงสัยจะกินแครอทเหมือนในหนังสือที่ป้าโอ๋ให้แน่ ๆ เล้ย...แก้มเลยแดง..แดงเหมือนสีแครอท"...ว่าแล้วก็วิ่งกลับไปดูดนมขวด...เพื่อเข้านอนค่ะ...คงต้องขอตัวกล่อมนอนด้วยนิทาน "พระจันทร์อร่อยไหม" ค่ะ....

     (ทำเอาพ่อสัมปล่อยก๊ากเลยค่ะ...เกือบสำลักกาแฟค่ะ...)

@25552 น้องเอกค่ะ...ขอบคุณมากค่ะสำหรับดอกท้อที่ทำให้ใจไม่ท้อค่ะ...เป็นว่าเราได้คุยกัน...สุขใจมากเมื่อวางหูโทรศัพท์..." ยิ้มอะไรครู..."(พ่อสัมถาม)  "ยิ้มเพราะสุขใจไง..."......พ่อสัมว่า " ง่า..สงสัย...สงสัย...ต้องไปศรีธัญญา.." อิ อิ... 

@25445 ท่านพี่ศศิค่ะ...ชอบมากค่ะชบาสีเหลือง...ทำให้วันนี้ที่เหนื่อยเมื่อยล้า...ดีขึ้นมากมายเลยค่ะ...วันนี้ ร.ร.เปิดเทอมวันแรกค่ะ...ระหว่างทางเดินเจอคำขู่ข่มขวัญตลอดทาง...พอถึงประตู ร.ร.ก็โดนข่มขวัญโดยการเผายางรถยนต์.....สำรวจตรวจสอบทั่ว ร.ร.อ้าว..ทีวีในห้องสมุดขนาด 29 นิ้วที่อยู่ในกรงเหล็กก็โดนขโมยจ้อย...เฮ้อ...วันแรกก็ทำเอาล้าใจซะจริง ๆ ...ประมาณ8 .40น. นายอำเภอเข้ามาเยี่ยมให้กำลังใจ...ช่วยนักเรียน กวาด ๆ ถู ๆ สะสาง...ตอนบ่าย 2 โมงจะออกจาก ร.ร.เพราะว่าต้องไปซื้อของหลายยอ่างสำหรับใช้ในการจัดการเรียนการสอนในเมืองตานี....โทร.ประสานเจ้าหน้าที่(ทหาร)..วันนี้เหตุการณ์ไม่ดีขอให้คุณครูอยู่ในที่ปลอดภัย..จนกว่าจะไปรับ...ว้า...แย่จัง...กลับถึงบ้าน...ไปออกกำลังกายแก้ใจล้า...กลับมาเจอชบาเหลือง...ใจที่ล้าดูท่าดีขึ้นค่ะ....

@25176 พี่ศศิค่ะ...น้องพีทเป็นโจรสลัดที่หล่อที่สุดเลยค่ะ...แล้วนางฟ้าที่ยืนข้าง ๆ นั้นก็...น่ารักมากเลยค่ะ....เห็นรอยยิ้มเด็ก ๆ แล้วสุขใจจังเลยค่ะ

@25171 พี่กะปุ๋มค่ะ...แบบว่าอ๋อยกำลังสงสัยนะค่ะ...กำลังคิดกับตัวเองนะค่ะ  กำลังคิดกับเรื่องราวแบบนี้อยู่พอดีนะค่ะ...แต่อ๋อยก็ไม่เคยได้อ่าน หรือพบปะใครที่ชี้แนะ  แลกเปลี่ยน แนวทางให้กับสิ่งที่เราได้คิดอยู่นะค่ะ...อ่านที่หมอนัทบอกกล่าวก็ได้คิด...อ่านที่กวินบอกกล่าวก็ได้คิด...อ่านที่พี่กะปุ๋มบอกกล่าวก็ได้คิด...ตอนนี้อยู่ตรงที่ได้คิดค่ะ...แต่ยังหาข้อสรุปไม่ได้...เหมือนเด็ก ๆ ที่ยังหาคำตอบไม่ได้ทั้งนั้นเพียงเพราะไม่รู้ว่าจะเอาองค์ความรู้อะไรมาชี้ชัดลงไปนะค่ะ...สงสัยวันวัยคงจะหาคำตอบให้เราได้เองมั้ง..ทั้งนี้เพราะ ณ เวลานี้เราได้บทสรุปแบบนี้แต่เมื่อวันวัยและวันเวลาผ่านไปเราอาจจะค้นพบคำตอบอื่นอีกก็ได้เป็นแบบนั้นใช่ไหมค่ะ....ขอบคุณพี่กะปุ๋มมากค่ะ...ขอบคุณและขอบคุณค่ะ

@25153คุณพี่ศศินันท์ค่ะ...ชอบจังเลยค่ะกับคำกล่าวที่ว่านี้...เป็นความจริงที่เราค้นพบได้จริง ๆ ค่ะ...

" คนเราเปลี่ยนไป ตามกาลเวลา ตามสถานภาพ ตามประสบการณ์ที่เกิดกับตัวเอง ฯลฯ "

@25145 ถึงพี่กะปุ๋ม....อันนี้อ๋อยขอแลกเปลี่ยนนะค่ะ...คืออ๋อยก็ไม่เข้าใจอะไรมากแต่ถ้าอ๋อยคิดแบบนี้มันเป็นอย่างไรบ้างค่ะ..อยากให้พี่กะปุ๋มชวยอธิบายด้วยค่ะ...ไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองคิดเพราะคิดว่าองคืความรู้ที่มีไม่เพียงพอค่ะ...กำลังคิดหาเหตุและผลอยู่ค่ะ...เรื่องของเรื่องคืออ่าน...อ่านอนุทินแล้ว

 "  ทำให้นึกถึงที่ พี่.กะปุ๋ม กล่าวไว้...(จำไม่ได้อีกนั่นแหละว่าอ่านเจอที่ไหน)..และอ๋อยก็จำรายละเอียดไม่หมดแต่ที่จำได้ คือว่า แม้คนนั้นมีความดีแค่....เราก็ควรน้อมรับความดีที่เขามี...

+ ส่วนที่กวินแสดงความคิดเห็นในบันทึกของกวินเองนั้น...อ๋อยว่าก็เป็นอีกมุมมองหนึ่งที่ทำให้เราได้คิด  อ๋อยว่ามุมมองแบบกวินเราก็ต้องคิดด้วย......การทำความดีมักมีบททดสอบให้เราต้องก้าวผ่านเสมอค่ะ...."

 อ๋อยว่าอ๋อยเห็นด้วยทั้งสองอย่างทั้งจิตอาสา(ถ้าอ๋อยอยู่ใกล้ก็จะไปด้วย...แต่นีทำได้เพียงโอนเงินและส่งของที่กำลังหาทางอยู่ค่ะ)และทั้งที่กวินนำเสนอ...ทั้งนี้ใจเราต้องละเมียดแยกแยะนะ...

 อิ อิ..อ๋อยคิดแบบนี้ค่ะ...ยังไงท่านพี่กะปุ่มช่วยอธิบายเพิ่มเติมด้วยค่ะ...ก็ไม่แน่ใจนี่นา...

@24880 คุณพี่ศศิค่ะ...ชบาขาวสวยงามมากค่ะ...ตรงเกสรสีส้มดูแล้วสอดคล้องสมดุลย์ ละมุนละไมจังเลยค่ะ...พอได้ดูแลรู้ว่าใจมีแรงฮึดขึ้นมาเลยค่ะ...

@24752 พี่ศศิค่ะ..ราดหน้า...น่าทานมากค่ะ...ทำเอาต้องแอบกลืนน้ำลายค่ะ...ว่าแล้วขออนุญาตทานมื้อเที่ยงเช่นกันค่ะ...แกงเหลืองปลาขี้ตังและหมูผัดเค็มค่ะ..อร่อย ๆ ค่ะ...ขอท่านพี่มีความสุขกับมื้อเที่ยงนะค่ะ...

@24749 คุณพี่ศศิค่ะ...ดอกชบาสวยค่ะ..สีแดง..อ๋อยเลยเอาชบาสีชมพูมาฝากค่ะ...

@24729 ภาพสวยงามมากค่ะ...คิดถึงค่ะ..ชอบข้อคิดที่มาพร้อมภาพด้วยค่ะ...โดนเลยค่ะ...โดนใจ...อิ อิ...เอาภาพนี้มาฝากด้วยค่ะ...

@24417  พี่โอ๋ค่ะ..ยินดีเป็นที่สุดเลยค่ะ...พี่วั้นเก่ง และยอดเยี่ยมมากค่ะ...ยอดเยี่ยมจริง ๆ ค่ะ(แต่ที่สุดยอดกว่าก็คือว่าพี่วั้นเป็นคนดี มีน้ำจิตน้ำใจ ต่างหาก..น้าอ๋อยก็ขอให้แอมแปร์เอาเยี่ยงอย่างพี่วั้นในเรื่องการเป็นคนดีค่ะ..)....ส่วนเรื่องขอคำแนะนำนี่...บอกตรง ๆ เลยค่ะว่าไม่มีความรู้มากพอที่จะบอกได้ค่ะ...เอาแบบว่าให้กำลังใจให้พี่วั้นตัดสินใจเลือกในสิ่งที่พี่วั้นชอบ  มีความสุข  และสนุก กับการเรียนรู้ก็แล้วกันค่ะ...

เปิดบัญชีแล้วครับ!!! สำหรับท่านที่ประสงค์จะโอนเงินบริจาคตามโครงการ จิตอาสาโกทูโน ------------------------------------------------- บัญชีสำหรับ โอนเงินบริจาค ตามโครงการ จิตอาสา gotoknow ชื่อบัญชี "จิตอาสาโกทูโน" ธนสคารกรุงไทย สำนักงาน สาขาย่อย สำนักงาน ก.พ. บัญชีเลขที่ 579-0-01195-0   โดย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร   อนุทิน   ลิงก์ถาวร: 24646   สร้าง: จ. 27 ต.ค. 2551 @ 11:23   แก้ไข: จ. 27 ต.ค. 2551 @ 11:23   ขนาด: 816 ไบต์

+  น้องเอกค่ะ...แฮะ ๆ copy มาหมดเลยค่ะ...กันลืม...นั่งคิดหลายตลบว่าจะทำอย่างไรดี...อย่างนี้โอเคค่ะ...ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ...

@24373 ฮ่า ๆ ขำ ๆ ค่ะ...อ่านแล้วเห็นภาพชัดเจนมากค่ะ...เพราะมันก็คือตัวเราเองเช่นกัน...พ่อแอมแปร์ว่าที่อ๋อยผอมก็เพราะไอ้ที่หอบไปหอบมานั่นแหละ..ก็หนักหลายโลอยู่นะ...เพราะต้องเอาการบ้านมาตรวจที่บ้าน...เนื่องจากที่ ร.ร.สอนเกือบเต็มทั้งวัน..ที่มีคาบว่างบ้างก็ทำงานอื่นค่ะ...บ่าย 3 ร.ร.ก็ต้องเลิกแล้วค่ะ..ทหารขับรถฮั่มวี่ รออยู่หน้า ร.ร.แล้ว...เฮ้อ...สุด ๆ จริง ๆ ค่ะ....

@24102 พี่ศศิค่ะ...อ่านแล้วจริง ๆ ด้วยค่ะ...ตอนที่แอมแปร์ไม่ได้ไปเข้าศูนย์เด็กเล็กนั้น...ด้วยความที่คุณย่า คุณทวดรักมาก..(ประมาณพ่อแม่รังแกฉัน)...ทำให้แอมแปร์ไม่กล้าแสดงออก...กลัว...ไม่มั่นใจ...อ๋อยเห็นว่าท่าจะไม่ได้การนะค่ะ...เลยเอามาเข้าศูนย์เด็กเล็กที่ปัตตานีค่ะ(ค่ายอิงคยุทธฯ)....และที่สำคัญเราได้เลี้ยงดูเอง..เราจะได้แก้ไขพฤติกรมไปด้วยค่ะ...หลังจากเข้าศูนย์เด็กเล็กผ่านไป 1 อาทิตย์ แอมแปร์เริ่มเปลียนแปลงค่ะ...ผ่านไป สองอาทิตย์แอมแปร์เปลี่ยนแปลงชัดมากค่ะ...ผ่านมา 1 เทอม...โอ้โหแอมแปร์เปลี่ยนไปเลยค่ะ...ตอนนี้มีความมั่นใจ  กล้าแสดงความคิดเห็น  กล้าแสดงออก ค่ะ...กล้าคิด  กล้าถาม ...คุณครูเขาฝึกโดยการให้แอมแปร์ไปเล่าข่าว  ครูเล่านิทานแล้วให้แอมแปรืตอบคำถามง่าย ๆ เปิดเพลงเต้นท่าประกอบเพลง  ทำกิจกรรมมากมาย...วาดรูปแบบเด็ก ๆ ค่ะ..เราดูไม่รู้เรื่องค่ะว่าวาดอะไร  แต่คุณครูเขาให้แอมแปร์ไปเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังงว่าวาดอะไร...โอ้โห...เอากลับมาบ้านมาเล่าให้แม่ฟัง...ตลกมาค่ะ..เล่าเป็นเรื่องเป็นราว....การเลี้ยงดูเด็กห้ามใช้ความรักอย่างเดียวนะค่ะ...ต้องให้การอบรมสั่งสอนด้วยค่ะ....แต่คนเฒ่าคนแก่มักจะเลี้ยงแบบรักอย่างเดียว...อย่างนี้อันตรายมากค่ะ....อ่านที่พี่ศศิเขียนถึงแล้ว...เอาไปต่อยอดเขียนบล็อกดีกว่าค่ะ...ขอบคุณมากนะค่ะที่ทำให้เกิดอะไรแว้บบบในสมองค่ะ...