สามคำตัดเตือนจากศาสนฑูต

ในตัวบทหะดิษ(วัจนะ)หนึ่ง ซึ่งอุกบะห์ บิน อามิร ได้รายงานจากท่านศาสดามูหัมหมัดกล่าวว่า

لقيت رسول الله صلى الله عليه وسلم فأخذت بيده ، فقلت : يا رسول الله ! ما نجاة المؤمن ؟ قال : يا عقبة بن عامر ! أمسك عليك لسانك ، وليسعك بيتك ، وابك على خطيئتك

ความว่า: ฉันได้เจอท่านศาสนฑูต และท่านได้จับมือผม ผมจึงถามท่านว่า: โอ้ ท่านศาสนฑูต อะไรคือสิ่งที่นำคนที่ความศรัธทารอดพ้นจากความหัยนะ? ท่านกล่าวว่า: โอ้อุกบะห์ บิน อามิร จงจับลิ้นของคุณ จงอยู่ในบ้าน จงร้องให้ในความผิดของคุณ

จากหะดิษนี้ท่านศาสนฑูตได้ให้การตัดเตือนสามข้อดั่งนี้

1. ต้องยับยั้งลิ้นของเราจากคำพูดที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม ไม่เกิดประโยชน์

2. หากเราไม่สามารถที่จะให้ประโยชน์กับสังคม หรืออาจทำให้สังต้องเสือมเสียเพราะเรา เราควรที่จะอยู่กับบ้าน

3. ต้องมีความสำนึกผิด เพราะคนที่ไม่มีจิตสำนึกจะมีความรู้สึกว่าตนเองถูกตลอด ซึ่งไม่ดีกับตัวเราเอง

[จารุวัจน์ شافعى]

• จงพูดในสิ่งที่ดี หากไม่สามารถทำได้ก็จงเงียบเสีย
• ผู้ที่จะรอดพ้นไฟนรก คือ คนที่สามารถรักษาสิ่งที่อยู่ระหว่างริมฝีปาก และสิ่งที่อยู่ระหว่างสองเท้า

แต่จากหะดีษที่อาจารย์ยกมา ผมนึกต่อไปที่หะดีษที่ว่า

• ใครในหมู่พวกท่านเห็นความผิด จงเปลี่ยนแปลงมันด้วยมือของท่าน หากไม่สามารถก็จงเปลี่ยนแปลงมันด้วยคำพูด หากไม่สามารถอีกก็จงเปลี่ยนแปลงไม่ด้วยจิตใจของท่าน ซึ่งอันนี้แสดงเป็นความศรัทธาที่อ่อนแอ

ถ้าจากสองหะดีษทั้งที่อาจารย์เสนอข้างต้นกับสิ่งที่ผมยกมา ทำให้ผมคิดต่อได้ว่า หากประสบกับสิ่งไม่ดีแล้ว หากไม่อะไรไม่ได้จริง ขอเพียงอย่างไปเห็นดีเห็นงามด้วยก็ดีแล้ว

[เจ้าหญิงป่วน ณ ปัตตานี]

เห็นด้วยกับท่านปรมาจารย์