หวนคิดคํานึงถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็กๆ
หวนคิดคํานึงถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็กๆ
ตุ๊กตาที่ตัวเล็กๆ ก็ดูจะมีความหมาย
เติบโตในจินตนาการ
กว้างไกลดังท้องทะเลทราย
เร่าร้อนดังฟ่อนฟืนรุมสุมไฟ
แต่ต้องไปให้ตรงเส้นทาง
เปรียบได้ดังเส้นทางรถไฟ
เปรียบได้ดังขบวนรถไฟ
หวนคิดคํานึงถึงตอนที่ฉันเข้ามาบางกอก
เรื่องราวข่าวคราวบ้านนอกนั้นดูจะมีความหมาย
เปรียบเมืองเป็นรถเป็นเรือ
อย่างเราเป็นเกวียนเทียมควาย
เส้นทาง....มากมายไม่มีสิทธิ์เดิน
เก็บส่วนเกินเอาไว้ในใจ
ออกยํ่าไปค้นหาความจริง
ออกยํ่าไปค้นหาความจริง
หวนคิดคํานึงถึงตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กๆ
ตุ๊กตาที่ตัวเล็กๆ ก็เลยไม่มีความหมาย ผ่านทางทั้งรถทั้งเรือ
เพื่อนฝูงบางคนล้มตาย
ดับสูญไปตามกาลเวลา
ภาพตุ๊กตาในมือของเด็ก
เปรียบได้ดังความจริงมากมาย
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
สนตะพายใช้เป็นงัวงาน
http://www.junjan.com/play.php?track=3768
เพื่อนฝูงบางคนล้มตาย
ดับสูญไปตามกาลเวลา
เปรียบได้ดังความจริงมากมาย
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
เช่นสนตะพายใช้เป็นงัวงาน
สนตะพายใช้เป็นงัวงาน
http://www.junjan.com/play.php?track=3768
จาก เพลง ตุ๊กตา คาราบาว
อัลบั้ม ท.ทหารอดทน (ธันวาคม 2526)
ขอบคุณคุณแอ็ด และทีมงาน ที่สร้างบทเพลงดีๆ ให้คนได้คิดตาม และสะท้อนสังคม
ขอบคุณมากครับ
เม้ง สมพร ช่วยอารีย์
ความเห็น (11)
 |
สวัสดีค่ะ
- ถ้าหวนคิดถึงตอนเป็นเด็กๆ ได้ภาพรวมของตัวเองคือ---
- เป็นลูกคนกลาง คุณแม่รักน้องชายมาก เลยต้องแข่งกับน้อง เรียนให้เก่งๆ เพื่อจะได้เป็นลูกรักของคุณพ่อๆเป็นคนชอบคนเก่ง สอนหนังสือลูกๆ เป็นประจำ ตั้งความหวังกับลูกๆมาก แต่ไม่เคยรู้สึกกดดันเลย เพราะ เราก็ชอบเรียนอยู่แล้ว
- มีความรู้สึกว่าได้ตอบแทนบุญคุณคุณพ่ออย่างหนึ่ง ตอนที่สอบได้เป็นที่ต้นๆของประเทศ ในสมัยที่เขามีการประกาศคะแนนคนสอบชั้น
มศ.5 และต่อมาเรียนจบปริญญาโทให้ชื่นใจ
- มีความสุขตอนเด็กๆ เพราะคุณพ่อพาครอบครัวไปเที่ยวทุกวันหยุด ใกล้ชิดธรรมชาติมาก สนุกมาก ครอบครัวมีงานอดิเรกร่วมกัน คือเลี้ยงกล้วยไม้เยอะมาก ในเนื้อที่ 2 ไร่
- ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่านี้ ชีวิตอยู่ในกรอบมาตลอด ไม่มีการผจญภัยอะไรเลย แต่มีความสุขมาก หวนคิดถึงบ่อยๆ เป็นแรงบันดาลใจที่ จะต้องสืบทอดความสุข ความอบอุ่นในครอบครัวมาสู่รุ่นลูกหลานต่อไปค่ะ
- ชีวิตจืดๆ ไม่มีประเด็นเร้าใจเลยจริงๆ แต่ชอบมากๆๆ
เอกเพื่อนของเม้ง :)
มีคนบอกว่า คิดหวนอดีต แสดงว่าเราอาวุโสมากๆ แวะมาเยี่ยมครับ
เดี๋ยวจะกลับมาถกประเด็น "การศึกษา,ชุมชนภูมิคุ้มกันบกพร่อง"
ดูแลสุขภาพครับเพื่อน
* * * เพลงได้บรรยากาศมากครับ
|
สวัสดีครับพี่ศศินันท์
- กราบขอบพระคุณมากๆ เลยครับ ที่แลกเปลี่ยนความรู้สึกดีๆ ประสบการณ์ดีๆ ทำให้ผมจินตนาการต่อไปได้ครับ นึกถึงประสบการณ์ตัวเองด้วย แล้วหลายๆ อย่างเลยครับ
- ผมยกเพลงนี้ขึ้นมา เพราะผมรู้สึกว่าคุณแอ็ดยกเรื่องการศึกษามาพูด สะท้อนสังคม สะท้อนชีวิตหลายๆ อย่างครับ
- มีแรงบันดาลใจให้ผมอยากแต่งเพลงในเชิงการศึกษาบ้างครับ การศึกษาชีวิต
- ชีวิตของพี่เจอประสบการณ์ดีๆ และสร้างความสุขให้เกิดขึ้นในครอบครัวได้ดีมากๆ เลยครับ การทำให้พระอรหันต์ที่บ้านมีความสุข นับเป็นสิ่งสำคัญที่ลูกทุกคนพึงกระทำครับ
- ผมเองก็ทดแทนคุณไม่หมดครับ ยิ่งเรียนมาก ยิ่งห่าง.... ยิ่งเรียนยิ่งจาก
- ขอบคุณพี่มากๆ นะครับ
 |
สวัสดีครับเพื่อนเอก
สบายดีนะครับ ผมสบายดีครับ หวนคิดคำนึงถึงตอนที่ฉันยังเป็นเด็กๆ....มาจนถึงวันนี้ นับวันยิ่งเรียนทำให้เรายิ่งห่างจากรากเหง้าเราขึ้นทุกวันครับ
ไกลทั้งระยะทาง ไกลทั้งสิ่งที่กำลังเรียนรู้ ไกลทั้งใจ.... มีระบบใหม่เข้ามารุมเร้า...จนไม่รู้ว่าอะไรคือเทียมแท้....ภูมิคุ้มกันเลยบกพร่อง....ยิ่งเดินไปยิ่งเจอหลุมพลางมากมาย....
อิๆๆๆ เอาไว้คิดๆ กันเล่นๆนะครับ
55555....อายุเท่าไรแล้วน้องเม้งของพี่.....55555
ตอนเด็กๆ ต้าเป็นคนมีระเบียบ (แต่ไม่เรียบร้อย) รูสึกว่าชีวิตมีระบบทุกเวลา กฎคือกฎ แต่ไม่เคยรู้สึกกดดันอะไรเลย กลายเป็นกิจวัตรประจำวัน อาจเป็นเพราะว่า ต้าเป็นนักเรียนโรงเรียนประจำด้วยมั้ง! แต่แปลกน่ะ ตอนอยู่มหาลัย ทุกอย่างออกนอกกรอบไปหมด จนเดี๋ยวนี้ อยากกลับไปอยู่ร.ร.ประจำอีก เพราะรู้สึกว่า ชีวิตไม่ค่อยเป็นระบบ แม้แต่เวลาก็จัดการกับมันไม่ได้เลย...งึมงำๆๆๆๆๆๆ
 |
สวัสดีครับพี่สอน
- ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- อายุยังน้อยครับพี่
- จริงๆมันมีที่มาอยู่ว่า คุณแอ๊ดพูดถึงเรื่องการศึกษาครับ แล้วได้มาฟังเพลงตุ๊กตาครับ
- เลยคิดว่าเพลงนี้มันโยงถึงความเปลี่ยนแปลงแตกต่าง จากรากตัวเอง ยิ่งไกลยิ่งห่าง ยิ่งต่างยิ่ง....อะไรดีครับพี่
- พี่สบายดีไหมครับ
 |
สวัสดีครับน้องต้า
- สู้ๆ นะครับ ทุกคนก็ต้องจัดการกับสิ่งพื้นฐานครับ
- เมื่อผ่านแล้ว เราจะมีโอกาสคิดถึงคนอื่นมากๆ ขึ้นหากเราจัดการเรื่องเราลงตัวแบบพอเพียงได้นะครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับ และโชคดีนะครับ
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
ความรัก ความผูกพันกับบ้านนี่ไม่เหมือนความรักแบบหนุ่มสาวเลยนะคะ
เพราะยิ่งโต ยิ่งไกลบ้าน..แต่ยิ่งไกลกลับยิ่งรัก ยิ่งผูกพันกันมากขึ้น ..ช่างน่าแปลกจริงๆเพราะตรงข้ามกับความรักแบบหนุ่มสาวเลยล่ะค่ะ...ชีวิตมีสิ่งที่ชดเชยให้เสมอเลยนะคะ ถ้ารู้จักมอง
ขอบคุณที่ทำให้ได้มองย้อนอดีตค่ะ
 |
สวัสดีครับคุณเบิร์ด
- ใช่แล้วครับผม เหมือนต้นไม้กับคนไงครับ
- ต้นไม้สร้างอาหารเองได้แต่เดินไม่ได้ ส่วนคนสร้างอาหารไม่ได้แต่เดินไปหากินได้ครับ
- คุณเบิร์ดพูดแล้วทำให้ผมนึกถึงผม ตอนอยู่ปัตตานีครับ ไม่ได้คุยกับที่บ้าน คุยกันก็แค่จดหมายครับ
- มา กทม. นานๆทีจะได้คุย โทรศัพท์ครับ (เพราะบ้านไม่มีสายโทรศัพท์) ครับ
- มาเยอรมัน กลับได้โทรคุยได้ตามที่ใจหวนคิดถึง อยากถามอะไรก็ถามพร้อมจินตนาการเสริมเข้าไป เห็นภาพได้ครับ แม้ว่ากลับไปเยี่ยมแต่ละครั้ง จะแปลกหูแปลกตามไปบ้างก็ตามครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับ
