แต่ก่อนไม่รู้จักเครื่องฟอกเลือดเลย
แต่ก่อนไม่รู้จักเครื่องฟอกเลือดเลย ในรูปที่มานั่งข้างๆฉัน นี่ไม่ใช่หมอ...แต่เป็น น้องที่เคยทำค่ายด้วยกันสมัยก่อน ตั้งเด็กรักป่าใหม่ๆ....แต่ฟอกเลือดรูปนี้ น่าจะปี 2545
การฟอกเลือด แรกๆ เราจะไม่ชิน จะรู้สึก เหมือนมีน้ำๆเยอะในตัวเรา มันโหวงๆ ยังไงชอบกล...และถ้าปรับตัว ปรับใจ ไม่ได้ ...ความรู้สึกที่จะเข้าใจ เครื่องฟอกเลือด ก็จะห่างออกไปอีก.....
การถูกแทงเข็มที่แขน เข็มเบอร์ 16 สองเส้น เส้นหนึ่งเพื่อ
เอาเลือดเราออก อีกเส้น เพื่อนำเลือดดี เข้าสู่ร่างกายเรา.....
การถูกเข็มแต่ละครั้งก็ อ่ะนะ...ไม่ชอบกันแหละ....แต่พอเรา
เป็นก ็ต้องทำเป็นมองว่า...ดีแล้ว...ดีแล้ว...
ฉันชอบที่จะสร้างความรักกับสิ่งรอบข้างที่อยู่ ทุกอย่าง ...
ในห้องฟอกเลือด ที่ รพ. ก็เหมือนกัน...ฉันชอบ สมมุติ
ให้เป็นเรื่องนั้น เรื่องนี้ ให้สนุก..และมีเรื่อง ยิ้มๆ..
กับพยาบาล หรือ หมอ หรือ คนไข้...ฉันก็พยายามรู้จักและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีเอาไว้ ทำตัวให้เหมือนมีญาติ อยู่ใกล้ๆ แล้วเราก็สุขใจ....
ตอนแทงเข็มแต่ละเข็ม....ฉันนึกถึงว่า ตัวเอง เป็นสายน้ำ
โล้ไปตามแรงน้ำค่อยๆ ไหลไป ไม่ต่อต้าน ทุกอย่างไปด้วยกัน....
และนึกเสมอว่า พยาบาล ที่ดูแลเรา ก็คือ ญาติมิตรที่รักเรา ขอบคุณที่เขาดูแลเรา ตลอดเวลาที่พบเรา
ความเห็น (6)
ขอเป็นญาติมิตรที่ให้กำลังใจ คุณดอกแก้วด้วยคนค่ะ
- ทึกทักว่า เป็นคำตอบที่มีภาพประกอบชัดเจนจากคราวที่แล้วนะค่ะ
- จากรอยเข็ม NO, 16 ต้องติดผ้ากลอสไว้นานมั้ยค่ะ
เพิ่งค้นภาพเจอน่ะ...ตอนไม่ยิ้มก็มีนะ...หน้าไม่รับแขก
เลย...ชั่วโมงท้ายๆของการฟอกเลือดจะเหนื่อยและ
เพลียมาก
และน้ำหนักลดทันตาเลย....อย่างก่อนฟอดเลือดจะ
หนักประมาณ 55 ก.ก พอฟอกเสร็จ ก็ผอม...เหลือแค่
50 ก.ก.
แล้ว พอไปอีก 2-3 วัน น้ำหนักก็เพิ่มอีก...เข้าเครื่องอีก....ชีวิต วนไป วนมา...
แบบนี้.....
เวลาเอาเข็มออกเหรอ...ต้องกดผ้ากลอส ดีๆ ด้วย
แ ต่อย่าหนักมาก เดี๋ยวเส้นแตก...แต่ต้องกดนาน
สักพักแหละ...กดไม่ดี เนื้อช้ำอีกนะ...พี่หน่อย ช้ำ
บ่อย ต้องเอา ถุงเจลเย็นๆ คอยประคบ.....
แต่ คนไข้ ที่ฟอกไปนานๆ ก็จะชิน และปรับสภาพได้ รู้เทคนิค ต่างๆดี
ขอบคุณจ้า องุ่น
มาเชียร์ด้วยค่ะ คุณดอกแก้วเป็นกำลังใจดีๆ แก่พยาบาล หมอ ผู้รักษา
แปลกดีนะคะ ที่กำลังใจมันไปมาได้ทั้งสองทาง และเป็นที่ต้องการทั้งสองที่
แปลกดีนะคะ ที่กำลังใจมันไปมาได้ทั้งสองทาง และเป็นที่ต้องการทั้งสองที่......
ขอบคุณคะ .อย่างคุณหมอว่าคะ กำลังใจ เป็นที่ต้องการทั้งสองที่ ไปมาๆ
และ....ดิฉันคิดว่า...บางที ก็เกิดทางย่อยๆ
ไปอีกคะ