บันทึกนายสายลม..ชีวิตของคนที่คลาดกันไปมา

มันไม่ใช่เรื่องเศร้า เพราะข้าพเจ้ารู้สึกว่าสักวันหนึ่งเราจะต้องมาพบกัน

หากเปรียบความรู้สึกของสายลมเป็นหนังสักเรื่องหนึ่ง
สายลมอย่างข้าพเจ้าขอเป็นอย่างพระเอกเรื่อง น็อตติ้งฮิลล์ ซึ่งข้าพเจ้าดูรอบแล้วรอบเล่าไม่เคยเบื่อสักที

          ข้าพเจ้าชอบบทบาทของตัวละครซึ่งเป็นพระเอก เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าพับแขนสบาย ๆ
เขาเป็นเจ้าของร้านขายหนังสือเดินทางท่องเที่ยว
เขาชอบเดินผ่านตลาดนัด ผ่านร้านดอกไม้ ผ่านร้านขายของเก่า

          เขาเดินไปเดินมาระหว่างร้านขายหนังสือและบ้านที่มีประตูสีฟ้าของเขา ผ่านฝน ผ่านฟ้า ผ่านฤดูกาลต่าง ๆ คล้ายจะไม่ได้รอคอย
แต่ก็รู้ว่าในหัวใจของเขากำลังรอคอยให้ใครสักคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิต

          และข้าพเจ้าก็ชอบหนังสือ ดวงตะวันสองฉาย หนังสือภาพที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่าสุดแสนจะโรแมนติก จนได้ดูหนังเรื่องนี้ที่ใช้ชื่อหนังว่า ผู้หญิงเลี้ยวซ้ายผู้ชายเลี้ยวขวา ดูกี่ที ๆ ก็ไม่เคยที่จะเบื่อ

          ข้าพเจ้าชอบบทบาทของตัวละคร เป็นเรื่องของนักเขียนสาวและนักดนตรีหนุ่มที่ต่างกำลังวิ่งหาความฝัน และทั้งสองคนพักอยู่ห้องพักติดกัน แต่ชีวิตก็ทำให้คลาดกันไปมาอยู่เสมอ

          ข้าพเจ้านั้นรักการคลาดเคลื่อนของชีวิตของคนสองคน มันไม่ใช่เรื่องเศร้า เพราะข้าพเจ้ารู้สึกว่าสักวันหนึ่งเราจะต้องมาพบกัน

และข้าพเจ้าก็รอวันนั้นอยู่เสมอ..และตลอดมา
ก็เหมือนคุณและผม
เราเคยเจอกัน คุยกันบ้างเล็กน้อย แต่แล้วก็ต้องห่างกันไปอีก
และกลับมาเจอกันใหม่ เหมือนจะใกล้กันแต่มันก็ไม่ใช่ แต่ก็คิดว่าไม่ได้ห่าง

ข้าพเจ้าได้แต่ยืนมองดูกันอย่างเงียบ ๆ อย่างรอคอย อย่างสงบนิ่ง

และขณะเดียวกัน ข้าพเจ้าก็โหยหาช่วงเวลาที่จะได้ใกล้ชิดแนบแน่น เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

และเพื่อจะเดินห่างกันออกไปในวันต่อมา
เช่นนี้.....และเช่นนี้