ระยะนี้เจ้าลูกสาวของดิฉั้นจะติดตามไปที่ทำงานด้วยเกือบทุกวัน...เธอจะไปเจอพี่ๆ...ลูกสาวของคนในที่ทำงานเธอกำลังจะขึ้นประถม 3 ส่วนพี่ที่กล่าวถึงกำลังจะขึ้นประถม 5 ...เย็นวันศุกร์ก่อนจากกันเธอโบกมือ บ๊าย บาย กันและบอกว่า...ค่อยคุยกันนะ 2 ทุ่มอย่าลืม....
ดิฉั้นจึงบอกไปว่า....คุยกันเลย..คุยให้เสร็จเรื่องแม่รอได้ไม่ต้องโทรกันอีก...เปลืองค่าโทรศัพท์
ลูกสาว....."นัดคุยกันทาง M แม่...."
อ้าวแล้วทำไมไม่คุยกันให้เสร็จหล่ะ..แม่รอได้....จะได้ไม่ต้องคุย M กันอีก สองสาวยิ้มกันแบบ ขำ ขำ แม่
ลูกสาว...."ไม่ได้จะคุยตอนนี้...จะคุยทาง MSN"
แม่รู้แล้ว...ถึงบอกว่าจะรอไงคะคุยกันให้เสร็จ
ลูกสาว......"มันไม่เหมือนแม่ไม่เข้าใจวัยรุ่นเขาคุยกันทาง M ทั้งนั้นสนุกดี"
แปลกดี....เด็กสมัยนี้ก็เจอกันอยู่..แต่ต้องนัดเวลาคุย M อีก ดิฉั้นเปรยกับตัวเอง (นึกแย้ง ป.3 เนี่ยนะวัยรุ่น..)
ลูกสาว...."แม่ก็คุยกับเพื่อนใน gotoknow เหมือนกัน...คุยตั้งนานเขียนก็ยาว...บางครั้งก็หัวเราะคนเดียว...แต่นานทุกครั้งเลยพ่อยังถามเลยว่าแม่ทำอะไร..."
แล้วลูกบอกพ่อว่าแม่ทำอะไร...ตรงนี้ชักสนใจ
ลูกสาว..."บอกว่าแชทกับเพื่อน...แต่ไม่เป็นไรพ่อ...เพื่อนสูงวัยทั้งนั้น(จริงๆใช้อีกคำที่ความหมายเดียวกันค่ะ) มีรูปถ่ายให้เห็นด้วย"
ลูกเห็นแม่คุยกับใครคะ...ไหนบอกซิ...(ตรงนี้ต้องกราบขอประทานโทษผู้ใหญ่ที่เอ่ยนามนะคะเนื่องมาจากตัวเองเปิดอ่านงาน(โดยเฉพาะของอาจารย์หมอวิจารณ์จะอ่านก่อนนอนทุกวัน))เธอเห็นจากการวนเวียนแถวหน้าจอ
ลูกสาว....ก็คุณวิจารณ์ คุณJJ คุณครูนง พ่อครูบา ไงแม่ลูกเห็นแม่เปิดดูนานๆทุกวันเลย อย่านะ.....แม่..."แชทกันใช่มั๊ย.."
ดิฉั้นขำ ก็ขำ...เธอเข้าใจว่าการใช้งาน gotoknow ของดิฉั้นคือการคุยกับเพื่อนๆ ...ใครไม่เข้าใจใครกันแน่...
ดีนะที่ลูกบอกว่าแม่ chat กับเพื่อน
ไม่ได้บอกว่าเม๊าส์ทางโทรศัพท์อีก ฮา ๆ ๆ ๆ
ลูกสาวช่างเจรจาขนาดนี้ ฉลาดมาก ๆ ด้วย ไว้โอกาสหน้าคงได้ M กันบ้างล่ะเนาะ ดีมั้ยคะคุณแม่คนสวย