หนังสือพิมพ์ไทยในฝัน : คุณอยากอ่านและเห็นข่าวอะไรในหน้าแรก
สวัสดีครับทุกท่าน
ผมจะตั้งคำถามเกือบทุกๆ ครั้งเวลาอ่านหนังสือพิมพ์ไทยทั้งผ่านกระดาษหรือทางอินเตอร์เน็ต ว่าด้วยข่าวหน้าแรก การพาดหัวข่าว รายละเอียดของข่าวหน้าแรก คุณคิดกันว่าอย่างไรครับ ที่เป็นอยู่ปัจจุบันนะครับ (ผมไม่ใช่นักข่าว หรือจบทางข่าว แต่อยากจะเห็นอะไรในอีกมุมมองหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นขออนุญาตพูด และฝันในเรื่องนี้นะครับ)
จุดยืนของสื่อหนังสือพิมพ์ ทำเพื่ออะไรครับ หนังสือพิมพ์สร้างขึ้นมาเพื่อรับใช้สังคมใช่ไหมครับ หรือว่ามีเป้าหมายอย่างไรครับ ผมไม่ทราบนะครับ ว่าการที่เราพาดหัวข่าวให้น่าเร้าใจแบบฆ่าโหดเหี้ยม หั่นศพ หรือชู้รักเพลิงแค้น แดนสวรรค์ อะไรทำนองนี้ จะส่งผลดีกับคนไทยแค่ไหนครับ เพราะยังไงเจ้าหน้าที่บ้านเมืองก็รับรู้และต้องจัดการตามกฏหมายอยู่แล้ว
เป็นไปได้ไหมหากเราจะลงหน้าแรก ด้วยสิ่งดีๆ เช่นแนะนำคนดีคนไทย วันละคน ภาคละคน ส่วนละคน มุมมองของคนไทยจากอาชีพต่างๆ ต่อสังคมไทย แบบเอาเรื่องที่น่ายกย่องมาชี้ประเด็นให้คนทำความดีกัน ทำงานเพื่อสังคม ปลูกฝังคนในสังคม จะเป็นไปได้ไหม เพราะหนังสือพิมพ์นั่นคือผลาญทรัพยากรโลกในเรื่องของกระดาษด้วยส่วนหนึ่ง ผมคิดว่าการขายข่าวนั่นก็ดีครับ เป็นประโยชน์ต่อกลุ่มธุรกิจของ นสพ. แต่เราควรจะมีส่วนทำอย่างไรให้ นสพ. มีส่วนช่วยเกื้อกูลสังคมในทางที่ดี ได้ไหมครับ
ว่าแล้วผมจะยกตัวอย่างในเยอรมัน (อีกแล้วครับ เดี๋ยวคุณจะว่า อะไรๆ ก็เยอรมัน อิๆ ผมจะยกตัวอย่างแต่ที่ดีๆ ของเค้า หากนำไปประยุกต์ใช้ได้กับบ้านเรา ควรจะทำหรือไม่ ก็ต้องคิดดูครับ คนทำงานสื่อในเมืองไทย เก่งๆ กันทุกคนครับ) ในเยอรมันเอง สื่อ นสพ. ออกหน้าแรกส่วนใหญ่เป็นการรายงานความเคลื่อนไหวในแต่ละวัน ในภาพรวม ในรัฐ หรือในพื้นที่เล็กๆ แล้วแต่เป้าหมายของ นสพ. นั้นๆ ส่วนข่าวที่ใครยิงใคร ฆ่าใคร นั้นไปอยู่ในหน้าอื่นๆ แล้วภาพเล็กๆ เค้าไม่ได้ให้ความสำคัญมากๆ เหมือนบ้านเรา
ส่วนหนังสือพิมพ์แบบนินทา ซุบซิบ ในเยอรมันก็มีครับแต่มีน้อยครับ และจากการที่ผมถามเพื่อน นศ. ด้วยกัน เค้าไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือพิมพ์แบบนั้นซักเท่าไหร่
หนังสือพิมพ์นั้น หากจะเปรียบเหมือน หนังสือดีๆ ก็ได้ครับ จะเป็นเหมือนการนำเสนอเกร็ดดีๆ ก็ได้ครับ ที่เกิดทั่วประเทศ ผมว่าเป็นสิ่งท้าทายสำหรับนักข่าว ในการเขียนข่าวที่จะเขียนอย่างไรในเรื่องดีๆ ให้คนหันมาสนใจ นับว่าเป็นเรื่องท้าทาย ลองทำกันดูซิครับ ผมอยากรู้เหมือนกันว่า หนังสือพิมพ์นั้นจะเจ๊งไหมครับ ยอดขายจะตกไหม อิๆ ลองพาดหัวข่าวดูซักวันก็ได้ครับ ในแต่ละเดือน หรือหนึ่งสัปดาห์ แล้วดูว่าหนังสือพิมพ์เหลือมากไหมในวันนั้น แล้วคุณค่าในเนื้อหาของหนังสือพิมพ์ไม่น่าจะอยู่แค่ข่าวในวันเดียวเท่านั้น ข่าวหรือบทความดีๆนั้นน่าจะตราตรึงในหัวใจผู้อ่าน ในทางที่ดีๆ มีแรงจูงใจในการทำดีด้วย หรือว่ามาร่วมกันสร้างงานเพื่อส่วนรวมกันด้วย นอกจากแม่ค้าขายกล้วยทอดจะนำไปห่อตอนขายของหรือขนมนะครับ (แต่ใครไปซื้อกินต้องระวังสารโลหะหนักแถมไปด้วยนะครับ ตอนเด็กๆเห็นตัวหนังสือติดที่ขนมกล้วยทอดเลย อิๆ)
บทความนี้ ผมเขียนเพราะมันค้างคาในใจมากนาน มากแล้วครับ ว่าเราเปลี่ยนแนวทางได้อย่างไรบ้าง
แล้วคุณหล่ะครับ คิดอย่างไร....... วันหน้าผมจะพูดถึง ทีวีไทยในฝันบ้าง
มีหนังสือพิมพ์ไทยฉบับไหนตรงตามที่ผมฝันไว้บ้างครับ ที่มีแต่ข่าวดีๆ ในหน้าแรก ยกย่องและนำพาสังคมสู่อีกยุคหนึ่ง ยุคใหม่ ช่วยกระซิบฝากข้อความไว้ด้วยนะครับ
ขอบคุณมากๆครับ
เม้ง สมพร ช่วยอารีย์
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ คุณเม้ง
- ดิฉันเกิดมาก็เห็นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง...เป็นอย่างที่ว่า...มานาน...นานจนเป็นเรื่องปกติ(หรือเปล่า)
- ....ซึ่งเห็นด้วยค่ะว่า...เมื่อไหร่จะให้เป็นเรื่องpositive ซะที...หรือเห็นว่าการซุบซิบนินทาว่าร้ายเป็นพื้นฐานในมนุษย์ซึ่งเหมือนจะเป็นจุดขาย...แต่ตอนนี้ สมัยนี้....ความคิดคนเปลี่ยนเป็นบวกมากขึ้น....ฉันเองอยากเห็นการเปลี่ยนแปลงเช่นกันค่ะ
- ขอบคุณที่จุดประกายความคิดค่ะ
 |
สวัสดีครับพี่กฤษณา
- พี่สบายดีไหมครับ เชิญนั่งดื่มชากันก่อนนะครับ
- ขอบคุณมากๆ นะครับผมที่แวะมาเยี่ยมครับ
- แล้วเราจะขยับอย่างไรดีครับ เพื่อจะให้ นสพ.ที่เป็นอยู่ เข้าสู่สิ่งที่เราฝันมากที่สุด พี่คิดอย่างไรครับ
- ขอบคุณมากครับ โชคดีในการทำงานครับ
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
อยากเห็น...พาดหัวเรื่องดีๆ
อยากเห็น..ข่าวการเคลื่อนไหวที่ดีๆ เช่นสิทธิบัตรยาเพื่อคนไทยทั้งประเทศ
อยากเห็น..บทความดีๆ อย่างแนวกบนอกกะลา ทุ่งแสงตะวัน
อยากเห็น..ข่าวการเชิดชูคนดี
อยากเห็น...ข่าวคนสู้ชีวิต
อยากเห็น...การพยายามทำความเข้าใจระหว่างกันและกัน
อยากเห็น...ข่าวนักประดิษฐ์ นักคิด ปราชญ์ชาวบ้าน ชุมชนที่พึ่งตนเอง
อยากเห็น ฯลฯ ในทางที่สร้างสรรค์
.........................................................
เล่าเรื่องที่เบิร์ดไปประชุมวิชาการแล้วได้มีโอกาสคุยกับ บก.หนังสือพิมพ์คมชัดลึกให้ฟังดีกว่า
เบิร์ดถามเค้าเหมือนคำถามคุณเม้งนี่แหละค่ะ..เค้าก็ตอบมาว่าการทำหนังสือพิมพ์ต้องมีต้นทุน มีการบริหารจัดการและมีตลาดที่ต้องการเจาะ..ซึ่งตลาดที่ใหญ่ที่สุดคือตลาดที่อ่านหัวข่าวอย่างที่เราๆท่านๆอึดอัดกันนี่แหละค่ะกับหน้าบันเทิง..( เค้าทำการสำรวจเรียบร้อยเลยนะคะ )
พอเค้าอรรถาธิบายเสร็จ เค้าก็ตั้งคำถามกลับมาว่า..เบิร์ดรู้มั้ยว่าหนังสือพิมพ์ราคา 8 บาทน่ะ คนอ่านจริงๆไม่ถึง 8 บาทหรอก ( ไม่ได้อ่านอย่างตั้งใจทุกหน้า ) เพราะฉะนั้นคุณค่าของมันจึงอยู่ที่คนอ่านมากกว่า แล้วก็ถามว่าเบิร์ดอ่านกี่บาท..เบิร์ดเก๊าะเลยตอบว่าไม่ถึงบาท เพราะที่ต้องการอ่านมีแค่นั้น.. และส่วนใหญ่เบิร์ดจะอ่านเล่มละ 15 - 30 บาทหรือในเน็ตมากกว่า ..เค้าก็เลยสำทับว่า เห็นมั้ยล่า ! มันอยู่ที่คนอ่านต่างหากว่าจะเลือกอ่านแบบไหน..ถ้าไม่มีคนอ่านแนวนี้ นสพ.ก็จะเปลี่ยนแนวทางการนำเสนอเองนั่นแหละน่า...งานนี้ทำเอาอึ้งเหมือนกันนะคะ..เค้าพูดน่าคิดแฮะ !...ถ้าไม่อยากอ่านแนวนี้เราก็หาแนวอื่นอ่านเอา...ขยายออกไปมากๆเข้าหัวข่าวมันก็เปลี่ยนเอง..
คงต้องเริ่มที่ตัวเราอีกแล้วมั้งคะ ?
 |
สวัสดีครับคุณเบิร์ด
- ขอบคุณมากๆ เลยครับ สำหรับ หลายความอยากเห็น ชอบๆ ครับ
- อยากเห็นนักจิตวิทยาออกมาแนะนำเป็นคอลัมน์หนึ่งในการ สร้างคนดี โดย..นักจิตฯเบิร์ด อิๆๆ
- เรื่องที่คุณเบิร์ดเล่าเรื่อง นสพ. ทางมิติชนนะครับ
- ผมมองอีกอย่างว่า ผมเสียดายกระดาษนะครับ ที่ต้องเอามาใช้เหมือนกัน แต่ก็คงเป็นเรื่องอย่างที่พี่เค้าว่านะครับ
- ต้องให้แนวทางกับผู้อ่าน เลือกเอาเอง เลือกเสพความรู้เอาเอง
- แต่ก็อย่างว่าครับ หากมองให้ใหญ่ขึ้น เช่นว่า หากไม่อยากอยู่ประเทศนี้ แล้วคนในประเทศนั้นต้องกลับเลือกไปอยู่ประเทศอื่น ผมคงเศร้าไปตลอดชีวิตเลยครับคุณเบิร์ด
- ขอบคุณมากๆ นะครับ รับชาอะไรดีครับ
 |
สวัสดีครับคุณพันดา
- สบายดีไหมครับ ยินดีต้อนรับครับ รับชาอะไรดีเอ่ยครับ
- งานวิจัยเป็นอย่างไรบ้างครับ แล้วจะแวะเข้าไปเยี่ยมอีกนะครับผม
- ขอเป็นกำลังใจนะครับผม ขอบคุณมากๆ นะครับ
- สวัสดีค่ะคุณเม้ง
- ในที่สุดเพลงนี้ก็กลับมา
- คุณเม้งจะเปลี่ยนประเทศไทยหรือค่ะ อิ อิ
- ตั้งแต่การศึกษา พยากรณ์อากาศ คอมพิวเตอร์ คณิตศาสตร์ ภาษา สุขภาพ ฯลฯ
- ดีใจค่ะอย่างน้อยก็มีคนมาช่วยจุดกระแสในสิ่งที่เราขาด และเป็นเรื่องจริง
- อ่านถึงตรงนี้ ข่าวน่าเร้าใจแบบฆ่าโหดเหี้ยม หั่นศพ หรือชู้รักเพลิงแค้น แดนสวรรค์ อดขำไม่ไหวปล่อยก๊าก เลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
- เห็นด้วยค่ะ สำหรับเราจะลงหน้าแรก ด้วยสิ่งดีๆ เช่นแนะนำคนดีคนไทย วันละคน ภาคละคน ส่วนละคน มุมมองของคนไทยที่คิดดี เพื่อจรรโลงสังคม และเพื่อไม่ให้คนดีเกิดการ ต้อแต้
- พรุ่งนี้เข้ามาใหม่นะค่ะเริ่มมันแล้วค่ะ เดี๋ยวไปนึกก่อนนะค่ะ ชอบเพลงค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณเม้ง
- ต้องขอประทานโทษที่เมื่อวานไม่ได้ลงนั่งดื่มน้ำชาด้วย...พี่นิยมกาแฟค่ะ...อ่ะ..ล้อเล่นค่ะ... พอดีต้องรีบพาคุณพ่อไปหาหมอค่ะ ท่านคันที่ผิวหนัง ต้องให้หมอskin ดู..ชาวสวนค่ะก็แบบนี้ ได้ยาทาแล้ว...
- ขอเวลาคิดเรื่องหนังสือพิมพ์แบบ...ไม่มีกำหนดนะคะ...
- ดิฉันสบายดีค่ะ หวังว่าคุณคงสบายดีเช่นกัน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
เรื่องหนังสือพิมพ์นี่น่าสนใจครับ ผมเคยฝันเล่น ๆ เหมือนกันว่าอยากจะทำหนังสือพิมพ์ที่ อยู่ในอุดมคติของผมบ้าง นำเสนอข่าวดี ๆ และข่าวของผู้คนที่ไม่เคยเป็นข่าวซะมั่ง อย่างน้อยให้เป็นอีกทางเลือกนะครับ ที่จริง โกทูโนวนี่เป็นหนังสือพิมพ์นะครับ ทางเลือกครับ ทางเลือก
ใช่ครับเป็นเรื่องท้าทายนะครับที่นักข่าวจะหันมาเขียนเรื่องดี ๆ ขายซะบ้าง
แต่ว่าบ้านเรามันต้องอารมณ์อย่างว่าล่ะครับเศร้าโศก สะเทือนใจ โหด ฮา แปลก เหลือเชื่อ มันถึงจะน่าสนใจดึงดูดผู้คนเมืองเรา ที่แย่กว่านั้นหรือทางสีสันก็ได้ ต้องรูปผู้คนนุ่งน้อย ขาวจั๊วที่มุมบนซ้าย อูว กระตุ้นยอดขายนะครับ
หนังสือพิมพ์ที่ดีเยี่ยมตอนนี้ ในสายตาผมนะครับ student weekly ครับ หึ เรื่องราวค่อยสบายใจหน่อย แต่ก็ยังอัดโฆษณษเมาวัยรุ่นซะเยอะเหมือนกัน
ผมว่าควรเอาเรื่องที่กระทบกระเทือนด้านศีลธรรม ความรู้สึก ลงให้น้อยลงบ้าง หรือนำเซตเรื่องเหล่านั้นไว้หน้าอาชญากรรมไปเลย ส่วนหน้าหนึ่งน่าจะลงเรื่องที่มีผลกระทบกับสังคมโดดมาซักเรื่องเดียว อย่างวันนี้เรื่อง การเมือง อีกวันเรื่องอาชญากรรมที่กำลังส่งผลกระทบเยอะอย่างปล้นร้านทองก็ได้ แต่เรื่องเมียน้อยเมียหลวงสาดน้ำกรดกันไม่ควรนำพาดหัว อีกวันก็ทุจริตคอรับชั่น อีกวันก็ ผลประโยชน์ทางต่างประเทศ เช่นกรณี อเมริกาจะเล่นเราเรื่องลิขสิทธ์ยา เงี้ยะนะครับ เป็นต้น ผมว่า
แต่ที่สำคัญไอ้หน้าจ๊ะจ๋าไฮโซนี่ ถ้าจะลงก็ต้องเอาเรื่อง จ๋าจ้าชายขอบ หรือว่า โลโซไซตี้ วงเวียนชีวีเพื่อนเกษตรกร ประมาณนี้ให้ผู้คนส่วนใหญ่ในบ้านเมืองได้เป็นข่าวบ้าง ลดทอนเรื่องการส่งเสริมค่านิยม รวย หรู เริดลงซะบ้างน่ะครับ
ผมว่าอาจารย์เม้งเปิดเวปหนังสือพิมพ์ออนไลน์โกทูโนวเถอะ ผมจะช่วยออกค่าจดโดเมนเนม (ส่วนหนึ่ง) และช่วยเขียนคอลัมภ์ฟรี ครับ ฮา ฮา เอาจริงนะเนี่ย
 |
|
 |
สวัสดีครับคุณราณี พี่กฤษณา และคุณสุมิตรชัย
- สบายดีกันทุกคนนะครับ
- เปิดไว้เพลินแล้วกลับมาดูอีกครั้ง เอ้า ยังไม่ได้ตอบคุณราณี และพี่กฤษณาเลย อิๆ จนคุณสุมิตรชัยส่งข้อความเข้ามาปลุก เลยได้เห็นว่ายังไม่ได้ตอบ ข้าน้อยขอโทษครับป๋ม
- คุณราณีครับ นี่ตอนนี้คุณสุมิตรชัย แนะนำให้เปิดเว็บหนังสือพิมพ์ออนไลน์โกทูโนว์ นะครับ อิๆ
- คุณราณี กับพี่กฤษณา สนใจจะมาเขียนข่าวไหม นี่คุณสุมิตรชัยเผลอเสนอตัวมาแล้วครับ จริงๆ เป็นแนวคิดที่ดีมากๆ เลยครับ ทำแบบให้คนมาโพสต์ข่าวในส่วนที่ตัวเองรับรู้ได้ โดยเป็นข่าวบอกเล่าข้อเท็จ กับข่าวความรู้สึกดีๆ ที่เกิดในสังคม ส่วนข่าวประเภทอื่นไม่ต้องทำให้เหนื่อยเพราะสื่ออื่นทำอยู่แล้ว เราทำในส่วนที่ขาดอยู่ในสังคม
- คิดดูเล่นๆ คนทั่วประเทศ มารายงานข่าว นี่คือเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผม เลิกเข้าไปอ่าน หนังสือพิมพ์ออนไลน์ มาระยะหนึ่งครับ เพราะมิตรภาพใน G2K นี้ไม่ต้องโกหกกันครับ คุยกันแล้วก็เข้าใจกัน รายงานกันไปกันมา
- อย่างผมจะทราบเรื่องหมอกควันพิษก็ได้รับรู้ อยากทราบน้ำท่วมในดวงหลวงก็ได้ทราบ วันสงกรานต์ที่ขอนแก่นก็ได้รู้ และอื่นๆ เต็มเลยครับ หากมีเครือข่ายดีๆ ทั่วถึงกันก็น่าสนใจครับ
- พี่กฤษณาครับ อาการคันของคุณพ่อหายดียังครับ เป็นแบบคนสวนหน่ะดีแล้วครับ ส่วนผมสบายดีครับ
- คุณสุมิตรชัยครับ หากจะทำหนังสือพิมพ์ต้องเขียนตัวจัดการ ก่อนครับ คือจัดการเรื่องการบันทึกข่าว ตอนนี้ก็เป็นการบันทึกข่าวผ่าน G2K ไปก่อนครับ ผ่านบันทึกของตัวเอง ไม่แน่ครับ โอกาสต่อไป อาจจะมีการเขียนโปรแกรมเพิ่ม แล้วมีฟังก์ชันให้กดเพื่อเพิ่มข่าวนี้ไปยังหน้าข่าวของ นสพ. G2K ก็ได้ครับ ซึ่งทำได้อยู่แล้วครับ เช่นเรื่องที่คุณเขียนอยู่น่าสนใจ และคิดว่าดี ก็กดปุ๊บไปปรากฏที่หน้าข่าว G2K ได้เลยครับ ค้างไว้เป็นหน้าข่าวประจำวัน
- ดังนั้นเราก็มาร่วมกันเขียนข่าวและนำเสนอกันในเรื่องดีๆ ส่วนเรื่องใดที่ยังเป็นปัญหาก็ต้องช่วยกันวิเคราะห์หาแนวทางร่วมกันนะครับ
- ขอบคุณทุกๆ ท่านมากนะครับ