มีสติในการสำรวมระวัง
|
ธรรมบรรยายโดย : |
หมายเหตุ : คัดลอกเฉพาะใจความสำคัญ
เราจึงต้องพิจารณาสิ่งที่อยู่ข้างในเหมือนกันว่า... ทางมาของมันเป็นอย่างไร ทางไปของมันเป็นอย่างไร ถ้าเราหลับตาไม่เห็นอะไร ความรู้ทางตามันก็หายไป อะไร ๆ ที่เนื่องจากตามันก็ไม่มี
ถ้าเราปิดหูเสีย เสียงมันก็ไม่เข้า เสียงอ่อนหวาน เสียงหยาบคาย เสียงด่า เสียงว่า เสียงอะไรมันก็ไม่มี เราไม่ได้ยินเพราะเราปิดหูเสียแล้ว
ถ้าเราปิดปาก เราไม่พูดอะไรออกไป ก็ไม่เป็นคนปากเสีย
จมูกมันปิดไม่ได้ เพราะจะต้องใช้หายใจ เราก็ต้องหายใจตามปกติ บางคราวได้กลิ่นหอมหวนชวนดม เราก็เพลินไปกับกลิ่นนั้น ไปเที่ยวดมใครต่อใครเข้าถูกเขาต่อยเอาจมูกหักไป ก็เกิดเรื่องเสียหาย
ลิ้นมันไม่ออกไปหาใครหรอก แต่ว่าเราหยิบของใส่ปากเข้าไป อาหาร... เราเอาใส่เข้าไป น้ำ... เราเอาใส่เข้าไป เหล้า... ใส่เข้าไป เบียร์... ใส่เข้าไป หลายอย่างโฆษณาทางโทรทัศน์เก่งทั้งนั้น ให้คนกินเล่น... มันเสียสตางค์ด้วย แล้วก็ขาดสติด้วย “เสียสตางค์” แล้งยัง “ขาดสติ” ด้วยมันก็แย่ ถ้าเราสำรวงระวัง... สตางค์ก็ไม่เสีย สติก็ไม่ขาด เราก็สบาย...
ความเห็น (2)
 |
moO~Bell |