เรื่องเล่าบทที่ 11 - Thank you. // Yes, please. // No, thanks.

จำได้ว่าวันแรกที่ไปถึงสก๊อตแลนด์ เพื่อนพาไปทานข้าวเที่ยงที่ร้านจีน ถ้าจำไม่ผิด พนักงานถามว่าจะรับชามั้ย เราก็ตอบแบบทื่อ ๆ ไปว่า yes และได้ยินเพื่อนที่นั่งข้างกันพูดขึ้นเบา ๆ ว่า please เราก็สงสัยว่าเอ๊ะ พูดอะไร

จึงได้รู้คำตอบมาว่า การตอบ yes หรือ no เฉย ๆ นั้นเป็นสิ่งที่ไม่สุภาพเอาซะเลย ต้องเติ่มท้ายประโยคว่า Yes, please. หรือไม่ก็ No, thanks. จริง ๆ ประโยคพวกนี้เราก็เรียนมาตั้งนมนานแล้วนะ แต่เพราะตอนอยู่เมืองไทย เราไม่มีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกันในชีวิตประจำวัน มันจึงไม่รู้สึกคุ้นเคย แต่ตอนนี้ใช้ทุกวันจนกลายเป็นสิ่งที่พูดไปอัตโนมัติซะงั้น

จะว่าไปแล้วคนที่นี่พูดว่า ขอบคุณ มากกว่าคนไทยเราซะอีก ไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหนเมื่อไหร่ ต้องขอบคุณกันตลอด คำว่า Thank you. // Yes, please. // No, thanks. จึงเรียกได้ว่าเป็นคำฮิตติดปาก เช่นเวลาเราไปร้านกาแฟ (แฟนประจำบันทึกนี้คงอ่านเจอตัวอย่างจากเรื่องร้านกาแฟเกือบทุกบันทึก ฮ่าๆๆ) สมมติสถานการณ์ให้ A เป็นพนักงานในร้าน แล้ว B เป็นลูกค้าล่ะกันนะ  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Hello. Can I help?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: Yes, please. I would like to have a cup of mocha, please.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Large or small one?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: Just a small one, please.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Take away or sit in?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: Sit in, please.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Ok, 2 pounds 50, please.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: Yes, 3 pounds, alright?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Thank you. Here’s your change. 50 p.</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แล้วก็จ่ายเงินเสร็จสรรพ พอถึงเวลารับกาแฟ (อ้อ ที่นี่พอเราสั่งกาแฟแล้ว ต้องจ่ายเงินก่อน เค้าถึงจะไปทำกาแฟให้เรา และเราก็ยืนรอรับกาแฟค่ะ).</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Would you like chocolate on top?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: No, thanks.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Here you go.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          B: Thank you very much. Bye.</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">          A: Bye.</p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เห็นมั้ยค่ะว่าแค่ซื้อกาแฟแก้วเดียว ประโยคสนทนาอันนี้ดูน่ารักไม่ใช่หยอก มีทั้ง please // Yes, please. // No, thanks. แค่คำว่า please คำเดียวก็เจอเกือบทุกประโยคแล้วล่ะค่ะ </p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">โดยเฉพาะคำว่า thank you ที่ถูกใช้ในทุกสถานการณ์ แต่ที่เมืองไทยเราแปลกอยู่อย่าง ทั้งที่ตอนเด็ก ๆ ผู้ใหญ่จะสอนให้เราพูดว่าขอบคุณทุกครั้งเวลาเรารับของจากคนอื่น พอโตขึ้นมา เราพบว่าคนไทยพูดคำว่าขอบคุณกันน้อยลง จำได้ว่ากลับเมืองไทยครั้งล่าสุด หลายครั้งที่เราพูดว่าขอบคุณ กลายเป็นสิ่งที่แปลกสำหรับคนรอบข้าง เช่นเราขอบคุณกระเป๋ารถเมลล์ที่ถอนเงินค่ารถให้เรา ขอบคุณเด็กเสิร์ฟที่เอาอาหารมาวางให้ หรือขอบคุณเวลาพนักงานขายเอาของใส่ถุงให้เรา </p>  <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จะดีแค่ไหนนะถ้าเรากลับมาพูดคำว่า ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ ให้ติดปากเหมือนตอนที่เราเป็นเด็ก...   </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>