"มนต์รักผักกะแยง" บทเพลงแห่งความคิดถึงคนรัก หลายมิติจากท้องทุ่ง ฝากเพลงรักตามสายลมถึงคนไกล.. กลอนรักหวานมันสไตล์ ศิริพร อำไพพงษ์

"........โอ้อดีตเป็นติดตรึงใจ ถึงลามาไกลบ่เคยเปลี่ยนแปร
ท้องนาถิ่นรักดอกผักกะแยง ความฮักความแพงที่มีต่อกัน
น้องยังคิดฮอดตลอดเวลา ไถคันแทนาไปมาทุกวัน
ข้าวรวงสีทอง เหลียวมองสุขสันต์ เกี่ยวข้าวปีนั้นมีสัญญาใจ
อ้ายพาน้องเดินไต่ตามคันนา .โอ้ โฮ โอ้ โอ๋ โอ๋ โอ้ โอ....."



มีเพลงดังหลายเพลงของพี่นาง ศิริพร อำไพพงษ์ที่หลายคนรู้จักดี มักจะเป็นเพลงแบบอกหัก ช้ำรักเป็นส่วนใหญ่ หรือให้กำลังใจ สู้ชีวิต และแอบรักคนอื่นอยู่หลายเพลง แต่เมื่อบอกว่า มีเพลงของพี่นาง ที่เป็นเพลงของความคิดถึงคนรักในแบบคนลูกทุ่ง หลายคนยังนึกไม่ค่อยจะออก

โลโซโบว์รัก โบว์รักสีดำ ผู้แพ้ขอแค่เบอร์ คิดฮอดกอดบ่ได้ ปริญญาใจ หมีแม่มาแพ้รัก ตัวจริงประจำใจ .....
ไม่เห็นมีเพลงไหนที่เป็นเพลงแห่งความคิดถึงคนรักที่อยูไกลซักเพลง

ความจริงแล้ว มีตั้งหลายเพลง แต่อาจเป็นเพราะ ฟังไม่ออก เพราะเพลงของพี่นางมักจะร้องเป็นกลอนลำภาษาอีสาน และร้องในจังหวะเร็วๆ ขนาดหลายคนพยายามจะร้องตาม ยังร้องไม่ได้ครบทุกคำในเพลงนั้นๆ



หลายคน ได้ยินแค่ต้นเพลงไม่กี่ประโยคก็เดาว่า เพลงนั้นคงมีเนื้อหาในทำนองนั้น อย่างในตอนต้นที่หยิบเนื้อเพลง "มนต์รักผักกะแยง" เอามาให้ดู

"........โอ้อดีตเป็นติดตรึงใจ ถึงลามาไกลบ่เคยเปลี่ยนแปร..."

มีคนบอกนายบอนว่า เพลงนี้ อกหักแหงๆ สาวคนหนึ่งคงจะนั่งคิดถึงอดีตอันแสนหวาน ซึ่งในปัจุบันกลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว
นั่นแสดงว่า ฟังเพลงนี้ ไม่เข้าใจทุกคำที่พี่นางร้องออกมา ....หรือ ฟังภาษาอีสานออกเป็นบางคำเท่านั้น...



เพลงมนต์รักผักกะแยง เป็นเพลงที่สาวเจ้าร้องเพลงรักฝากไปตามสายลม เพราะคิดถึงคนรักที่อยู่ไกล ทุกมุม ทุกที่ที่เห็น ล้วนเป็นที่เฉพาะของคนรักทั้งคู่
เหมือนที่นายบอนได้รับรู้มา คู่รักบางคู่จะมีที่นั่งประจำในระหว่างการรอรถประจำทางที่สถานีขนส่งโคราช เมื่อฝ่ายชายหรือ ฝ่ายหญิงมานั่งรอรถโดยสารคนเดียว มักจะนั่งรอที่เก้าอี้ตัวเดิม แถวเดิม แล้วต่างฝ่ายต่างนั่งนึกถึงตอนที่มานั่งทานข้าวด้วยกัน

แม้แต่มุมสวยๆ โขดหินบนยอดภูกุ้มข้าว ที่มีคู่รักไปเรียงก้อนหิน หรือไปนั่งแนบชิดอิงไออุ่นรับสายลมเย็นๆในยามบ่าย เหลียวมองท้องทุ่งที่อยู่เบื้องล่าง นั่งยังเป็นความทรงจำที่งดงามของผู้ชายคนหนึ่งอยู่จนถึงวันนี้



ทุกสถานที่ที่เคยมีเราอยู่เคียงกัน ย่อมอยู่ในความทรงจำตลอดไป แต่ใช่ว่า ความรักนั้นจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว ความรักที่กำลังเติบโต และอบอุ่นทั้งในวันนี้ และตลอดไปของอีกหลายคู่ ทุกมุม ทุกสถานที่ที่เคยอยู่เคียงกัน มีลมหายใจของกันและกัน ย่อมมีความหมายทั้งนั้น

เช่นเดียวกับเนื้อเพลงท่อนแรกๆของ "มนต์รักผักกะแยง"
แต่เพียงท้องนาที่มองเห็นตรงหน้า แล้วย้อนนึกถึงช่วงเวลาที่เกี่ยวข้าวด้วยกัน และคำพูดที่ออกมาจากใจ ระหว่างเดินมาด้วยกันตามคันแทนา เพียงแค่นี้ก็เกินพอแล้ว สำหรับความรักของคนสองคน

".....อ้ายพาน้องเดินไต่ตามคันนา เหลียวมองนกกา บินมาทักทาย
เก็บผักกะแยงแล้วมาส่งให้ ขอมอบจากใจผู้บ่าวชาวนา
ดอกผักกะแยงสีครามอมม่วง แทนความเป็นห่วง แทนคำสัญญา
ดอกไม้บ้านไกล ถึงจะไร้ราคา แต่ก็มีค่าทุกคราที่ชม....."



ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้น ในสถานที่แสนจะธรรมดา ท่ามกลางธรรมชาติท้องทุ่งนา ที่มีนกกาส่งเสียงร้องบินผ่านไป
เพียงเท่านี้ก็มีความหมายระหว่างหัวใจของเรา 2 คนเสียแล้ว
ความรัก ความจริงใจที่ส่งมอบให้ด้วยมือ แม้จะเป็นสิ่งที่ไม่มีราคาค่างวดมากนัก เช่นดอกผักกะแยงที่มอบให้
แต่สิ่งของที่ไร้ราคากลับแทนความห่วงใย แทนคำสัญญาจากใจของหนุ่มลูกทุ่งได้เป็นอย่างดี

แม้แต่การดูแล การให้สาวเจ้าได้อิงแอบ การโอบกอดและการเทียวไปเทียวมาดูแลสาวคนรักในแบบที่ไม่เคยทำมาก่อนเลย อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทั้งๆที่ปกติย่อมจะเหน็ดเหนื่อยแทบหมดแรง แต่การแสดงออกอย่างง่ายๆ จริงใจ ซึ่งไม่อาจเทียบได้หากจะตีเป็นราคาค่างวด หรือตัวเงินแต่อย่างใด

แต่คงสื่อถึงความห่วงใยสาวคนรักได้เป็นอย่างดี

เมื่อสาวคนรักได้รับรู้ถึงความจริงใจ ความห่วงใยที่หนุ่มลูกทุ่งบรรจงมอบให้ จึงสะท้อนความสุขออกมาอย่างในบทเพลง "มนต์รักผักกะแยง" นี่เอง

"......เมื่อจากมาไกลใจยังคิดฮอด ยังจำรอยกอดท่ามกลางสายลม
กินอ่อมบักหอยซุปหน่อไม้ส้ม ชิมปลาเผาต้มฝีมือพี่ชาย
ยามบ่ายลมเย็นเดินเล่นริมห้วย เก็บผักผีผ้วยอ่อมใส่ปลาไหล
เก็บผักคืนชู้อ่อนใส่กบไน อ้ายหายามไซได้ปลามาปัน......"



เพลงนี้ ถือว่ามีเนื้อหาที่หลากหลายมิติทีเดียว นอกจากความคิดถึงที่ผูกโยงกับท้องนา และช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ความทรงจำในสิ่งที่ทำให้แก่กัน เพียงแค่การกินข้าวด้วยกัน หรือการได้ทำกับข้าวให้คนรักทานนั้น ถือว่า เป็นการส่งต่อความรัก ความห่วงใย ถ่ายทอดสิ่งเหล่านั้นลงไปในรสชาติอาหารที่ตั้งใจทำให้ทานเป็นพิเศษ



สำหรับคนในเมืองหลายคนที่ฟังเพลงนี้แล้ว รู้สึกอิจฉา คู่รักในท้องทุ่ง ที่มีโอกาสได้ลงมือทำอาหารให้กันทาน ในขณะที่คู่รักในเมือง มักจะพากันไปทานอาหารตามสั่งที่ร้านอาหารต่างๆ เป็นส่วนใหญ่

เลยไม่ค่อยมีเพลงแห่งความรัก ความคิดถึงของคนในเมืองถึงความทรงจำที่ไปสั่งอาหารให้กันทาน...
.... แล้วมันน่าจดจำที่ไหนกันล่ะเนี่ย....

".......ฮอดยามกลางคืน ฟังเสียงสะนูเว้า นั่งแงงแสงดาว ข้างโคนต้นบักทัน
กับผักกะแยงหอมเป็นพยาน สองเราสบานข้างคันแทนา
นั้นคือความหลัง เมื่อครั้งเคียงใกล้ ยามสองเราใกลอ้ายจำบ่หนา
ขอฝากเพลงรัก ผ่านสายลมมา บอกหนุ่มบ้านนา ว่าน้องยังเหมือนเดิม....."

เมื่อถึงยามที่ห่างกันไกล เนื่องจากฝ่ายหนึ่งไปทำงานต่างจังหวัด
คู่รักที่อยู่ห่างไกลกัน ย่อมคิดถึง ห่วงใยกันตลอด
เมื่อห่างไกลกัน หลายคนหวั่นไหวกลัวว่า คนรักของคนจะเปลี่ยนใจไป
แม้ว่าตนเองจะมั่นคง และรอคนรักอยู่ตลอดเวลา
แต่เมื่อรัก และคิดถึงนั้น หากเก็บไว้ในใจไปเรื่อยๆ อาจจะอัดอั้นตันใจได้
ยอมต้องหาทางบอกเล่าให้อีกฝ่ายรับรู้ สื่อสารความรู้สึกระหว่างกัน



ยุคนี้ มีโทรศัพท์ที่สะดวกมากยิ่งขึ้น สำหรับคู่รักที่โทรหากันบ่อยๆ หรือโทรคุยกันนานๆ

เมื่อหันกลับมามอง บางทีรู้สึกว่า โทรหาบ่อยเกินไป หรือคุยนานจนเกินไป รวดเดียว 1ชั่วโมง หรือ กดโทรคุยหากันวันละ 5 ครั้งขึ้นไป ตั้งแต่รอบเช้า สาย เที่ยง บ่าย และตอนเย็น

แต่สำหรับความรัก และความคิดถึงแล้ว อาจจะน้อยไปด้วยซ้ำ ในเมื่อมีช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เมื่อกายและหัวใจต้องห่างกัน ย่อมต้องชดเชยความคิดถึงด้วยการติดต่อกันตามที่หัวใจเรียกร้อง
แม้ว่าอาจจะเทียบไม่ได้กับการได้พบเจอหน้ากันจริงๆ แต่อย่างน้อยก็พอที่จะทดแทนความรู้สึกคิดถึงและห่วงใยกันละกันได้

ที่นายบอนต้องเขียนซะยืดยาว สำหรับขยายความเกี่ยวกับเพลง "มนต์รักผักกะแยง" ที่พี่นาง ศิริพร อำไพพงษ์ นำมาขับร้องใหม่ในอัลบั้ม เมือยามบ้าน ทั้งทัน ทั้งม่วน ชุด 1 ที่มีเพลงโลโซโบว์รักอยู่ในชุดนี้ด้วยนั้น

เพราะหลายคนที่ฟังเพลงของพี่นาง ศิริพร ได้ยินเพลงนี้แล้ว ฟังไม่ออก ไม่เข้าใจความหมายของเพลงนี้มากนัก ว่าทำไมต้องผักกะแยง ทั้งๆที่ไม่น่าจะสื่อความหมายถึงความรักแต่อย่างใดเลย ถ้าเป็นดอกกุหลาบก็ว่าไปอย่าง....

เพลงแห่งความคิดถึง ห่วงใยนั้น หลายคนมักจะคุ้นเคยกับเพลงช้าๆ ซึ้งๆมากกว่า เพราะฟังเพลงที่ร้องช้าๆ อย่างค่อยๆซึมซาบเข้าถึงความรู้สึก ฟังได้ทัน ชัดทุกคำ

แต่พอมาเจอเพลงเร็ว "มนต์รักผักกะแยง" กลอนลำของพี่นาง ที่เป็นกลอนรัก หวาน และมันส์ตามสไตล์พี่นาง ศิริพร ถ้าฟังภาษาอีสานไม่เข้าใจทุกคำ ย่อมไม่รู้ว่า มนต์รักผักกะแยง เป็นอย่างไรกันแน่ แต่ถ้าฟังออก จะได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่เป็นสุขเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน จนต้องร้อง".... โอ้ โฮ โอ้ โอ๋ โอ๋ โอ้ โอ. โอ๋ โอ้ โอ โอ๋ โอ๋ นอ......"

เพลง มนต์รักผักกะแยง
โดย ศิริพร อำไพพงษ์

..โอ้อดีตเป็นติดตรึงใจ
ถึงลามาไกลบ่เคยเปลี่ยนแปร
ท้องนาถิ่นรักดอกผักกะแยง
ความฮักความแพงที่มีต่อกัน
น้องยังคิดฮอดตลอดเวลา
ไถคันแทนาไปมาทุกวัน
ข้าวรวงสีทอง
เหลียวมองสุขสันต์
เกี่ยวข้าวปีนั้นมีสัญญาใจ
อ้ายพาน้องเดินไต่ตามคันนา

โอ้ โฮ โอ้ โอ๋ โอ๋ โอ้ โอ.
โอ๋ โอ้ โอ โอ๋ โอ๋ นอ.

อ้ายพาน้องเดินไต่ตามคันนา
เหลียวมองนกกา
บินมาทักทาย
เก็บผักกะแยงแล้วมาส่งให้
ขอมอบจากใจผู้บ่าวชาวนา
ดอกผักกะแยงสีครามอมม่วง
แทนความเป็นหว่ง
แทนคำสัญญา
ดอกไม้บ้านไกล
ถึงจะไรราคา
แต่ก็มีค่าทุกคราที่ชม
เมื่อจากมาไกลใจยังคิดฮอด
ยังจำรอยกอดท่ามกลางสายลม
กินอ่อมบักหอยซุปหน่อไม้ส้ม
ชิมปลาเผาต้มฝีมือพี่ชาย
ยามบ่ายลมเย็นเดินเล่นริมห้วย
เก็บผักผีผ้วยอ่อมใส่ปลาไหล
เก็ยผักคืนชู้อ่อนใส่กบไน
อ้ายหายามไซได้ปลามาปัน
ถึงยามกลางคืน
มีเสียงสะนูเว้า

เอ้อ...เออ..เอ้อ..เออ.
โอ โอ้ โอ นอ

ฮอดยามกลางคืน
ฟังเสียงสะนูเว้า
นั่งแงงแสงดาว
ข้างโคนต้นบักทัน
กับผักกะแยงหอมเป็นพยาน
สองเราสบานข้างคันแทนา
นั้นคือความหลัง
เมื่อครั้งเคียงใกล้
ยามสองเราใกลอ้ายจำบ่หนา
ขอฝากเพลงรัก
ผ่านสายลมมา
บอกหนุ่มบ้านนา
ว่าน้องยังเหมือนเดิม


ผักกะแยง
ในภาษากลาง คือ ผักกระออม ชื่อผักชนิดหนึ่งเกิดตามท้องนาหรือที่ลุ่ม มีกลิ่นหอม ฉุน เรียก ผักกะแยง ผักขะแยง ก็เรียก ใส่ในต้มส้มกบพร้อม มะขามอ่อน อร่อยนักแล

[ืบนเส้นทางฝัน]

• ประทับใจจังเลย...สุดยอดมากเลยคุณบอนสามารถบรรยายถอดความออกมาได้ลึกซึ้งกินใจมากเลย
• ไว้คราวหน้าบรรยายเพลง "ขอบใจที่หาเจอ"ของพี่นางให้ฟังอีกหน่อยนะค่ะ
• ขอบคุณค่ะ

[sazzie]

ชอบปริญญาใจค่ ะ เคยฟังบ่อยๆทางช่องลูกทุ่ง // เวลานั่งรถผ่านที่ที่เคยไปกับแฟน ก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ คิดถึง.. ว่าเราเคยมาเดินด้วยกัน .. เขิลล์ .