เป็นครูวันแรก
.........เป็น..ความภาคภูมิใจครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต......
10 ธันวาคม 2545 เป็นวันแรกแห่งการเริ่มต้นเป็นครูอย่างแท้จริง...หลังจากที่ได้ไปรายงานตัวที่ สปจ.(สมัยนั้น)แล้วต้องไปที่โรงเรียน สภาพที่เห็นเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก ตั้งอยู่ใกล้ภูเขา (ทางเข้าโรงเรียนยังเป็นทางลูกรัง) มีอาคารเรียน 1 หลัง มีห้องเรียนแปดห้อง แต่ละห้องก็จะถูกแบ่งใช้งานอย่างอื่นด้วยเช่น แบ่งเป้นห้องสมุด แบ่งเป็นห้องเกษตร ห้องเรียนพุทธศาสนา และ อีก 1 ห้องเป็นห้องพักครู.....และทราบทีหลังว่ามีนักเรียน 94 คน ครู มี 5 คน ไม่นับข้าพเจ้า นักการฯ 1 คน (ทำหน้าที่สอน ป.2 ด้วย เพราะครูขาดและเขามีวุฒิปริญญาถึง 2 ใบ ) นอกจากนี้ก็มีอาคารเอนกประสงค์ และบ้านพักครู 1 หลัง .......เป็นโรงเรียนจริงๆ หรือนี่...ข้าพเจ้าไม่ได้ดูถูกหรอกแต่ไม่เคยได้เห็นโรงเรียนที่เล็กมากขนาดนี้.......ความตื้นตันใจที่ได้รับการบรรจุ มันเต็มไปหมดจนไม่เหลือไว้ให้คิดอะไรอย่างอื่นๆได้.....บวกกับไฟแรงสูงของครูสาวที่มีอุดมการณ์อันแรงกล้าที่จะเป็นครู ให้ได้ในชีวิต.........ตื่นเต้นที่ได้เจอกับลูกศิษย์ตัวเล็ก.....ลุกศิษยืวิ่งมารอบรถไว้หมด ประหนึ่งว่าข้าพเจ้าเป็นผู้วิเศษณ์ หรือนางฟ้าผู้ใจดี อะไรประมาณนั้น....คำถามมากมายดังเซ็งแซ่...ดวงตาแป๋ว มองครูเหมือนกับว่าครูเป็นของเล่นชิ้นวิเศษณ์สุดอะไร อย่างนั้น......ภาพนั้นจึงติดตา ตรึงใจของข้าพเจ้าไม่รู้ลืมเท่าทุกวันนี้...ของส่งใจและความปรารถนาดีไปให้ลูกศิษย์เหล่านั้น...เพราะวันนี้ครูได้ย้ายจากพวกเธอมาไกลเหลือเกิน...
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
ครู คือ คนของแผ่นดิน
ผมเองก็อยากเป็นครู แต่เป็นได้แค่ชั่วครู่เท่านั้น ...กระนั้นก็ภูมิใจและมีความสุขอย่างมหาศาล...
ร่วมส่งความปรารถนาดีไปยังเด็ก ๆ ด้วยคนนะครับ
ขอบคุณมากๆนะคะคุณ แผ่นดิน...คุณก็เป็นคนที่ได้ปั้นแต่งเด็กๆเยาวชนของชาติ...ถึงจะเป็นแค่ชั่วครู่ แต่ผลที่เกิดขึ้นยิ่งใหญ่นัก ขอเป็นคนที่ชื่นชม....คุณแผ่นดิน..อีกคนหนึ่งค่ะ
- เป็นครูไปตลอดชีวิต