ไม่ต้องให้ใจฉันมากนัก.
ไม่ต้องให้ใจฉันมากนัก
เผื่อเธอหมดรักขึ้นมาเมื่อไหร่
รักที่ไม่มากพอจะให้อภัย
หากรักหมดใจจะเจ็บแค้นเคือง
ไม่อยากถูกเธอเกลียดเลยนะ
คงจะทรมานมากใช่ไหม
คนที่รักเกลียดเราเข้าหัวใจ
เหมือนมีไฟสุมไฟในกลางทรวง
หญิงงาม สิริลัพธ์ (ผู้แต่ง)
คำสำคัญ (Tags): #บทกวี poem
หมายเลขบันทึก: 94249เขียนเมื่อ 4 พฤษภาคม 2007 11:30 น. ()ความเห็น (7)
เพราะจังเลยค่ะ
รักแล้วรักหมดใจ... ไม่เสียดายถ้าหากรักทำให้เราต้องเจ็บปวดภายหลัง ...ขอเพียงได้สัมผัสกับคำว่ารัก..
อิอิอิ
โอ๊ะ โอ๋ น่าสนใจว่า
ใครหนอ ทำให้น้องนุ้ย รู้สึกเช่นนี้เสียแล้ว
ใครหนอทำให้น้องนุ้ยได้สัมผัสกับคำว่ารัก
อิอิอิ
ใครหนอ ทำให้น้องนุ้ย รู้สึกเช่นนี้เสียแล้ว
ใครหนอทำให้น้องนุ้ยได้สัมผัสกับคำว่ารัก
อิอิอิ
ตามมาอ่าน ประเภทรักน้อย ๆ แต่รักนาน ๆ ดีกว่าค่ะอิ อิ
แบบนี้นี่เอง ที่ อ.ราณีถึงมีมิตรรักอย่างมากมาย :)))
หลิน จ้า...
...คุณ แต่ง ได้เพราะมาก...เลย โดนใจมากอะ..จะเป็นกำลังใจให้นะ...
...อย่าให้ ใจ กับ ฉัน..มากนัก
...เพราะ..อีก..หน่อย เธอหมด..รัก
...ตัวฉัน....ก็...จะ..หนักใจ....
อิ..อิ..
กลอนได้ใจเลยจ้า...ทั้งแต่งดีและก็ซึ้งมั๊ก ๆ
โดนใจ สุด สุดครับ