เจ้าบุญรอด
เมื่อมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมเพื่อนร่วมงานเก่าที่เคยทำงานครั้งแรก ทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ความสนิทสนมคุ้นเคยกับเพื่อนร่วมงานที่ยังคงอยู่ที่เดิม ทุกคนดีใจที่ได้พบกันอีก พี่ๆ น้องๆ เปลี่ยนกันพูดคุยสนุกสนาน........
พอลงจากรถก็มีเจ้าบุญรอดวิ่งมารับก่อนใครอื่น ดูเถอะ..ช่างจำได้จากไปตั้ง 7 ปีแล้ว .....วันนี้เธอยังจำได้แต่รูปร่างเธอเปลี่ยนไปมาก จากตัวบางร่างเล็ก ขนสวย แต่วันนี้... ขนเกรียนซะแล้ว ลักษณะน่าจะเพิ่งหายจากโรคเรื้อนแน่ๆเลย เมื่อเธอวิ่งมาต้อนรับขนาดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะลูบหัวเธอและคุยกับเธอก่อนใครๆ ระหว่างพบปะผู้คนเธอก็จะอยู่ใกล้ๆ
เมื่อเอ่ยถึงบุญรอด ก็นึกถึงตอนที่ได้เธอมาเลี้ยง วันหนึ่ง.......หญ้าบัวเสร็จจากธุระต่างๆ ประมาณบ่าย 3 โมง มานั่งที่ห้องพักซึ่งอยู่ติดชายป่าข้างรั้วโรงเรียน ก็ได้ยินเสียงร้อง..หงิง..หงิง.. ก็เดินออกไปถามนักเรียนว่า "เสียงอะไร ไปดูซิหนู" เด็กบอกว่า "เสียงหมาน้อยครับครู... เมื่อเช้ามันมาโรงเรียนกับเจ้าของมัน ระหว่างทาง มันถูกหมาใหญ่กัด ไส้ทะลักครับ" เด็กรีบอธิบาย "เอ้า...แล้วทำไมมันถึงไปร้องอยู่อย่างนั้น..เจ้าของมันหละ ?" ครูถามต่อ "เขาว่ามันทรมานจึงทุบมันคิดว่ามันตายเลยโยนทิ้งในป่าครับ" หญ้าบัวเลยให้เด็กไปเอาหมาน้อยตัวนั้นมา......เห็นแล้วน่างสารมากหมาอายุ ประมาณหนึ่งเดือน ไส้ทะลักคลุกฝุ่น มดขึ้นแล้ว จึงนำมาล้าง กะว่าจะทำความสะอาดแล้วยัดไส้ไว้เหมือนเดิม .....แต่ไส้แห้งเสียแล้ว จึงหาผู้ช่วยอีกคน ให้พี่เขาขับรถพาไปคลีนิคสัตวแพทย์ที่ตัวอำเภอ( ห่าง 20 ก.ม.) หมอทำการตัดไส้ทิ้งและเย็บต่อไส้ หมอบอกว่าไม่รับรองว่าจะรอดหรือเปล่า หลังจากนั้นก็ดูแลเธออย่างดี ผ่านไป หนึ่งสัปดาห์ เจ้าหมาน้อยก็ออกเดินไปถ่ายของเสีย....โล่งอก...รอดแน่ๆ จึงตั้งชื่อเธอว่า "บุญรอด"
ทุกเช้าบุญรอดจะวิ่งตาม(นำหน้า)ไปโรงเรียนด้วย และจะวิ่งเล่นที่สนามอย่างร่าเริง เหนื่อยก็มาหมอบนอนที่ใต้ถุนอาคารเรียน ตอนเย็นก็วิ่งนำหน้ากลับบ้าน......จนโตเป็นสาว....ที่หน้าตาดี..หุ่นสวย...หนุ่มตามจีบอยู่หลายตัว.....เจ้าหล่อนจะเลือกตัวไหนก็ตามใจหล่อนแล้วหละ...(เลี้ยงได้แต่ตัวจริงๆ)
มาวันนี้ รูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไปมากตามอายุ ( 8 ปี ) แต่ความทรงจำบุญรอดไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย.........นี่แหละเจ้าบุญรอด..หมาไม่ลืมบุญคุณคน....แล้วจะกลับไปเยี่ยมอีกน่ะ....
ความเห็น (12)
- เป็นความประทับใจ ระหว่าง "คนกับหมา" ครับ
- ความเมตตา-กรุณา ทำให้สิ่งมีชีวิต อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขครับ
- เขียนสไตล์แบบนี้ ดีขึ้นแล้วครับ ไม่สั้นจนเกินไปแบบบันทึกก่อนๆ
- อ่านแล้วได้อารมณ์ร่วมด้วยครับ
- สุนัขตัวเมีย... อาจใช้สรรพนามว่า "เธอ" แทน "เขา" ก็น่าจะดูดีขึ้นไหมครับ
- ส่วนตอนเริ่มต้นก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ..
- ตีความว่า คุณครูหญ้าบัวกลับไปโรงเรียนเดิม พบเพื่อนเก่า และพบเจ้าบุญรอดด้วย
- ตอนครูย้ายมาโรงเรียนใหม่ ไม่ได้พาบุญรอดมาด้วย
- และบุญรอด เลยกลายเป็นสุนัขของโรงเรียนเก่าไปโดยปริยาย
- ขอบคุณค่ะ อาจารย์ beeman ที่เข้ามาแนะนำ และสรุปเรื่องให้ด้วย.....จะพยายามแก้ไขข้อบกพร่องนะค่ะ.....โดยเฉพาะเรื่องภาษา
- ย้ายโรงเรียนไม่ได้พาบุญรอดมาด้วยเพราะนำเจ้าทอยด์...มาด้วยค่ะ (เขาไม่ค่อยแข็งแรง..ต้องดูแลมากกว่าบุญรอด)
- อาจารย์ beeman ค่ะ...
- ตอนนี้ แก้ไขตามคำแนะนำแล้วค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- ตามอ่านบันทึกเก่าทุกบันทึกแล้วครับ และความคิดเห็นใหม่ก็อ่านแล้ว
- ตอนนี้ GotoKnow สามารถติดตามผลได้ว่า บันทึกเก่าที่เราไปให้ความคิดเห็นมีความเคลื่อนไหวอย่างไร
- ได้พูดคุยกับ อ.วิบูลย์ คุณเอื้อมน. คร่าวๆ แล้วว่า เราคงเชิญคุณครูหญ้าบัวมา ที่มน. ในเดือนใดเดือนหนึ่งของปี ๕๐ ครับ ไม่เกินเดือนกันยายน ครับ
- คงมาถ่ายทอดประสบการณ์ ที่มีการเชื่อมต่อกับ มน. ทาง GotoKnow
- พอเขียนสุนัข แล้วอยากให้เขียนเรื่องคนบ้าง
- คนเราก็มีทั้งด้านบวก และด้านลบ หากเราเลือกทางด้านบวกของเขามาเขียน ก็จะดีไม่น้อย
- เลือกเรื่องของคนอื่นก่อน เขียนง่ายกว่าเรื่องของเราครับ
- ลองเลือกเรื่องของนักเรียนที่ทำดีมาเล่าก่อน เป็นเรื่องที่น่ารักดีครับ
- ต่อไปก็ไปเล่าเรื่องครูที่โรงเรียนบ้างครับ...
- เดี๋ยวมาต่อใหม่ครับ ที่เกี่ยวกับบันทึกนี้
- แก้บันทึกแล้วดีขึ้นมากเลยครับ
- อ่านได้ต่อเนื่องและเข้าใจดี
- แถมให้ความรู้สึกดีๆ ความมีเมตตาของคุณครู
- หากกับสัตว์เรายังมีเมตตา เข้าใจว่าคุณครูต้องมีเมตตากับลูกศิษย์นักเรียนแน่ๆ เลย
- ลองเอาเรื่องของลูกศิษย์ตัวน้อย มาเล่าให้อ่านบ้างซิครับ
- ขอบคุณอาจารย์ beeman มากค่ะ ที่คอยแนะนำการเขียน ......นับเป็นประสบการณ์ใหม่ค่ะที่เขียนบันทึกแล้วมีผู้อ่าน......และมีผู้คอยแนะนำวิธีการต่างๆให้ด้วย.....(ปลื้มจัง)
- และขอบคุณอีกครั้งที่ให้เกียรติ์เข้าชมงานฯ..ที่ มน. ส่วนวัน..เวลา...ไม่เป็นปัญหาค่ะ...แต่ช่วงนี้กำลังเตรียมตัวรับ การประเมินภายนอก รอบ 2กันอยู่ค่ะ....
ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่ชวนให้คิดคำนึงถึงสุนัขอีกหลายตัวที่บ้าน ซึ่งโดยปกติเมื่อกลับบ้านแล้วผมมักต้องใช้เวลาเล่นกับมันมากเอาการ แต่พักหลังผมแทบไม่มีเวลาเล่นด้วย และดูเหมือนพวกเขาจะรู้และน้อยใจอยู่หมือนกัน
...
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ...
- ขอบคุณมากค่ะอาจารย์...ที่เข้ามาเยี่ยม...และรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยค่ะ
- สุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงที่ซื่อสัตย์.....น่ารัก...บางครั้งน่าสงสาร.....ก็คงแล้วแต่มุมมองของใครนะค่ะ
- ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
- ตามสองท่านมาให้กำลังใจ
- ตอนที่อยู่โรงเรียนมัธยมศึกษา
- ก็มีหมาคู่ใจ
- ชอบหมอบรอหน้าห้อง
- อยากให้อาจารย์เขียนเรื่องการทำงาน การสอนด้วยครับ
- จะตามมาอ่าน
- ดีใจที่คนแรกจะเชิญไปมน ดังแล้วครับอาจารย์
- ฮ่าๆๆๆ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์ใจดีมากๆเลยอ่ะค่ะ เมตตาช่วยเจ้าบุญรอดจนเขาหายดี มีอายุยืนยาวมาแปดปีแล้ว
ถ้าเป็นคนอื่น เค้าคงได้แค่ ...โถ น่าสงสาร แล้วปล่อยให้มันตายไปอย่างทรมานตามบุญตามกรรม หรือบางคนก็บอกว่า อ่ะนะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ...อะไรทำนองนี้
.... ไม่ทราบว่าตอนนี้เขาได้ทำหมันให้เจ้าบุญรอดมันหรือเปล่า การทำหมันจะช่วยให้ร่างกายของบุญรอดแข็งแรง และไม่มีทายาทมาเป็นปัญหากับสังคมต่อไปในอนาคตอีก
อย่างไรก็ตาม ขอบคุณในความเมตตามาก ๆค่ะ
อาจารย์ ขจิต ค่ะ...
- บันทึกต่อไป จะพยายามทำตามคำแนะนำค่ะ
- คนแรกๆ...ที่ว่า...ท่านจะเป็นป๋าดันมั๊งค่ะ......เหมือน....ใครน๊า......(อ้อ!ป๋าขจิตนั่นเอง)
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องจินตนา
- ขอบคุณที่เข้ามาทักทายแลกเปลี่ยนเรียนรู้
- ตอนนี้บุญรอดไม่ได้ทำหมันถาวร....น้องๆที่อยู่โรงเรียนเดิมเขาบอกว่า...ฉีดยาคุม..ให้บุญรอดค่ะ
- รู้สึกบุญรอด..จะดังแล้วน่ะค่ะ....คงต้องฝึกลงรูปภาพให้เป็นเร็วๆ....จะได้เก็บภาพมาให้ดู.....
- ขอบคุณค่ะ....