ช่วงตั้งแต่วันที่ 23 เมษายน - 25 พฤษภาคม นี้ มีน้องนิสิตเภสัช จากมหาวิทยาลัยนเรศวร 2 คนคือ น้อง ภัทระ และ วรพล มาฝึกงานที่โรงพยาบาลครับ น้องทั้งสองคนเป็นน้องหลักสูตร Pharm D ที่ต้องเรียน 6 ปี ความของผมคาดหวังเลยต่างจากมหาลัยอื่นนิดหนึ่งนะครับ เรื่องทักษาะด้าน pharm-care ของน้อง ในวันแรกที่เจอกันผมเลยบอกความคาดหวังนี้ออกไป แต่น้องกลับยิ้มๆแบบไม่แน่ใจ ซึ่งผมไม่ได้จริงจังขนาดนั้นนะครับว่าต้องเก่ง เด่นดี กว่าที่อื่นๆ เพียงแต่ว่า ก่อนฝึกงานทุกครั้งเรามักจะถามความคาดหวังก่อนเสมอ เพื่อที่ว่าในวันสุดท้ายที่ฝึกงาน จะเป็นการตอบตนเองว่าได้กับที่คาดหวังหรือเปล่า (action after review:AAR)
ผมบอกน้องไปว่า อะไรที่ไม่รู้ก็ต้องบอกว่าไม่รู้ แต่ต้องหาความรู้มา ซึ่งทักษะ DIS สำคัญมาก และสามารถใช้ได้ตลอดชีวิตด้วย ทั้งตอนเรียน ตอนทำงาน
ผมยังบอกว่าการไม่รู้แล้วถามดีกว่าคาดเดาและตอบแบบสุ่มๆครับ เพราะตอนเราเป็นนักเรียน การไม่รู้ พี่ยังเอ็นดูในความน่ารัก ของการเป็นนักเรียน แต่หลังจากนนี้...ต้องพิจารณอีกที
แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ว่าน้องๆ สอนอะไรเรามั่ง
สวัสดีค่ะท่าน Anek Thanonghan
ขอบคุณมากค่ะ..ครูอ้อยอาจจะตอบไม่ตรงประเด็นนะคะ
ขอบคุณครูอ้อยนะครับ ที่ทักทาย และแบ่งประสบการณ์ดีๆให้ครับ
เห็นด้วยครับกับที่ว่า จะเป็นอย่างไร ก็ต้องแล้วแต่อุปนิสัยดั้งเดิมด้วย