เคยชินกับการสอนหนังสือมากไป

ครูรุ่นเก่ามักจะมีความคิดแบบนี้ที่จะต้องสอนให้ทัน คำว่าสอนให้ทันนั้น หมายถึง การสอนตามหนังสือเรียนที่นักเรียนถืออยู่นั่นเอง

วิทยากรที่อบรมพวกเรา  ได้ขอดูหนังสือเรียนที่เราใช้สอนกันในโรงเรียนในแต่ละโรงเรียน 

ซึ่งพวกเราก็นำมา  และวิทยากร  ก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่ง  ขึ้นมาแสดงให้เห็นถึงความน่าเบื่อในหนังสือเรียนเล่มนั้น  

ความน่าเบื่อ   หมายถึง   ไม่ได้มีความชวนเชิญให้นักเรียนสนใจ   ควรจะจัดสิ่งที่น่าสนใจให้กับนักเรียน  

จะรู้ได้อย่างไรว่านักเรียนสนใจ   ซึ่งครูผู้สอนทุกท่านต้องถาม 

เมื่อถามนักเรียนก็จะตอบว่า...หนู  ผม  อยากไปเรียนที่นั่นที่นี่ที่โนน  อยากทำนั่นทำนี่ทำโน่น   อย่างนี้เป็นต้น  

แต่ทำไมเราไม่ทำอย่างนั้น   หรือว่าหลายๆคนทำอย่างนั้นไมได้ 

สักครู่หนึ่ง   ก็จะมีคำตอบว่า...เดี๋ยวสอนไม่ทัน 

สอนอะไรไม่ทันอะไร....เป็นคำถามที่ตามมาเช่นกัน

  และก็จะมีเสียงดังตอบมาว่า..ก็ไม่ทันหนังสือเรียนนะสิ 

นี่นก็แสดงว่า   ท่านสอนหนังสือ   ไม่ได้สอนนักเรียน  

ในความเป็นจริงนั้น  ไม่ได้ยึดติดกับหนังสือเล่มใดเล่มหนึ่ง   ต้องพิจารณากันให้ชัดเจนกันก่อนว่า   หนังสือเรียนแต่ละสำนักพิมพ์ซึ่งผลิตออกมามากมายนั้น  เล่มใดเหมาะสม   ซึ่งแต่ละเล่มก็จะมีข้อบกพร่อง  ซึ่งนามาเติมเต็มให้กันและกัน   ไม่มีเล่มใดเลยที่จะสมบูรณ์  เพียงแต่ต้องเลือกหนังสือเรียนที่ดีที่สุดให้นักเรียนได้นำมาใช้  ได้ไปทบทวนที่บ้านเท่านั้นเอง

ไม่ได้หมายความว่า...จะต้องสอนให้ทันในหนังสือ  แล้วสอนอย่างไร  ยึดอะไรเป็นหลัก  

คำตอบก็คือ...หลักสูตร   เราต้องยึกหลักสูร  ที่รวมไปถึงมาตรฐานการเรียนรู้ในแต่ละช่วงชั้นและรายปี 

ซึ่งท่านจะต้องัดทำหลักสูตรสถานศึกษา  กำหนดสาระการเรียนรู้ให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของโรงเรียน.....

และอะไรอีกหลายอย่าง   ซึ่งท่านก็คงได้จัดทำกันมาอย่างสมบูรณ์และชัดเจนกันแล้ว