ก๋วยเตี๋ยว...ครูสอนธรรมะ
วานนี้ดิฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งในเมือง..ร้านนี้อยู่ใจกลางเมืองไม่ค่อยมีที่จอดรถ..แต่คุณนายก็ไม่ยอมแม้จะได้รับคำติติงจากคนขับรถประจำบ้าน....ทำไมเธอถึงอยากกินอะไรที่ยากขนาดนี้...ขับไปเธอก็บ่นไปเรื่อยๆ คล้ายจะหาคำที่กินใจ โดนใจ เพื่อให้เปลี่ยนใจไม่กินร้านนี้จิตดิฉั้นไม่ปกติขึ้นมาทันทีแค่พามากินของชอบ...ทีเมื่อก่อนไม่เห็นบ่นเลยใช่สิฉันมันของตาย..เอ๊ะ!ยังรักฉันหรือเปล่าอีแค่ยากหน่อยทำบ่น...ขับเวียนไปมาหลายรอบหาคงหมดความอดทน"ไม่มีที่จอดจะกินอะไรบอกมา"
ขณะที่ดิฉั้นหูอื้อตาลายจิตเตลิดคิดไปสารพัดความคิดที่ล้วนไม่จรรโลงชีวิตรักผุดขึ้นมา..หน้ามืด...ตาลายกลับบ้านไม่กินแล้วปิดประตูห้องโครม....ไม่มีใครกล้ามายุ่งนี่ไม่ใช่ครั้งเดียวของการอยู่ร่วมกับคนรัก..ที่ดิฉั้นไม่รู้ทันใจตัวเองการขังตัวอยู่คนเดียวไม่เผชิญหน้าทำให้ดิฉั้นได้นิ่งทบทวน...นี่มันอะไรกันก๋วยเตี๋ยวถ้วยเดียวปัญหาคือเรื่องเดิม"ใจ"ที่อยากให้สิ่งต่างๆเป็นอย่างใจเรา(ความทุกข์ปลอม)เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางใช้มุมของเราเป็นตัววัดความรักน้อยใจ หงุดหงิด ขุ่นเคือง
เมื่อความหิว(ความทุกข์แท้)มาเยือน"ไม่รักก็อย่ารัก"..หิวขอหาอะไรกินก่อนคิดได้ดังนั้นจึงออกจากห้องมาเจียวไข่กิน...มีคนมาหยอกเย้าข้างกะทะว่า.."เอาก๋วยเตี๋ยวมั๊ยเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้"...ดิฉั้นกลั้นใจ...กลั้นใจจริงๆค่ะ ชั่ววินาทีกลั้นใจคิดระหว่างเอาตะหลิวฉั่วหน้าคนกับทำเฉยๆ ว่าแล้วเจ้าตัวตนดั้งเดิมขี่ม้าขาวมา..ครั้งนี้เราเป็นคนผิด..แสดงอารมณ์ไม่เหมาะสม"ขอโทษนะคะ" น้องอยากกิน...อยากให้พี่ตามใจจึงแสดงอิทธิฤทธิ์...ไม่เป็นไรคราวหลังน้องจะไม่ชวนแล้ว...อยากกินอะไรจะไปกินคนเดียวได้ไม่ต้องหงุดหงิดกันอีกความอดทนของเรามีไม่เท่ากัน...เธอแสดงความเห็นต่ออีกสองสามประโยค"...ร้านอื่นก็ได้...ร้านไหนอร่อยมากแสดงว่าผงชูรสมากประมาณนั้น"...ดิฉั้นอมยิ้มอายๆ ขำตัวเองพลางนึกความดีที่มีอยู่ในตัวหนึ่งอย่างคือเวลาจิดไม่ปกติหรือโกรธดิฉั้นจะเงียบไม่พูดต่อคำทำไม่สนใจ ทำให้อะไรๆ ดีขึ้น ตั้งเยอะที่สำคัญคือการรู้ขอโทษเคยเห็นคนที่โกรธควบคุมตนไม่ได้โวยวายแม้เรื่องเล็กน้อยแต่กระทบจนบานปลายทั้งที่ยังรักกัน
กินข้าวพลางฝึกใจพลางคำสอนของปู่ที่เคยได้ยินสอนพ่อครั้งหนึ่งที่ไปเยี่ยม...ก้องเข้ามาในโสตประสาท"ถ้ามีไฟในแม้กองเล็กน้อยให้รู้ทันและรู้ดับ..ถ้าดับไม่ได้แม้กองเล็กๆจะควบคุมยากทีหลัง"..วันนั้นดิฉั้นฟังผ่านๆ..มาวันนี้จึงเข้าใจ ให้รู้ทันใจจัดการใจก่อนที่มันจะจัดการเรา..ทำได้บ้างไม่ได้บ้างปนกันไป...ว่าแต่...ไม่น่าเชื่อเป็นข้าวไข่เจียวที่อร่อยที่สุดในโลก..
ความเห็น (20)
- อยากให้ใจเย็นๆๆครับพี่สาว
- ค่อยๆๆพูดค่อยจากัน
- โทรหาหลานๆๆแล้วไม่ติดสายไม่ว่างไม่ทราบเกิดจากอะไรครับ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีก่อนเที่ยงค่ะ
วันหลังเราไปกัน สองคนก็ได้เนอะ
มีคนมาหยอกเย้าข้างกระทะ...น่ารักดีค่ะ...และที่น่ารักขึ้นไปอีกคือคนโดนหยอก..ขอโทษเธอ...
เวลาหิวๆ อาจทำให้เกิดอารมณ์ โมโหหิว ได้ เป็นเรื่องที่พึงระวัง (เตือนตัวพี่เองด้วยค่ะ...แหะๆๆ) .. คุณเมตตาน่ารักที่แก้ไขอาการจิตตกได้ดี ... มีหลายท่านบอกว่า ลูก และ สามี เป็นเครื่อง สอบอารมณ์ ไว้ดูจิต ฝึกจิตได้ ... พี่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจค่ะ ....
"ขอโทษนะคะ" น้องอยากกิน...อยากให้พี่ตามใจจึงแสดงอิทธิฤทธิ์...
น่าฮักจริง ๆ คำขอโทษเมื่อรู้ว่าใจทำผิด เป็นการให้อภัยต่อตัวเองด้วยค่ะ
ว่าแต่ร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ไหน ไว้จะไปส่งกินเอง
55555555
อ่านแล้วชอบครับ...
มีเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นบ้างในชีวิตคู่ชีวิตจะได้มีรสชาติครับ...
แต่ผมชอบธรรมะจากไข่เจียวมากกว่าครับ...
ขอบคุณครับ...
สวัสดีค่ะพี่เมตตา
เหมือนๆ จะเป็นโมโหหิวนะคะเนี่ย
หิวก็ทุกข์ อิ่มก็ทุกข์ ยิ้มๆ
^____^
เวลาจะเป็นยาแก้
ประสพการณ์เป็นเครื่องมือ
สติเป็นพลังงานขับ
ความรักเป็นน้ำโชลมใจ
คุณเมตตาค่ะ
เพราะได้เล่าเรื่องราวในบันทึกนี้ ให้คุณ samee ฟัง โดยเน้นย้ำมาก ๆ ตรงประเด็นที่ว่า
แค่พามากินของชอบ...ทีเมื่อก่อนไม่เห็นบ่นเลยใช่สิฉันมันของตาย
ปรากฎว่า เมื่อวานแกล้งบ่นว่า "อยากทานไก่ย่างห้าดาว"
พ่อคุณ samee พาไปหาซื้อให้ทาน ปรากฎว่าเจอร้านแรก คุณรัตติยา ไม่ถูกใจ เพราะสังเกตุว่าไก่ในตู้เหลือเพียง 1 ตัว แสดงว่า เป็นของที่ขายเหลือจากเมื่อวานนี้แน่ ๆ
คุณ samee ก็ไม่บ่น อุตส่าห์วนหาจนเจอร้านที่ 2 เมื่อวานจึงได้ทานไก่ย่างห้าดาว สมใจค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้คุณรัตติยาได้ทานสมใจ
งานนี้ยิงนัดเดียวได้หลายตัวจริง ๆ
ใครจะนำไปใช้ก็ได้นะคะ
มีปัญหาปรึกษาคุณเมตตาและคุณรัตติยา ได้ค่ะ (สมพรไม่เกี่ยว)
- สวัสดีครับ
- ผมแวะมาช้าไปหน่อย แต่ก็ไม่สายเกินไปที่จะร่วมรับฟังนะครับ
....ไพวรินทร์ ขาวงาม...นักเขียนที่ผมมักคุ้นเขียนบทกวีไว้ว่า
เธอเข้าใจฉันบ้างในบางสิ่ง
สิ่งทุกสิ่งก็ดูจะมีค่า
ฉันเข้าใจเธอบ้าง บางเวลา
เวลาทุกเวลา ก็ดูจะเบิกบาน..
.....
ส่วนคนที่ไม่มีโอกาสได้เป็นนักเขียนอย่างผม ก็เขียนไว้ว่า
รักเธอเสมอ...
รักที่จะพบเจอเธอทุกวัน
รักที่จะอยู่ใกล้กัน
ถึงวันนั้น..เธอและฉัน...จะไม่เข้าใจกันก็ตามเถอะ...
......
มีความรักและความสุขเสมอไปนะครับ...
โอ้ย....โดน ๆ ๆ
คุณแผ่นดิน
เดี๋ยวคุณเมตตาเธอก็ตาร้อนอีกหรอก ไม่ต้องหวานเกิน เดี๋ยวเธออดใจไม่ไหวก็มาเล่าความหวานเกทับอีก คนที่จะตาร้อนจะเป็นพี่เอง
ก๊าก ๆ ๆๆ