ทำดีถึงที่สุดก็พอแล้ว
เราทำเท่าที่ดีที่สุดก็พอแล้ว
สวัสดีทุกท่าน ที่ได้เข้ามาอ่านนะครับ!
ผมมีมุมมองของผมว่า “วิถีแห่งการปฏิบัติ อันเกิดจากการคิดและตัดสินใจ ของแต่ละบุคคล นำมาซึ่งตัวตนของคนๆนั้น เมื่อผนวกรวมคนในองค์กรเดียวกันเข้าด้วยกัน ก็จะเกิดภาพขององค์กร แล้วเราอยากให้องค์กรที่เรารัก มีหน้าตาอย่างไร ก็จะต้องร่วมแรงกาย แรงใจ เพื่อไปสู่เป้าหมายของภาพนั้นร่วมกัน”
ผมรู้สึกและสัมผัสกับประสบการณ์ การร่วมงานในองค์กรคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร แห่งนี้มานานพอสมควร มีจุดเปลี่ยนเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่มันคงเป็นเหมือนบททดสอบ เพื่อการยืนขึ้นอย่างแข็งแกร่ง ในทุกๆครั้งที่มีการเปลี่ยนแปลง ก็เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นไปสู่ความเติบโตอีกขั้นหนึ่งไปเรื่อยๆ และคิดอย่างเชื่อมั่นว่า พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ คงคิดไม่ต่างกันนี้ ในสถานการณ์ในเวลาแห่งความเปลี่ยนแปลงนั้น ทำให้คิดถึงบทความตอนหนึ่งของ เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ที่เขียนไว้ว่า
โลกเป็นอย่างที่มันเป็น เพราะมีสาเหตุความเป็นมา
อยากเปลี่ยนมันในทางที่ดี
อยากช่วยคนตกทุกข์ได้ยาก ไม่เป็นไร
แต่จะต้องรู้ว่ามีกฎกติกาของจักรวาล
ที่ไม่ได้เปลี่ยนตามใจเรานึก
เราทำเท่าที่ดีที่สุดก็พอแล้วความหมายของ “เราทำเท่าที่ดีที่สุดก็พอแล้ว” หากบวกด้วย การอยู่กับปัจจุบันขณะ คงทำให้สบายใจมากขึ้น ทำงานได้เต็มที่มากขึ้น ห่วงใยและวิตกกังวลน้อยลง ป่วยน้อยลง ซึ่งหมายถึงมีความสุขในการทำงานมากๆขึ้น เราอยากเห็นองค์กรเติบโต ประสบผลสำเร็จ แต่ต้องอยู่บนเงื่อนไขที่คนในองค์กรต้องมีความสุขด้วย
ปัจจุบันผมยังมองเห็นว่าเราต้องทุ่มเทอีกมากถึงมากที่สุด หากต้องการไปให้ถึงจุดหมายนั้น(องค์กรประสบผลสำเร็จ คนในองค์กรมีความสุข) ก่อนอื่นต้องบอกว่าเรายังไม่ได้มีความพร้อมและยังมีข้อจำกัดมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง งบประมาณ อัตรากำลัง การสนับสนุนจากหน่วยงานอื่นๆ หรือข้อจำกัดอื่นๆอีกมาก ทำให้ผม ซึ่งดูแลเรื่องแผนและบุคลากร พบความจริงที่ว่ายังมีอัตราการลาออก และอัตราป่วยไข้ อยู่ มาก ซึ่งเป็นเป้าหมายแรกที่ งานพัฒนาทรัพยาการบุคคลต้องปักธงแก้ไขให้สำเร็จให้ได้
พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆชาวคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ครับ ช่องทางแรกสุดที่ท่านและผมต้องทำเป็นอันดับแรกคือ พูดคุยกัน (เห็นด้วยกับผมใช่ไหมครับ) มีปัญหาใด มีความคับข้องใจเรื่องใด หรือต้องต้องการเสนอแนะ ให้ความคิดเห็น โปรดกรุณาอย่าเก็บไว้ อย่ารอช้า มาพูดคุยกัน จะโดยตรง หรือผ่านทางสื่ออิเลคทรอนิกนี้ โดยแสดงเป็นความเห็น หรือส่ง e-mail([email protected]) ก็ยินดีทั้งหมดล่ะครับ
“ทุกหน้าที่มีความสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กงานน้อย หรือใหญ่โตเพียงใด จงเคารพและชื่นชมในตัวเองเมื่อเราทำดีถึงที่สุดแล้ว” สวัสดีครับ! (คราวหน้าจะเขียนเรื่องศาสตร์และศิลป์ในการบริหารครับ)
Sirikasem Sirilak
April 21, 2007
ความเห็น (4)
- ทุกหน้าที่มีความสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กงานน้อย หรือใหญ่โตเพียงใด ถ้าผู้ใหญ่ในองค์กรคิดได้แบบนี้ทั้งหมด ผู้ปฏิบัติงานคงอบอุ่น และอิ่มเอิบใจในการอยู่ในองค์กรนั้นๆ นะคะ
- จงเคารพและชื่นชมในตัวเองเมื่อเราทำดีถึงที่สุดแล้ว ขอบคุณสำหรับคำดีๆ ที่แปรเปลี่ยนเป็นกำลังใจให้ตนเองในการทำหน้าที่ทุกๆ อย่าง ด้วยค่ะ
ขอขอบคุณอาจารย์ศิริเกษม...
- จริงครับ... คนเรามักจะคิดว่า ต้องทำอะไรให้มันยิ่งไปกว่านี้
- ความจริง... ทำ(ส่วนของเรา)ให้ดีที่สุดก็นับว่า เป็นการทำเต็มแรง เต็มกำลังของเราแล้ว
ขอขอบคุณอาจารย์ที่ให้ข้อคิดครับ...
นพ.ศิริเกษม ศิริลักษณ์
ขอบพระคุณอาจารย์วัลลภ มากครับ
อาจารย์มีสิ่งใดแนะนำ
โดยเฉพาะประสบการณ์ของอาจารย์
ช่วยกรุณาด้วยนะครับ
ด้วยความเคารพ
หากจะมีบางสิ่งเปลี่ยนไปในชีวิต ก็ภูมิใจเพราะเราทำดีที่สุดแล้ว ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ @^-^@