วันนี้บ่ายแก่หน่อย(18 เม.ย.50) ได้มีโอกาสต้อนรับแขกพิเศษ "ครูนงเมืองคอน" หลังจากที่โทร.นัดไว้ตั้งแต่ช่วงเช้า ตอนแรกนึกว่าจะมาคุยเรื่อง "อยู่ดีมีสุข"ของนคร ที่ไหนได้มาบอกผมว่าข้อมูลที่อุตส่าห์สร้างสมมานานเป็นอันตรธานหายเกลี้ยงจากตัวไวรัสเจ้ากรรม(ผู้ชนะมั่ง)จะมาหาเพื่อพึ่งพาหน่อยทำเอาผมตัวลอยเลย เพราะท่านเล่นเรียกผมว่า "มือไอที"
ผมเองไม่ได้เรียนคอมพิวเตอร์มาโดยตรง(สายตรง) ตอนที่เรียนแค่ได้ยินชื่อเท่านั้น แต่สาเหตุที่พอทำได้ก็เพราะเป็นคนขี้สงสัยแล้วต้องหาคำตอบ จึงหาคำตอบเรื่องคอมพิวเตอร์ คืออะไร ทำอะไรได้บ้าง จะใช้มันอย่างไร ตอนแรก ๆ มีคำถามให้กับตัวเองแค่นี้ครับ จนเมื่อมีเครื่องคอมพิวเตอร์กับเขาเครื่องหนึ่ง สมัยนั้นใช้ระบบ ปฏิบัติการ Dos พิมพ์งาน ด้วย จุฬา และราชวิถี เครื่องเสียก็ยกไปร้าน(ยกไปแทบทุกวันศุกร์ หลาย ๆ ครั้งเข้าช่างเขารำคาญแล้วน่ะผมว่า เพราะเขาบอกว่าปัญหาไม่มากมายอะไรแต่พี่แก้ไม่เป็น ตอนนั้นรู้สึกหน้าชาครับ แต่ตอนนี้ต้องขอบคุณเขาแล้วเพราะ หน้าชาและเจ็บใจวันนั้นทำให้ผมมีวันนี้ วันที่ผมได้เรียนรู้ สั่งสมประสบการณ์ จากการอ่านทดสอบทดลองจนช่วยตัวเองและเพื่อน ๆ เรื่องคอม ฯ ได้แทบทุกเรื่อง โดยไม่ได้อบรมหรือเรียนพิเศษแต่ประการใด แต่ใช้หนังสือเป็นอาจารย์ครับ
จนตอนนี้มีคำสั่งมาช่วยควบคุมระบบที่สำนักงานเกษตรจังหวัดนครศรีธรรมราช ซึ่งต้องดูแลในระดับอำเภอต่าง ๆ 23 อำเภอด้วย ครับ รับงานองค์กรค่อนข้างใหญ่ ความรู้ความสามารถมีแค่ประสบการณ์ไม่มากนัก จึงต้องหาซื้อหนังสือ ท่องอินเตอร์เนต สร้างระบบ Lanทดลองที่บ้านเพื่อหาคำตอบ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้หยุดการบันทึก Blog ไปช่วงหนึ่ง
ปัญหาแบบของครูนงผมเองเคยเจอเหมือนกันและเจ็บปวดมากครั้งหนึ่งเคยเอาเครื่องของเพื่อนปลัดอำเภอมาแก้ปัญหาให้ กลัวข้อมูลของเพื่อนหายมากเกินไปก็เลยถอด HDD มาพ่วงเพื่อ Copy ข้อมูลไว้ให้ปรากฎว่าติดไวรัสงอมแงม เครื่องป่วยออด ๆ แอด ๆ อยู่เสมอตัดสินใจ ลบพาซิชั่นเลย เพื่อให้ชัวร์แน่นอนข้อมูลไม่เหลือ เพราะประมาทเกินไป จึงเป็นบทเรียนในเรื่องของการดูแลข้อมูลให้ระแวดระวังเสมอ เก็บไว้หลาย ๆ ที่ ถ้าเป็น ไฟท์ Word ก็จะไม่เก็บไฟท์ที่ใหญ่หรือหลายหน้า จะมีแฟ้มเล็กใหม่ต่อหน้าไปเรื่อย ๆ ประมาณไม่เกิน 10 หน้าต่อแฟ้ม เพราะถ้าเปิดไม่ขึ้นเครื่องอ่านไม่ได้ก็ไม่ทำให้ซ้ำใจมากนัก ผมให้ความสำคัญกับไวรัสมากถ้าเจอไม่อยากฆ่า(ไม่ใช่กลัวบาปแต่กลัวไม่ชัวร์) ผมมักจะลบทิ้งทั้งไฟท์
พัฒนาและดูแลระบบกับองค์กรขนาดใหญ่ ไม่ใช่เรื่องง่าย มาตราการเข้มก็ไม่ได้ครับ แต่ถ้าไม่มีเลยก็ยากที่ป้องกันหรือแก้ปัญหาได้ จึงต้องพัฒนาระบบทั้งคนที่ยังไม่เข้าใจให้เข้าใจพร้อม ๆ ไปกับพัฒนาอุปกรณ์และโปรแกรม ผมคงต้องใช้เครื่องมือ KM เข้าช่วยอีกแล้วครับ
เห็นแล้ว เพราะวันนี้ไปปรึกษา ไปเป็นนักเรียนมาแล้วครับ ไม่เฉพาะแต่ผมหรอกนะครับ ไม่รู้ใครต่อใครจากสำนักงานไหนเขาไปปรึกษาคุณชาญวิทย์ เห็นแล้วชื่นใจที่นำ KM มาจัดการตนเอง องค์กร จนทำให้คุณชาญวิทย์และองค์กรเป็นที่พึ่งพาของใครต่อใครทั้งในองค์กรและนอกองค์กรได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณมากนะครับ วันหลังก็จะนัดไปเรียนเป็นครั้งที่ 2 ที่ 3 ที่ ฯลฯ เรื่อยๆตามจังหวะและปัญหาที่พบเจอครับ
เรียน ท่านอาจารย์จำนง
เรียนพี่อาจารย์ชาญวิทย์
น้อง วิศรุต
ขออภัยนะครับ เข้ามาตอบช้าไปมาก ๆ เลย
ขอบคุณมากครับที่เยี่ยมให้กำลังใจ และ ลปรร.
ครับ แผ่น DVD บันทึกข้อมูลได้เยอะมาก ๆ ครับ
ทำอยู่เหมือนกัน แต่บังเอิญซื้อแผ่น CD ได้หลายแผ่นแล้วต้องใช้ก่อนครับ