ไม่เคยอยู่ในความคิดฝันเลยครับว่าตนเองจะเข้าสู่เส้นทางสายนี้ ฟังดูอาจเป็นเรื่องตลกปนเศร้า แต่ใครที่อ่านก็อย่าพึ่งตกใจนะครับว่า คนที่ไม่ได้ตั้งใจจะเดินเข้าสู่เส้นทางสายผู้บริหารโรงเรียน จะนำพาครูและเด็กๆ ไปทางไหน ... ผมเชื่อว่ามีหลายอย่างในชีวิตท่านที่ไม่ได้วางแผนล่วงหน้าอย่างเป็นเรื่องเป็นราว แต่ในที่สุดเมื่อถึงเวลานั้น ท่านก็ได้มันมา และอยู่กับมัน ใช้มัน พัฒนามัน จนกระทั่งประสบกับความสำเร็จ และกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตท่านโดยลืมนึกถึงด้วยซ้ำว่า เคยคิดเคยตั้งใจไขว่คว้ามันมาก่อนหรือเปล่า
มาถึงวันนี้ ผมไม่มีเวลาหวนกลับไปคิดว่ามาได้อย่างไร มีแต่จะทำอย่างไรให้ที่ที่ตนเองอยู่ในขณะนี้บนเส้นทางในวันนี้และวันต่อไปจะดีขึ้นกว่านี้ blog นี้จึงเป็นที่ที่ผมตั้งใจให้เป็นแหล่งที่จะเพิ่มพูน และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ประสบการณ์ในการบริหารโรงเรียน หากท่านไม่รังเกียจก็ขอเชิญแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้นะครับ
...ผู้บริหารต้องการนายที่เข้าใจ และต้องการเพื่อนที่รู้ใจครับ...
ตามมาให้กำลังใจครับ ชีวิตคน-กรรมกำหนด การเป็นเบอร์ไหนในองค์กร ไม่สำคัญเท่ากับการตระหนักในภาระหน้าที่ และวิริยะที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ไปให้ได้ครับ
เรื่องของการบริหารจัดการ เป็นเรื่องที่จะต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ เอาชนะข้อจำกัดทั้งหลาย เพื่อผู้มีส่วนเกี่ยวข้องจะได้รับประโยชน์อย่างเต็มที่นะครับ
เมื่อเอาชนะได้ จะเป็นเบอร์ไหนในองค์กร ก็ไม่สำคัญแล้วล่ะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ถ้าเราทำหน้าที่บริหารเพื่อประโยชน์ส่วนรวม นั้นก็แสดงว่าเรามีจิตบริสุทธิ์ในการที่จะเป็นผู้นำที่จะเอื้อประโยชน์และความสุขให้กับคนอื่น ซึ่งเชื่อว่า ความดีย่อมคุ้มครองผู้คิดดี พูดดี และทำดี
บางที่เราไม่สามารถกำหนดทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นหรือเข้ามาในชีวิตเรา แต่เราสามารถกำหนดการกระทำของเราในการแสดงบทบาทหน้าที่ของเราต่าง ๆ
ขอขอบคุณConductor ครับ ผมติดตามอ่านบทความของท่านเกือบทุกบันทึกแล้วครับ ชื่นชมท่านมากครับ ขอฝากตัวเป็นศิษย์คนหนึ่งนะครับ
แค่ประโยคนี้ก็คุ้มแล้วละครับ...เรื่องของการบริหารจัดการ เป็นเรื่องที่จะต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ เอาชนะข้อจำกัดทั้งหลาย เพื่อผู้มีส่วนเกี่ยวข้องจะได้รับประโยชน์อย่างเต็มที่นะครับ...
อ่านแล้วมีความรู้สึกอิ่มเอมดีครับโดยเฉพาะตอนท้ายประโยคครับ ขอบคุณจริงๆ ครับ
สวัสดีครับ ผศ. ดร. กานดา รุณนะพงศา ขอบคุณสำหรับกำลังใจและ comment ของอาจารย์ครับ ผมเห็นด้วยครับว่า เราคงไม่อาจกำหนดทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่เราสามารถกำหนดการกระทำของเราได้ และประโยชน์สุขที่เกิดแก่ผู้อื่นอันจากการกระทำของเรานั่นแหละคือผลงานที่เราควรจะภาคภูมิใจ
ผู้บริหารที่ชั่วโมงบินไม่มากอย่างผม กำลังมีอาการ "กระหาย" ความรู้และประสบการณ์ครับ กำลังสนุก และตื่นเต้นกับงาน(เบอร์ 2)ครับ