วันหยุด????

อโรคยา ปรมา ลาภา ฉันท์ใด วันหยุดก็ฉันท์นั้น

ได้อ่านบทความที่ระบุว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่มีวันหยุดมากที่สุดในโลก รวมๆแล้วก็๑ใน๓ของเวลาในแต่ละปี โดยเฉพาะผู้ที่ทำงานรับราชการและรัฐวิสาหกิจหลายๆประเภท คิดๆแล้วก็ประมาณ๔เดือนเลยที่เดียว โอ้โห อะไรจะปานนั้น ก็อย่างที่ท่านๆบอก ๔เดือนสามารถทำอะไรได้มากมายมหาศาลเลย

หากคิดต่อไปอีกว่าในวันทำงานของคนในเมืองใหญ่ๆเช่นกทม.จะใช้เวลาหมดไปกับการนั่งอยู่บนเบาะนั่งรถยนต์วันละกี่ชม.เดือนละ/ปีละกี่ชม.หรือกี่วันเอาไปรวมกับวันหยุดอีก ก็ยิ่งมากไปใหญ่(สงสัยรถในกรุงเทพฯเบาะจะพังก่อนอย่างอื่น ส่วนรถตจว.ช่วงล่างพังก่อนเบาะ แต่รถใน๓จชต.พังพร้อมกัน...???)

ที่นั่งจิ้มอยู่ในกระทู้นี้ เนื่องจากว่าคิดว่าปิดเทอมแล้วน่าจะมีเวลากลับไปเยี่ยมพ่อแม่และพ่อตาแม่ยายแบบยาวนานหลายๆวันหน่อย เอาเข้าจริงกลับผิดคาด ยิ่งยุ่งกว่าเดิมอีก อาทิเช่น ตรวจข้อสอบไฟนัลนศ.ปัจจุบัน เตรียมรับสมัครนศ.ใหม่ สอบข้อเขียน สอบสัมภาษณ์ เิปิดเทอมซัมเมอร์ เอ้านศ.เก่าจะสอบประมวลเพื่อขอจบอีก ทั้งข้อเขียนและสัมภาษณ์ อย่างนี้ทำให้ต้องมาทำงานแทบทุกวัน ทุกวันนี้เลยยิ่งรู้สึกว่าวันหยุดเป็นสิ่่งที่มีค่าขึ้นเรื่อยๆ วันไหนได้หยุด(แค่อยู่บ้านกับครอบครัว)ก็จะเป็นสิ่งที่หอมหวลอย่างยิ่ง(หรือนี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้คนเราหลงไหลในโลกนี้กันนักหนา..)

เปรียบเทียบกับวันหยุดของคนทั่วไปก็ค่อนข้างอิจฉาในแง่ที่ว่ามีวันหยุดถึง๑ใน๓ของปีเลย จึงอยากถามว่าคนที่มีวันหยุดบ่อยๆหรือนานๆครั้งก็แล้วแต่ ท่านมีการบริหารวันหยุดอย่างไรกันบ้าง ทำกิจกรรมอะไรในวันหยุดบ้าง(จะได้เพิ่มความอิจฉาให้กับผมขึ้นอีก...แหะ..แหะ)

นั่งพิมพ์อยู่นี่ก็หลังจากสอนคาบซัมเมอร์เสร็จนะเนี่ย..แต่ยังมีอีกอาชีพนะที่ผมมองว่าน่าเห็นใจกว่า(ในแง่วันหยุด แต่น่าอิจฉาในแง่รายรับ)คือคุณหมอทั้งหลายที่เปิดคลีนิกส่วนตัวไปด้วยนี่สิ เห็นวิ่งรอกอยู่แต่รพ.กับคลีนิก (แล้วงี้ตังค์ที่ได้จะเอาไปใช้ตอนไหนอ่ะ)

ท่านมีวิธีการจัดการกับวันหยุดอย่างไร อย่าลืมเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ 

[จารุวัจน์ شافعى]

ตั้งแต่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสถาบันแห่งนี้ เมื่อปี 44 ยังไม่เคยได้หยุดปิดเทอมครบเดือนเลยครับ จำได้ว่าสองปีแรกที่ทำงาน ได้กลับไปหยุดประมาณ 1 สัปดาห์ และอยู่บ้านที่สตูล ปรากฏว่ามีญาติเสียชีวิตทั้งสองครั้ง และโทรมาลาหัวหน้าตอนนั้น (แบเลาะห์) จนหัวหน้าแซวว่า อะไรกลับบ้านทุกครั้งมีคนตายทุกครั้งเลยหรือ?

คิดในใจว่า คอยพักตอนเกษียณแล้วกันครับ ออ.ลืมบอกไปว่า สถาบันของเราเกษียณตอนอายุ 80 ครับครับ ดังนั้นถ้าอยากได้พักพ่อนนานๆ ควรมีอายุที่ 120 ปี จะได้พักผ่อน 40 ปีแน่ะ

[อัสสะกอมี]

อูย...นี่ถ้าเอาข้อมูลนี้ไปรวมเข้าเป็นเรื่องเดียวกันกับเรื่องกาแฟของอาจารย์ สงสัยจะหมดโอกาสพักผ่อนเสียแล้ว กว่าจะลากสังขารไปถึง ๘๐ ปี คงยานหมดแล้ว(หนังนะ)...