สวดมนต์ก้องป่าเรียกฝน
ฉันเพิ่งเดินไปคุยกับ เณรบิ๊ก ( แต่ตัวเล็กสุด เรียนอนุบาล 2 ) เณรเอาผ้าห่มห่อของ ข้างในมีบาตร หมอน ผูกปลายผ้าห่มไว้ที่ไหล่ตนเอง
สะพายแบบกระเป๋าใหญ่ๆ เดินมาเก็บเสื่อ
ที่ตากเอาไว้หน้าห้องน้ำ ม้วนเสื่อ
แล้วพาดบ่าเดินเหมือนพระธุดงค์เคร่งศีล
“ เณรจะไปนอนในป่าอีกหรือ คืนนี้ “
“ ครับ “
“ แล้วถ้าฝนตกอีกล่ะ “
“ ก็วิ่งครับ “
“ เมื่อคืน มีเณรวิ่งหอบของหนีฝนกัน บาตรหล่น ตั้งหลายคนครับ” เณรเพื่อน ที่เดินมาด้วย
กันเล่าให้ฉันฟัง
“ ดีนะ พวกเรา แข็งแรง ไม่มีใครเป็นอะไร “
ฉันไม่อยากให้เณรไปนอนป่าเลย แต่เรื่องแบบนี้ เป็นการตัดสินใจ ของ พระพี่เลี้ยง
เณร ต่างอุ้มบาตร เดินหยอกล้อกันไปในป่า....
เมื่อคืนฝนตกหนักตอน 2 ทุ่ม เสียงเณรกำลัง
สวดมนต์ก้องป่า บ้างสวดผิด พระพี่เลี้ยงก็ให้เริ่มใหม่ เริ่มใหม่ จนฝนตก วิ่งเก็บของ หอบของเข้ามา
ในเด็กรักป่า ไม่ทัน ทุกรูปต่างเปียกปอนกันหมด
ฉันนั้น ทำงานที่บ้าน ฝนตกก็ปิดบ้าน ย้ายของหลังบ้าน เพราะหลังคารั่ว น้ำฝนลงคอมฯ ลงตู้เย็น ฉันย้ายไปมา หมดแรงก็เลิก อาบน้ำ
ขึ้นนอน ไม่สนใจใครแล้ว
...ส่วนเณรก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่เลี้ยง ให้ผู้ชายไปช่วยเท่านั้น....
ความเห็น (4)
คูณดอกแก้วคะ อ่านบันทึกของคุณมาพอควร สนุกและได้ความรู้ดี และน่าประทับใจกับการเรียนรู้ธรรมชาติและชุมชน
ขอสารภาพว่าเกิดมา ไม่เคยเข้าค่ายเลย เวลาปิดเทอม เพื่อนๆ นักกิจกรรม ไปเข้าค่ายกัน เราเลี้ยงกล้วยไม้ เล่นกับพี่น้องที่บ้าน ไปต่างจังหวัดกับครอบครัว อ่านหนังสือบ้าง
น่าเสียดายเวลาที่ผ่านไป ไม่งั้น คงจะได้ประสบการณ์ในแง่มุมนี้ บ้าง ขอบคุณมากค่ะ
บังเอิญ เปิดผ่านมาเจอ คุณดอกแก้ว มีบางอย่างที่
ทำให้เกิดความรู้สึกนิ่ง ๆ ในใจเวลาที่ได้อ่านทุกข้อ
ความของคุณ ยินดีที่จะทำความรู้จัก และอยากจะรู้จัก
มากกว่านี้โดยผ่านทางตัวหนังสือ มีอะไรให้อ่านเพิ่ม
เติมหรืออ่านเพื่อทำความรู้จักและซึมซับความคิด
ของคุณอีกมั้ยคะ ชื่อแมะค่ะทั่ว ๆไปในโลกไซเบอร์
มักจะใช้นามจอว่า อีแมะจิ๊ ค่ะ ช่วยพาแมะไปทีผ่าน
ทางเมลก็ได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ คุณแม
ยินดีที่ได้รู้จักคะ ขอบคุณคะที่ชอบข้อเขียน
เขียนจากที่ทำน่ะคะ แต่ละวันๆ ผ่านไป การเขียน ทำให้เรารู้สึกสนุก นานขึ้นคะ เก็บเรื่องดีๆมาเล่าสู่กันฟัง