ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยค่ะที่หลังจากเปิดบล็อกไว้ แล้วก็หายไปเลย จริงๆ อยากเขียนนะคะ แต่ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะถือคติ คิดก่อนเขียนค่ะ (คล้ายๆ กับ คิดก่อนพูด, คิดก่อนทำ)
วันนี้คิดขึ้นมาได้ว่าจะนินทาเจ้านายสักหน่อย เพราะตั้งนามแฝงไว้ว่า เลขานินทานาย ยังไม่ได้นินทากันเลย (แต่นินทาในที่นี้ ถือว่าเรื่องดีนะคะ) เลยขอผูกประเด็นจากที่ไม่รู้จะเขียนอะไรดี กับการซึมซับการเขียนของเจ้านายแล้ว ทำให้รู้สึกว่าการเขียนไม่ยาก แต่จะเขียนให้ดีนั้นยาก
ยิ่งได้เห็นเจ้านายที่เวลาก่อนจะเขียนบล็อก หรือบทความใดๆ สักชิ้นหนึ่ง ไม่ใช่ว่าท่านจะเขียนเลย ท่านจะร่างขึ้นมาก่อนทุกครั้ง พร้อมหาข้อมูลต่างๆ ประกอบการเขียนในเรื่องนั้นๆ ทั้งพจนานุกรม ข่าว น.ส.พ. บทความทางวิชาการ แม้แต่ตำราต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขียน ฯลฯ เมื่อพิมพ์เสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็จะต้องตรวจสอบคำ เรียกได้ว่าแทบจะทุกคำที่พิมพ์ผิดไม่ได้หลุดลอดสายตาเหยี่ยวของท่านได้ มีการแก้ไข ปรับคำและสำนวน ให้สละสลวย ถูกต้อง ผู้อ่านเข้าใจได้ง่าย บทความนั้นๆ จึงจะได้เผยแพร่ ทำให้ดิฉันคิดอยู่หลายรอบว่าจะเขียนอะไรดี เขียนออกมาแล้วจะมีสาระบ้างหรือไม่ บอกตรงๆ ว่าคิดหนักค่ะ ทุกวันนี้จึงได้แต่เป็นผู้อ่านบล็อกเท่านั้น
นับจากวันนี้ไปดิฉันจะพยายามฝึกการเขียน และหวังว่าสักวันหนึ่งจะเป็นผู้เขียน หรือเล่าเรื่องที่ดีได้สักเศษหนึ่งส่วนสามของเจ้านายก็พอแล้วค่ะ
ก็เท่าที่อ่าน blog ของคุณหน้านี้ ก้าวแรกของการเป็นนักเขียนที่ดีก็เป็นของคุณแล้วนี่คะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
PJ
เลขาฯ ขี้อ้อน