ค่ำคืนอันยาวนาน


วันคืนที่แสนสั้น
ในชั่วข้ามเขตรัตติกาล
กับวันคืนที่ยืนนาน
ชั่วกัปชั่วกัลป์

แค่เพียงช่วงหนึ่ง
ได้พึงพันว่า -ตัวฉัน-
แล้วก็ถึงวัน
ที่ตัวฉันต้องหายไป

เส้นทางช่างโดดเดี่ยว
มีเพียงสิ่งเดียวที่รู้ได้
ณ หนทางยาวไกล
จะสิ้นสุดเมื่อใจเลิกติดตาม

คำสำคัญ (Tags): #กาลเวลา#เส้นทาง
หมายเลขบันทึก: 86656เขียนเมื่อ 27 มีนาคม 2007 00:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

รู้สึกจะ abstract เกินไป เลยมาแปลไว้สักหน่อย (ภายหลังจากโพสมานมนานแล้ว)

วันคืนที่แสนสั้น

ในชั่วข้ามเขตรัตติกาล

กับวันคืนที่ยืนนาน

ชั่วกัปชั่วกัลป์

= การเกิดชาตินี้ .. และการเกิดดับนับไม่ถ้วน

แค่เพียงช่วงหนึ่ง

ได้พึงพันว่า -ตัวฉัน-

แล้วก็ถึงวัน

ที่ตัวฉันต้องหายไป

= เราได้รู้ว่าเราเป็นใคร ณ ตอนนี้ บอกว่า นี่แหละตัวฉัน .. จนตายไป ก็ลืมสิ่งที่เคยเป็น ณ ตอนนี้

เส้นทางช่างโดดเดี่ยว

มีเพียงสิ่งเดียวที่รู้ได้

ณ หนทางยาวไกล

จะสิ้นสุดเมื่อใจเลิกติดตาม

= เส้นทางของวัฏสังสารแท้จริงต้องเดินไปเพียงลำพังคนเดียว .. เพื่อน พ่อแม่พี่น้อง มาเพื่อพบและจากกัน .. ซึ่งสิ่งที่จะทำให้เราหลุดออกจากเส้นทางเส้นนี้ก็คือ .. การหยุดที่จะยึดเหนี่ยวสิ่งใดไว้อีกต่อไปตลอดกาล

คำแปลก็คือ แบบนี้แล ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท