วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เพราะรักจึงตี

แต่เราตีลูกจริง ๆด้วยมือ...ไม่รู้ว่าสิ่งไหนถูกตามที่ว่า รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี

เพราะรักจึงตี เรื่องนี้คุณคิดอย่างไร...

เสียงน้ำสาดขึ้นบนเพดานห้องน้ำดังซ่า ๆ ตามด้วยเสียงแม่ของลูกที่ล้างจานอยู่ในครัวเรียกผมและให้ช่วยสั่งสอนลูกชายวัยซนอายุใกล้ 6 ปี

เขากำลังอาบน้ำถือฝักบัวยกขึ้นเปิดน้ำไปบนเพดานตรงหลอดไฟฟ้าที่กำลังเปิดอยู่...ผมละจากลูกชายคนเล็กที่นั่งจับรถเล่นให้นั่งลงที่พื้นแล้วเล่นรถต่อ...

รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ...ผมรู้ได้ทันทีว่า เขาอินไปกับละครทางทีวีตอน 18 .30 น. เขาชอบหุ่นชื่อเด่นดัง

ซึ่งเป็นละครให้ข้อคิดดี ๆสำหรับเด็ก ๆ

แต่ไม่นึกว่า ลูกชายผมจะไปจดจำตอนที่มีคนต้องการหุ่นนั้นโดยฉีดน้ำให้เกิดไฟฟ้าช็อต...

ผมแจ้งเหตุผลให้เขาฟังว่าอันตรายมากถ้าไฟฟ้ารั่วแล้วตัวลูกกำลังอาบน้ำอยู่อย่างนั้น...จึงทำโทษเพื่อไม่ให้ทำอีกโดยการใช้ฝ่ามือตีก้นเขาไปหนึ่งที...

ร้องจ๊ากเลย...ลูกเจ็บร่างกาย...แต่พ่อกับแม่เจ็บที่ใจ...ถ้าเกิดไฟฟ้าช็อตยิ่งเจ็บมากกว่าร้อยเท่าเพราะความรักที่มีต่อลูก...ทั้งที่พระบอกว่าจงตีลูกด้วยเมตตา...

นึกถึงภาพในเรื่องพระเจ้าเสือแห่งเมืองกรุงศรีอยุธยาครั้งที่

พระกุมารองค์หนึ่งยังเป็นเด็ก ๆลงเล่นน้ำกับเพื่อน ๆแล้วบังคับให้เพื่อน ๆลอยข้ามฟากของสระปรากฏว่าพอเด็กคนนั้นลอยไปถึงกลางสระก็เป็นตะคิวจมน้ำตาย

พระเจ้าเสือทราบเรื่องมีมูลจึงสงโทษให้พระกุมารองค์นั้นลอยน้ำในที่เดียวกัน โดยพระองค์ก็ทรงพายเรือตามให้กำลังใจลูกแต่ก็จมน้ำตายไปต่อพระพักตร์

โดยที่พระองค์ไม่ฉุดขึ้นเรือพระที่นั่งเลย...ทั้งที่รักลูกเหมือนแก้วตาดวงใจของตน...เรื่องนี้ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำอย่างไร...?

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิดทางปรัชญาแห่งการดำเนินชีวิต#แลกเปลี่ยนเรียนรู้

หมายเลขบันทึก: 85530เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 09:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:52 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

ดร.อ้อ สุชานาถ

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 10:26 น. ()

สวัสดีค่ะอาจารย์
ขออนุญาตแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นกับอาจารย์ค่ะ
ตอนอ้อเด็ก ๆ คุณแม่ คุณพ่อ ไม่เคยตี แม้จะทำความผิด จนกระทั่งมีลูกเอง ตอนนี้อายุ 1 ขวบ 8 เดือน อ้อจึงถามคุณแม่ว่า แม่... ถ้าลูกอ้อทำผิด อ้อจะต้องตีไหม เนื่องจากที่ผ่านมา แม่ก็ไม่เคยตีอ้อเลย คุณแม่ตอบว่า ให้อยู่ในดุลยพินิจของลูก และดูที่นิสัยของลูกเรา การตีลูกหรือไม่ตีนั้น ไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้รักลูก คุณแม่เลยสอนบอกอ้อว่า คำว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี ในความหมายของท่านคือ ท่านเปรียบเทียบเหมือนกับการปั้นหม้อ การจะปั้นให้สวย ต้องคอยบรรจงปั้นอย่างปรานีต ใช้ความพยายามในการปั้น ทั้งน้ำอด น้ำทนทุกอย่าง ไม่ใช้ความรุนแรง จนกว่าหม้อก็จะออกมาสวยงาม ท่านก็เลยไม่ตีลูก ท่านบอกว่า แม้จะทำผิด แต่ก็ใช้วิธีสอน อบรม บ่มนิสัย ยกตัวอย่างให้เห็น เหมือนกับการบรรจงปั้นหม้อ
ทุกวันนี้ อ้อเองก็ยังไม่เคยตีลูก ส่วนหนึ่งคือ เขาอายุยังน้อยมาก พูดก็ยังไม่เป็น ช่วยเหลือตัวเองก็ยังไม่ได้ หิวก็ร้อง แต่ถ้าเมื่อโตขึ้น พูดได้ รู้ความ ถึงตอนนั้น คงต้องใช้ดุลยพินิจในการสั่งสอน ว่าจะตีหรือไม่ตี เหมือนที่คุณแม่บอกค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ค่ะที่ให้แสดงความเห็น

ยูมิ

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 10:52 น. ()

สวัสดีครับ คุณ

อ้อ - สุชานาถ

ท่านก็เลยไม่ตีลูก ท่านบอกว่า แม้จะทำผิด แต่ก็ใช้วิธีสอน อบรม บ่มนิสัย ยกตัวอย่างให้เห็น เหมือนกับการบรรจงปั้นหม้อ ...

ขอชื่นชมคุณแม่ที่มีลูกอายุ 1 ปีกับ 8 เดือน...เพราะเรามีลูกเราจึงรู้ความเป็นไปของครอบครัวเหมือนกัน

คุณแม่คุณมีน้ำใจงามแท้...เทียบกับการบรรจงปั้นหม้อ...ให้เห็นภาพชัดเจน...

เป็นข้อคิดที่น่าสนใจมาก...

อ่านไปผมนึกถึงตอน...ตาเฒ่าชูชกตีสองกัณหาชาลีต่อหน้าองค์พระเวสสันดร...พระองค์นิ่งเพราะให้ทานลูกไปกับตาเฒ่าชูชกแล้วครับ...

ขอบคุณครับ

เจษฎา ศุนาลัย

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 11:39 น. ()

สื่อมีอิทธิพลต่อเด็กมากอย่างนึกไม่ถึงเลยนะครับ กรณีนี้โชคดีที่ยังไม่เกิดอะไรขึ้น สำหรับรายการสำหรับเด็ก ผู้จัดทำควรมีสำนึกให้มากๆ เพราะอาจมีผลกระทบตามมาอย่างนึกไม่ถึง

สำหรับเรื่องพระเจ้าเสือขออนุญาติไม่ออกความเห็นนะครับ เพราะถ้าเป็นผมคงใจไม่แข็งขนาดพระองค์ครับ คงลงโทษ+แก้ปัญหาวิธีอื่นครับ

ปล. อาจารย์สบายดีนะครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เปิดเข้ามาครับ แต่ยังนึกถึงเสมอครับ

ยูมิ

เขียนเมื่อ 22 มีนาคม 2007 13:44 น. ()

สวัสดีครับ คุณ

เจษฎา ศุนาลัย

สื่อมีอิทธิพลต่อเด็กมากอย่างนึกไม่ถึงเลยนะครับ ...

ผมเคยคุยเรื่องสื่อทางทีวีนี้ว่า...คือศาสดาองค์ใหม่ของมวลมนุษยชาติ...เด็ก ๆ เข้าไปนั่งฟังและเชื่อแบบสุด ๆ พ่อแม่พูดสั่งสอนจะไม่ยอมรับเท่ากับสื่อที่แสดงออกมา...ครับ

อาจารย์สบายดีนะครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เปิดเข้ามาครับ แต่ยังนึกถึงเสมอครับ ...

สบายดีมีเงินใช้ แต่ไม่มีพอให้ยืมครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

ขอบคุณครับ

เพราะรักจึงตีอาจใช้ได้ดีกับบางคนแต่บางคนอาจกลายเป็นความชินชากับความรุนแรงไปก็ได้หากเราตีเด็กอย่างพร่ำเพรื่อและไม่ชี้แจงเหตุผลว่าเพราะอะไรเขาจึงถูกลงโทษ..ฟังเรื่องเล่าเรื่องพระเจ้าเสือแล้วรู้สึกว่าท่านมีใจเป็นธรรมอย่างยิ่งและทรงใช้ขันติในการยอมรับการสูญเสียพระโอรส..ซึ่งหากพระโอรสไม่โชคร้ายจมน้ำไปเสียก่อนพระโอรสคงจะเข้าใจได้ดีว่าพระเจ้าเสือท่านอยากจะสอนให้พระโอรสเข้าใจและเห็นใจผู้อื่น..การบังคับให้ผุ้อื่นทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายเพื่อความสนุกสนานส่วนตนนั้นเป็นสิ่งไม่ควรทำอย่างยิ่ง