ลูกฝรั่งช่างพูด :-P
หนังสือ ลูกฝรั่งช่างพูด เป็นหนังสือที่คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์เรียบเรียงมาจากหนังสือซึ่งถอดเทปมาจากรายการสัมภาษณ์เด็กอเมริกันในราวปี พ.ศ. 2502 นู้น (ก่อนผมเกิดอีกแฮะ..อิอิ) ทุกเรื่องเป็นเรื่องจริง (คำว่า ข้าพเจ้า หมายถึง พิธีกรรายการผู้สัมภาษณ์)
ช่วยแม่เย็บเสื้อ (หน้า 38)
“คุณแม่เย็บเสื้อให้หนูค่ะ”
“แล้วหนูช่วยอะไรมั่ง”
“หนูช่วยนั่งนิ่งๆ ไม่คอยกวนค่ะ”
สามีที่ดี (หน้า 175)
ข้าพเจ้า : ลุยส์ หนูคิดว่าสามีที่ดีควรจะเป็นอย่างไร
ลุยส์ : เป็นผู้ชายค่ะ
บทเรียนจากนิทานแสนรัก (หน้า 178)
ข้าพเจ้า : หนูชอบนิทานเรื่องอะไร
เด็ก : ซินเดอเรลล่า
ข้าพเจ้า : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่างไร
เด็ก : สอนว่า เวลาซื้อเกือก อย่าซื้อเกือกหลวมค่ะ
ร่างกายของเรา (หน้า 123-124)
ครูให้นักเรียนเขียนเรียงความเรื่อง “ร่างกายของเรา” ต่อไปนี้เป็นฝีปากของเด็กนักเรียนคนหนึ่ง
“หัวของคนเรามีรูปกลมและแข็ง มีมันสมองอยู่ข้างใน และมีผมอยู่ข้างนอก ใบหน้าของคนเราอยู่ข้างหน้าของหัวคืออยู่ทางที่ใช้กินอาหาร
คอคนเรามีไว้สำหรับกั้นระยะระหว่างหัวกับปกเสื้อ คอเป็นส่วนที่ทำความสะอาดยาก ไหล่คนเรามีไว้สำหรับเป็นที่แขวนสายสะพายโยงกางเกง
ท้องมีไว้สำหรับหิว กระดูกสันหลังมีไว้สำหรับป้องกันไม่ให้ตัวเราพับกลาง หลังของคนเราก็อยู่ข้างหลังเสมอ ถึงแม้จะรีบหมุนตัวให้เร็วยังไงก็เอามันมาไว้ข้างหน้าไม่ทัน
แขนมีไว้สำหรับขว้างอะไรๆ และเอื้อมไปหยิบขนม และทำให้มือของเราไม่หล่นลงไป นิ้วยื่นออกมาจากมือสำหรับนับเลข
ขาถ้ามีไม่ครบจะทำให้เล่นเบสบอลไม่เก่ง เท้าที่สำหรับรองข้างล่างเวลาวิ่ง นอกจากนั้นยังมีส่วนต่างๆ ภายในร่างกาย ซึ่งมันคือสิ่งที่เรามองไม่เห็น”
ความเห็น (16)
น่ารักดีค่ะ
ตอนไปเที่ยวกันกับเพื่อนๆ น้องคนนึงเก็บของกินที่หกนอกจาน ซึ่งไม่ได้สกปรกไรนะคะกิน ก็แซวว่าไม่กลัวเชื้อโรคเหรอ น้องเขาตอบว่า เจ๊ของตกใส่หัว หลบป่าว เราบอกว่า หลบสิ
น้องเขาสรุปว่า คนยังหลบเลย เชื้อโรคเห็นของเราตกใส่หัวมัน มันก็หลบเหมือนกันแหละ
คิดได้ไง เลยเก็บเป็นมุข เลยค่ะ
5555555 น่ารักน่าชังจริงๆครับ
ขอบคุณอาจารย์ที่ทำให้ผมท้องเกร็งอีกแล้วๆๆ
ขอบคุณคุณ trripmaker ด้วยครับ น่ารักอีกเช่นกัน คิดได้ไงเนอะ อิอิ
สวัสดีครับ หุย & น้องนักลงทุนเงินน้อย
วันนี้ต้องออกแนวน่ารักๆ หน่อยครับ เพราะเมื่อวานไปก่อศัตรูกับ อบต. (= อีบักแต๋ว?) เอาไว้...5555
เรื่องของหล่นพื้นนี่ แถวๆ บ้านผมก็บอกว่า ไม่เป็นไร ต้องรีบๆ กินเข้าไป เชื้อโรคจะได้ไม่ทันตั้งตัว! (เอาเข้าไป) :-P
ส่วน Mythology Blog ของน้องนักลงทุนเงินน้อยนี่ พี่เข้าไปอ่านแล้ว เขียนได้ดี แฟนก็เยอะ ถ้าคิดจะรวมเล่มอาจจะต้องใส่เอกสารอ้างอิงซะหน่อย
อีกอย่าง ตอนนี้มีคู่แข่งอยู่ในท้องตลาด 2 เล่มหนาๆ อ่านง่าย ด้วยครับ (คือต้องไม่ซ้ำกับเขา) แต่เท่าที่ดูนี่ เราได้เปรียบเรื่องสำนวน & ภาพครับ) :-)
พี่ชิว
ขอบคุณ อาจารย์บัญชา ครับ (ต่อไปจะขอบังอาจเรียกพี่ชิวนะครับ ถ้าอาจารย์จะกรุณาอนุญาต)
ขอบคุณที่แวะเข้าไปอ่านครับ เรื่องราวที่เขียยขึ้นใน blog Mythology เป็นเรื่องที่อ่านมาแล้วเรียบเรียงใหม่ เลยมีที่มาจากหลายๆเวป เลยอ้างอิงที่มายากนิดนึงครับ แรกๆคิดว่าจะบันทึกเพื่อให้อ่านสนุกๆและได้เกร็ดความรู้เล็กน้อย
แต่ต่อไปจะพยายามเขียนและอ้างอิงที่มานะครับ
หมายเหตุ : เรียนถามพี่ชิว หากเรานำรูปมาใช้จะไม่เป็นการละเมิดลิขสิขธิ์เหรอครับ แล้วจะทราบได้อย่างไรว่ารูปใดใช้ได้ รูปใดมีลิขสิทธิ์
หนังสือทั้งสองเล่มเคยเห็นตามแพงหนังสือครับ แต่เล่นที่อ่านครั้งแรกตีพิมพ์เมื่อหลายปีที่แล้ว เป็นหนังสืออ่านประกอบวิชาเรียนที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ เจออยู่ในกองหนังสือเก่าที่หอพัก เลยหยิบมาอ่าน จึงเป็นที่มาของความชื่นชอบในตำนานกรีกถึงปัจจุบันครับ
ขอบพระคุณ พี่ชิว อีกครั้งที่ช่วยกรุณาแนะนำครับ
สวัสดีครับ
เรียก พี่ชิว ไปเลยครับ :-)
เรื่องเอกสารอ้างอิงนี่
- ถ้าเป็นบทความแนวอ่านสนุกๆ ก็เอาเฉพาะหลักๆ ก็ได้ & ทิ้งไว้ท้ายบทความ เผื่อมีคนสนใจ ไปเจาะลึกต่อ
- ถ้าเป็นบทความแนววิชาการ (จ๋า) ก็ต้องลงอย่างละเอียด คือ ระบุในตัวบทความเป็นจุดๆ ไปเลย
ส่วนเรื่องลิขสิทธิ์ภาพนี่มีคนสงสัยเยอะ เอาไว้พี่จะลองรวบรวมประเด็นและข้อเท็จจริงต่างๆ บันทึกไว้ใน blog ก็แล้วกันครับ (ตอนนี้ก็ใช้ไปก่อน หากให้ที่มาได้ก็ดีครับ)
ดีใจที่อาจารย์เขียนถึงหนังสือเล่มนี้ค่ะ ดิฉันวิ่งจู๊ดไปที่ตู้หนังสือ เพื่อที่จะพบว่ามันหายไปแล้ว... คลับคล้ายคลับคลาว่ามีใครยืมไป
...ดิฉันกำลังนึกถึงที่ในหนังสือเล่มนี้กล่าวไว้คล้ายๆกับว่า ความจริงที่เด็กพูดออกมา เป็นความจริงที่น่ารัก เพราะ
- เป็นความจริงที่จริงตามธรรมดา ....อันแสนธรรมดา...... (ที่ผู้ใหญ่มองข้าม)
- กับ ความจริงในความคิดของเด็ก (ที่ผู้ใหญ่เรียกว่าจินตนาการ คือไม่จริง ในความคิดของผู้ใหญ่)
....ขนาดแค่นึกถึงก็ยังรู้สึกว่าน่ารักเลยค่ะ...
สวัสดีครับ อาจารย์ดอกไม้ทะเล
หนังสือ 'ลูกฝรั่งช่างพูด' นี่สนุกจริงๆ ครับ แต่เป็นหนังสือเก่าที่ดูเหมือนจะไม่ได้นำมาพิมพ์ซ้ำ น่าเสียดายเหมือนกัน...
เอาอีกสัก 2 เรื่องครับ พอดีหนังสืออยู่ใกล้มือ
คุณพ่อซ่อมรถ
ถาม : คุณพ่อหนูทำอะไรบ้าง?
ตอบ : แก้รถยนต์ค่ะ
ถาม : แล้วรถดีขึ้นไหม
ตอบ : ดีซีคะ ได้รถคันใหม่เลย
.................................................................................
ไม่เอาหมาของเล่น (หน้า 148)
พูดถึงเรื่องหมา ต่อไปนี้เป็นจดหมายฉบับหนึ่งซึ่งเขียนมาจากเมืองเซนต์ ออสติน
คุณอาร์ตคะ
หลานอายุ 4 ขวบของดิฉัน อยากได้หมาเป็นของขวัญวันเกิด เราซื้อหมาของเล่นมาให้ พอแกเห็นมันก็ร้องไห้จ้า
เราถามแกว่า "ร้องไห้ทำไม ไม่ชอบลูกหมาตัวจิ๋วนี่หรือจ๊ะ"
"ไม่เอา...ไม่เอา หนูจะเอาหมาที่ทำด้วยหมา"
..............................................................................
สวัสดีค่ะ
ตามมาเก็บเกี่ยวความรู้ค่ะ
สุดท้ายก็เลยมา post ไว้ตรงเรื่องขำขันนี่แหละ
พอดีว่า ที่บ้านก็มีหนังสือเก่าเล่มนี้อยู่เหมือนกัน มันเก่ามากๆ ต่อมาได้เห็นที่ร้านหนังสือเก่า ดูใหม่กว่าของที่มีอยู่ ก็เลยซื้อเก็บไว้อีกเล่ม เผื่อไว้ให้ลูก (ถ้ามี) และหลานได้อ่าน
add favor blog อาจารย์ไว้แล้วค่ะ
จะกลับมาเยือนใหม่
เอ๊ะ .....เอา link ไปแปะ blog ของเราก็ได้นี่เนอะ
สวัสดีครับ คุณนัทธ์
ยินดีอย่างยิ่งครับที่แวะมาเยี่ยมเยียน
จะขอ URL ของ Blog ของคุณด้วยได้ไหมครับ จะได้แวะไปเยี่ยมบ้าง - ขอบคุณล่วงหน้าครับ :-)
สวัสดีครับ คุณนัทธ์
เมื่อกี้เข้าไปดู แต่มีปัญหา Error on Page นิดหน่อย เดี๋ยวจะหาโอกาสเข้าไปใหม่นะครับ :-)
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมครับ
สวัสดีค่ะ
เปิดมาอ่านเจอ อ่านแล้วอารมณ์ดีแต่สาย ๆ เลยค่ะ
ชอบตอน ร่างกายของเรา (หน้า 123-124) ค่ะ
...^_^...
อ.บัญชาคะ
ลืมบอกว่าขำ ๆ ค่ะ....
วันนี้ต้องออกแนวน่ารักๆ หน่อยครับ เพราะเมื่อวานไปก่อศัตรูกับ อบต. (= อีบักแต๋ว?) เอาไว้...5555 อบต.ดังมากนะคะ หนังสือก็ขายดีมากขึ้น .. อานิสงส์จากการก่อศัตรูของอาจารย์หรือเปล่าคะ? (อบต.คนเดียวกันหรือเปล่า...ไม่แน่ใจ (^_____^)
ฮา..สนุกจังเลยนะคะ..เป็นอะไรที่น่ารักมากมาก..ไม่เครียด..ชอบชอบ
สวัสดีครับ
คุณ คนไม่มีราก : ไม่รู้ว่า อบต. เดียวกันหรือเปล่า...จริงๆ ผมก็ลืมไปแล้วว่าหมายถึงใคร (นั่นเมื่อ 14 มี.ค. 2550 ครับ..อิอิ)
ครู add : นำไปเล่าให้เด็กๆ ฟังก็ได้ครับ ^__^
คุณ นายบี : แถวนี้มีคนเครียดเยอะจังนะครับ 555