เด็ก ๆ ก็มีหัวใจ

 14 กุมภาพันธ์ 2550

 วันนี้เจอเด็กอายุ 6 ขวบ มาด้วยอาการปวดฟัน ร้องไห้ไม่ยอมขึ้นนั่งบนยูนิตทำฟัน ในขณะเดียวกัน  ก็โดนคุณปู่ดุว่าทำไมงอแง  ไม่เก่งเลย

                 ฉันรีบตัดบท  บอกว่า น้องเป็นคนเก่ง ไม่ต้องกลัวค่ะ  หมอจะตรวจฟันในปากว่ามีหนอนแอบแฝงอยู่ในรูฟันหรือเปล่า  จะได้เอาออกและไม่ปวดฟันอีกต่อไป   เขานอนร้องไห้ไปเรื่อย ๆ คิดว่าน่าจะกลัวทำฟัน เพราะเขามาด้วยอาการปวดฟัน  และปรากฎว่าเป็นการทำฟันครั้งแรก  ในใจฉันภาวนาว่า ขอให้เขาหายกลัวทำฟันหลังจากลงจากเก้าอี้ทำฟันครั้งนี้ด้วยเถอะ   จึงพูดกับเด็กว่าขอให้หยุดร้องเถอะ  หมออยากจะคุยเรื่องสนุก ๆ มากกว่า  ก็เลยชวนคุย  บอกได้ไหมว่าชอบรับประทานอะไรมากที่สุด  เขาบอกว่าทานข้าวก็ชมเขาว่าเก่งมาก  ข้าวจะทำให้เรามีพลังแข็งแรงต่อไป  เขาบอกว่า ขอบกินลูกอม  ฉันบอกเขาว่า  ฟันไม่ชอบลูกอม  ถ้ากินบ่อย ๆ ฟันจะปวดและเราต้องร้องไห้  ฉันบอกเขาว่าขอให้ทานผลไม้แทนได้ไหม  เพราะฟันชอบผลไม้  เนื่องจากช่วยให้ฟันสะอาด   เขาเริ่มคุยสนุกก็เลยหยุดร้องไห้
            ฉันขออนุญาตเปิดไฟเพื่อตรวจดูฟันว่าปวดตรงไหน  เขายินดีอ้าปาก  แต่สังเกตได้ว่ายังมีความกลัวอยู่  แต่ก็ยอมให้อุดฟันได้ 3 ซี่  และลงจากเก้าอี้ทำฟันได้อย่างมีความสุข    ฉันกอดเขาไว้ในอ้อมอก และถามเขาว่ากลัวทำฟันอีกไหมคะ ? เขาบอกว่าไม่กลัวแล้วครับ 

             ฉันเลยหันไปบอกคุณปู่ให้พาเด็กมาตรวจฟันทุก 6 เดือน  และหลีกเลี่ยงการอมลูกอม ขนมซอง โดยให้รับประทานผลไม้แทน  อย่าลืมแปรงฟันก่อนเข้านอนทุกครั้ง โดยเฉพาะมื้อก่อนนอน  ไม่ควรหยุดทำแม้แต่วันเดียว
              อยากจะบอกหมอและผู้ช่วยทันตแพทย์ว่า เด็ก ๆ ก็มีหัวใจ  เขาต้องการความรัก ความเข้าใจ  ไม่ต้องการการพูด ดุ, ด่า ต่อว่า  ไม่ต้องการความเจ็บปวดทั้งกายและใจ  แต่ต้องการคำชม  ในขณะเดียวกัน เขาก็มีความกลัว  เราไม่ควรพูดขู่เด็กให้กลัวมากขึ้น  เพื่อให้เด็กทำตามคำสั่งของหมอ  แต่ควรพูดให้กำลังใจโดยเข้าใจ เข้าถึง ความรู้สึกของเด็กในขณะนั้น   ที่สำคัญหมอต้องนิ่ง อย่าไปแสดงอาการโกรธ หรือไม่พอใจให้เด็กเห็น
          เคล็ดลับไม่ยาก คือ คิดว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกหรือญาติของเรา ….ง่ายนิดเดียว