13 กุมภาพันธ์ 2550
กรุณา ….. อย่าลืมดูจิตวิญญาณของผู้ป่วย
หลังจากพ่อได้รับความกระทบกระเทือนใจจากการดูแลของแพทย์ที่บอกว่าลุงแก่แล้ว เส้นประสาทก็ไม่ดี เส้นเลือดก็ตีบ การหายของโรคจึงล่าช้า ทำให้พ่อท้อใจมากที่หมอรู้สึกว่าคนแก่ไม่มีอะไรดี หรือไม่มีค่าที่จะอยู่บนโลกนี้ ไม่สมควรที่จะได้รับการดูแลรักษาอย่างเต็มที่ ควรจะให้รีบออกจากโรงพยาบาล (ทั้ง ๆ ที่พ่อยังไม่ได้รับการฝึกฝนว่าจะกลับไปใช้ชีวิตอย่างไรที่บ้าน)
ปกติฉันเป็นหมอฟันที่ดูแลผู้ป่วยสูงอายุมามากพอสมควร แต่ก็ไม่ได้สังเกตตนเองว่า เราดูแลจิตวิญญาณของผู้ป่วยหรือเปล่า ส่วนใหญ่เราก็ดูแลเรื่องโรคที่เรารับผิดชอบโดยตรง ฉันกลับมาสังเกตตัวเองมากขึ้น วันนี้เจอคุณลุงเป็นโรค Non Hodgin Lymphoma ได้รับยาเคมีบำบัดมาหลายปี ช่วงนี้มีอาการกำเริบขึ้นเนื่องจากมีแผลถอนฟันในช่องปากหลังจากถอนฟันแล้วแผลลุกลามและไม่หายขาด แต่กระดูกยังไม่ได้เน่าเสีย หมอจึงแนะนำให้รักษาโดยการฉายแสง หลังจากฉันขูดหินปูนให้ลุงเสร็จแล้ว ก็คุยกับลุงเล็กน้อย ด้วยความห่วงใยว่า คุณลุงมีความวิตกกังวลเกี่ยวกับโรคที่เป็นอยู่มากน้อยเพียงใด ขอชื่นชมคุณลุงมาก ๆ คุณลุงบอกว่าอยู่กับโรคนี้นานมาก และทำงานได้ปกติ ออกกำลังกาย ดูแลตัวเองได้ดีมาตลอด ลุงไม่ได้วิตกกังวลกับโรคที่เป็นแต่อย่างใด ลุงบอกว่าลุงยอมรับได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ฉันก็เลยอวยพรให้คุณลุงหายจากโรคนี้เร็ว ๆ
อะไรคือจิตวิญญาณของผู้ป่วย ในความเห็นของฉันแล้วมันคือความเป็นตัวตนของเขา เขารู้สึกว่าเขาเป็นอย่างไร และมีความคิดความรู้สึกอะไรอยู่ในใจ ขอให้เราเข้าถึงความเป็นตัวตนของเขา และที่สำคัญคือการให้กำลังใจโดยผ่านการพูดจาที่เต็มไปด้วยความรัก ความเมตตา
ไม่มีความเห็น