การรู้กับความรู้นั้น
ไม่เหมือนกันนะครับ... เท่าที่ผมเห็น
การรู้ของคนเรานั้นมาได้สามทางด้วยกัน...
การรู้อย่างแรกเป็นการรู้ที่ผ่านมาทางสัณชาตญาณ หรือ "instinct"
เป็นการรู้ที่เราถูกโปรแกรมไว้แล้วในรหัสพันธุกรรม หรือใน DNA ของเรา
เช่น รู้ว่าถ้ามีอันตรายแล้วเราจะต้องทำอะไรเพื่อเอาตัวรอด
หรือรู้ว่าถ้าจะดำรงเผ่าพันธุ์ไว้ต่อไป จะต้องทำอย่างไร เป็นต้น
พูดง่ายๆก็คือ "เป็นการรู้ที่ทำไปโดยไม่ต้องสอน"
การรู้อย่างที่สอง
เป็นเรื่องที่ต้องผ่านกระบวนการของสมอง เป็นเรื่องที่ต้องอาศัยความคิด
ในภาษาอังกฤษเรียกว่า เป็นการรู้ที่ผ่าน "intellect" ผ่านการสื่อสาร
ผ่านภาษาพูด ภาษาเขียน เรื่องความรู้ก็น่าจะอยู่แถวๆนี้นี่แหละครับ
การรู้แบบนี้จำเเป็นต้องอาศัยการอ่าน การฟัง การแลกเปลี่ยนเรียนรู้
การจัดการความรู้ หรือ KM
จึงเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการรู้แบบที่สองนี้เป็นหลัก
การรู้แบบที่สามเป็นการก้าวข้ามความรู้ ความคิด เพื่อให้เข้าถึงความจริง หรือสิ่งที่เรียกว่า "สัจจะ" การรู้ประเภทนี้จะต้องไม่มีความคิด และไม่มีความรู้ใดๆทั้งสิ้น เพราะความรู้และความคิดที่มีอยู่จะเป็นอุปสรรคที่ปิดกั้นการรู้แบบที่สามนี้...การรู้ประเภทนี้จะเกิดได้ในจิตที่ "ปล่อยวาง" เป็นจิตที่ "ว่าง" ว่างจากอัตตา และ "ความเป็นตัวตน" การรู้แบบนี้จึงมิใช่การเรียนรู้ (learn) สิ่งใหม่ หากแต่เป็นการ "ลอกทิ้ง (unlearn)" สิ่งที่มีอยู่เดิม เพื่อเปิดทางให้กับ "intuition" ได้ทำงานของมันไป ...เป็นการนำศักยภาพที่มีอยู่ภายในออกมาใช้ครับ
