พี่ชายใหญ่ของผม (สมศักดิ์) เป็นคนชอบถ่ายภาพในช่วงหนึ่งของชีวิต ถ้าหากไม่มีพี่ชายคนนี้ ครอบครัวของเราก็คงไม่มีภาพในอดีต
ประมาณก่อนปี ๒๕๐๘ พี่ชายผมไปอาศัยอยู่บ้านพี่เขย (บุญส่ง)และพี่สาวคนโต (สมศรี) ซึ่งอยู่แถวสี่กั๊กพระยาศรี กรุงเทพฯ ช่วงปิดเทอมก็พาหลานๆ มาเที่ยวที่บ้าน
ภาพที่เห็นข้างบนแสดงถึงบ้านที่ยกพื้นสูงไม่มาก มีบรรไดประมาณ ๔ ขั้นเท่านั้น แม่อายุราวๆ ๕๐ กำลังโอบกอบผม และผมก็รักแม่มาก...ตอนเด็กๆ ผมมักจะถ่ายภาพตาหยีเสมอ...เนื่องจากลูกตาดำผม ม่านตา (iris) เป็นสีน้ำตาล จึงโดนแสงจ้ามากไม่ได้
คนที่นั่งด้านหลัง เป็นลูกพี่สาวคนโต คนที่ ๓ ชื่อสุวิทย์...มีศักดิ์เป็นหลานของผม แต่อายุมากกว่าผม ผมมีศักดิ์เป็น "อา" เขาต้องเรียกผมว่า "อากู๋"
ในบรรดาภาพเก่าๆ ที่มีอยู่ทั้งหมด..ผมชอบภาพนี้มากที่สุด...เพราะแสดงถึงความรัก..ความอบอุ่น ที่แม่มีให้กับลูก...