นิสัยต้นไม้
ต้นไม้มีนิสัยด้วยหรือ มีสิครับ มีรหัสลับมากมาย ถ้ามองอย่างคนขี้สงสัยก็น่าจะเอะใจว่าเอ๊ะทำไมแถวบ้านเราถึงไม่มีต้นสนสามใบ ต้นซากุระ ต้นสัก ฯลฯ ทั้งนี้เพราะต้นไม้ก็มีนิสัยเฉพาะถิ่น แสดงว่าพื้นที่ตรงนั้นมีปัจจัยที่เหมาะสมกับพืชพรรณของไม้ชนิดนั้นๆ ถามว่าถ้าเราเอาไปปลูกต่างถิ่นได้ไหม เรื่องได้มันแหงแซะอยู่แล้ว ก็เราขุดเอาไปปลูกกับมือ ปัญหาอยู่ที่จะเจริญเติบโตได้ดีแค่ไหนนั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้ปลูกและความสามารถในการปรับตัวของพรรณไม้นั้นๆ เช่นเอาพืชเมืองหนาวมาปลูกเมืองร้อน ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้เอาเสียเลย เดี๋ยวนี้วิทยาการด้านพันธุศาสตร์ก้าวหน้า การปรับปรุงพันธุ์นำมาซึ่งพืชพันธุ์ดีที่พัฒนาแล้วเป็นจำนวนมาก ที่เห็นได้ง่ายก็คือกลุ่มไม้ผลต่างๆ เอาแค่ลำใยอย่างเดียวเดี๋ยวพัฒนาได้คุณภาพดีขึ้นกว่าเดิมมาก มีพันธุ์อีเบี้ยว สีชมพู กะโหลก หวานน้ำผึ้งฯลฯ ดีนะที่ไม่มีพันธุ์อีแอบ
แต่ก็มีพันธุ์อีอบ อบแห้งขายไม่ได้เป็นหมื่นๆตัน ต้องเอาไปให้รถเกรดกลบทิ้ง เพื่อเอาใบบัวมาปิดช้างตายทั้งตัว ลำใยคุณภาพดีที่หอมหวานก็เหม็นหึ่ง แล้วมันคุยว่าจะเอื้ออาทรความยากจน พวกไอ้ห่วยแตกเอ๊ย!!
สังเกตหยาบๆในส่วนที่สองก็คือ กลุ่มไม้ที่ชอบน้ำมากน้ำน้อย ยกตัวอย่างเช่น มะละกอ โดนน้ำแช่ท่วมราก3วันก็คอพับเฉาเน่าตายแล้ว ปีนี้ช่วงน้ำท่วมภาคเหนือตอนล่างมาถึงภาคกลางตอนบนเป็นเวลาหลายเดือน พืชผลพี่น้องเกษตรกรล้มตายไปมากกว่าครึ่ง หลายครัวเรือนต้องนั่งนับหนึ่งใหม่ ได้เงินชดเชยภัยน้ำท่วมมา ก็มารื้อฟื้นหาพันธุ์ไม้ที่เหมาะกับสภาพพื้นถิ่นมาปลูก ได้เรียนรู้ระดับความสามารถทนต่อน้ำท่วมของพืชแต่ละชนิดแตกต่างกันไป ชาวบ้านเรียนจากโจทย์ในประสบการณ์ตรงที่สาหัสสากรรจ์เช่นนี้เสมอ พี่น้องแถวนครสวรรค์ อ่างทอง ซาบซึ้งเรื่องนี้ดี
ไม้บางประเภทอ่อนแอ ต้องมีพี่เลี้ยง จะไปปลูกโล่งโจ้งกลางแดดอย่างสง่าผ่าเผยมีหลังนั่งกุมขมับ ยกตัวอย่างเช่นต้นกฤษณา จำเป็นต้องปลุกแทรกลงในแปลงที่มีไม้พี่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว เปอร์เซ็นต์การรอดจะสูงมาก ไม้กลุ่มนี้จะเป็นสมุนไพรเสียส่วนใหญ่ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็น”สมุน” จะเรียกว่ากลุ่มอีแอบก็ไม่เชิงที่เดียวนัก “อีแอบ” น่าจะเป็นกล้วยไม้ หรือพวกกาฝากต่างๆ
ไม้บางชนิดมีระยะการพักตัวแตกต่างกัน เช่น ไม้สัก ปลูกที่ไหนก็จะพุ่งปริ๊ดขยับขึ้นเป็นคืบเป็นศอก แต่พอไปถึงปีที่10 ก็จะโตช้าจนช้ามากๆ ตรงกันข้ามกับไม้ยางนา 5 ปีแรกจะโตช้า พอถึงปีที่6จะพุ่งทะยานเติบโตได้ในอัตราก้าวหน้า หรือไม้โตเร็วอย่างเจ้ายูคาลิปตัส ปลูกปีแรกก็จะโตรวดเร็วจนคนเรียกว่าไม้โตเร็วนั่นแหละ พอไปถึงอายุ20ปีก็โตช้าแล้ว กลุ่มไม้ที่เรียกว่าพวกชักช้าแต่โตมาเรื่อยๆ จะมาโตทันกันในปีที่20 เป็นส่วนใหญ่
ต้นไม้มีหน่วยความจำ และมีการเตรียมความพร้อมล่วงหน้า เช่นต้นไม้บริเวณไหนประสบภัยไฟป่าบ่อยๆ พอเข้าฤดูแล้งก็จะเตรียมสะสมอาหารไว้ แต่กลุ่มที่ชัดเจนมากอีกลักษณะหนึ่งคือไม้ผลัดใบกับไม้ผลัดใบ กลุ่มไม่ผลัดใบก็จะจัดคิวทยอยปลิดใบแก่หมุนเวียนกันเรื่อยๆตลอดปี ต่างจากกลุ่มไม้ผลัดใบ พอถึงหน้าแล้งก็จะทิ้งใบโกร๋นทั้งป่า ยกตัวอย่างเช่นไม้สักเป็นต้น หน้าร้อนเราจะอาศัยร่มเงาหน่อย พี่ท่านก็สลัดใบร่วงยืนเห็นแต่ซี่โครง กรณีนี้เอาไปใช้ในการเลือกปลูกชนิดไม้ในบ้านได้ดี ว่าจะปลูกพันธุ์ไหน ใบมากใบน้อยเพื่อให้สายลมและแสงแดดลอดผ่านได้ หรือชนิดไหน ดอกสวย กลิ่นหอม ออกดอกช่วงเดือนไหน ตรงกับทิศทางลมพัดมาทางไหน ตรงนี้ลูกสาวผมเธอชื่ออาจารย์ลูกหว้าดูจะพิถีพิถันให้ความสำคัญไว้มาก มีปัญหาปรึกษาเธอได้ตลอด24 ชั่วโมง
พวกชาวเราที่ชอบไปซื้อไม้กระถางมาปลูก อย่าลืมถามคนขายด้วยว่า เขามีกำหนดระยะการรดน้ำอย่างไร ไม่ใช่เอามาถึงบ้านเรา ปลูกปับจะให้มันงามแบบก้าวหน้าพรวดๆ ใส่ปุ๋ยรดน้ำแบบขยันแหลก แบบหวังดีแต่วัตถุประสงค์ร้ายโดยไม่รู้ตัว ต้นไม้จะเฉาตายเป็นส่วนใหญ่ เพราะมันปรับหน่วยความจำไม่ทัน เรื่องนี้สำคัญมาก โดยเฉพาะในช่วงแล้ง ถ้าน้ำเรามีน้อยก็ตั้งโปรแกรมรดให้แน่นอน 7วันครั้งหนึ่ง ก็ต้อง7วันตามมาตรฐาน ไม่ใช่นึกรักขึ้นมาก็รดตามอำเภอใจ ถ้าไม้ที่ปลูกใหม่ๆยังอ่อนแอจะเข็ดขยาดกับมือใหม่หัดปลูก มรนังคัจฉามิ ไปตามๆกัน
กลุ่มที่ปลูกไม้ล้อมก็เช่นเดียวกัน ควรสังเกตว่ากิ่งก้านเดิมเขาหันไปในทิศทางไหน เวลาปลูกถ้าหันให้ตรงกลับทิศเดิม ต้นไม้ก็จะขอบคุณมากเพราะไม่ต้องปรับหน่วยความจำมาก
สรุปว่า นิสัยคนกับนิสัยต้นไม้ ควรจะศึกษาซึ่งกันและกัน เกื้อกูลกัน รักใคร่มีน้ำจิตน้ำใจเมตตาธรรมต่อกัน เหมือนอะไรรู้ไหมครับ ก็เหมือนชาวบล็อกผมนี่แหละ ลูกสาวผมหายคนเอาใจช่วยตามหากันให้ควัก ทำไงได้ละครับ มีลูกสาวขี้ดื้อนิสัยไม่เป็นไปตาม DNA.ต้นตระกูลบล็อก ก็ต้องจับปูใส่กระด้งกันจ้าละหวั่นเช่นนี้แหละโยม.
ความเห็น (28)
- ตื่นขึ้นมา กินยาแก้หวัด ก่อนไปทำงานเข้าดงหลวง แวะมาหาครูบาครับ
- เห็นด้วยกับความคิดขบวนแห่งานมงคลของท่านอาจารย์จันทรวรรณครับ ขอเกาะขบวนโห่ไปด้วยคนแม้ว่าจะไม่มีเสียงโห แค่หิ้วววก็พอไหวครับ
อยากให้พวกเราคิดคำอวยพร
หรือจะเขียนกลอนสั้นๆ
ทยอยส่งกันไปเรื่อยๆ
อาจารย์คงจะหายเหนื่อยที่สู้ทนทำงานเพื่อพวกเรา
ใครจะเริ่มก่อนดีละครับ
จันทรวรรณ น้อยวัน ถึงวันแล้ว
วันใจแผ้วเบิกบานจนหวานแหว๋ว
ประตูใจไขเปิดอย่างเพริดแพร้ว
มีคู่แล้วคู่ใจ ขอไชโย
ก่อนเข้าดงหลวง มาที่ Office ระหว่างทางนึกกลอนออกเลยขอขยับไว้ก่อนแล้วกันครับครูบาครับ
จันทร โดนเด่นฟ้า ผ่องใส
วรรณ สูงส่งไกล กู่ก้อง
น้อยวัน สละโสดไป สมรส แล้วนา
ชาวบล๊อคทั่วแซ่ซ้อง สดุดี นานเทอญ
สุขสันต์ สุขสม สุขศรี
ให้มีลูกหัวปีท้ายปี ท่านใช้
จบ ดร.ทุกคนมี ความเจริญ การงาน
กลับมาช่วยชาวบล๊อคไซร้ อุ้มลูก จูงหลาน ดีแฮ....
ไปดงหลวงก่อนละครับ
- ผมแย่เลยครับ
- ลืมเล่าให้พ่อฟังท่านอาจารย์ ดร. จันทวรรณแต่งงานกับอาจารย์ ดร.ธวัชชัยครับ
- ตอน 1 ปี gotoknow ทาง สคส จัดงานตัดเค็กให้ด้วยครับ
- อาจารย์ทั้งสองน่ารักมากครับ พัฒนา gotoknow ไม่หยุด เลยไม่ได้ทำอย่างอื่นครับพ่อ อาจารย์ ดร. จันทวรรณถูกแซวว่าเมื่อไรจะเปลี่ยนนามสกุลเสียที เพราะท่านแต่งงานกันแล้ว เดี๋ยวหารูปพบจะเอามาให้ดูครับ
- มาอีกครับ
- เอารูปมาฝาก
- ดูหน้าอาจารย์ ดร. จันทวรรณนะครับ แดง เลย ยิ้ม ยิ้ม
- ภาพนี้ยืมมาจากท่านอาจารย์ beeman ครับผม
- อันนี้ยืมมาจากท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ครับ
 |
ท่านกามนิตนี่
- เป็นกรุมหาสมบัติข้อมูลจริงๆ
- ไปอาศัยคราวไหน ไม่ผิดหวัง
- เยี่ยมมาก ขอชื่นชมและขอบคุณ
- พี่หนิงหายดีแล้วหรือครับ
- มาเฟียกิจกรรม อดดูเชิงเทียนครับพี่หนิง
- ว่างๆจะเอาให้ดู
|
เท่าที่รู้จักกันมา ก็ตระหนักใจแล้ว
มหาขีวาลัยอีสาน จะได้พันธมิตรทางวิชาการอีกหลายท่าน
ขออนุญาตแอบทาบทามในโอกาสต่อไป
เรียนท่านครูบา
บันทึกนี้เป็นบันทึกที่ชอบมากเลยค่ะ ..จริงๆทุกบันทึกก็ชอบ แต่ที่สะเทือนเข้าไปในก้นบึ้งหัวใจ บันทึกที่อ่านแล้วน้ำตาตกและไม่กล้ากลับเข้าไปอ่านอีกคือ หนาวที่สั่นสะท้านทรวง เพราะกลัวว่าน้ำตาจะตกอีก
และก็บันทึกนี้อีกบันทึกที่รู้สึกถึง "ความเป็นที่สุด" ของธรรมชาติ
ขอกราบเรียนว่า ดีใจมากๆ ที่ได้อ่านบันทึกและเรียนธรรมชาติผ่านบันทึกจากท่านครูบาค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
เรียนเชิญ ท่านครูบาสุทธินันท์ และคณะนักศึกษาบูรณาการศาสตร์ ร่วมเวทีการเสนอผลงานประจำปี โครงการวิจัย บ้านแดง อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม ( ครูสมัย ประทุม ) หัวหน้าโครงการ
ในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา 09.00 น. เป็นต้นไป ณ โรงเรียนบ้านแดง
 |
ผมกำลังหากรอบการเขียน ไม่รู้ว่าชาวบล็อกเขาชอบเสพอะไร ทำไปสะเปะสะปะ จะมีคนตั้งใจอ่านสักกี่คนนอกจากอาจารย์
- เพราะจะเขียนเชิงวิชาการก็ไม่อ่าน
- เขียนแบบลูกทุ่งก็ไม่อ่าน
- วันนี้ลองเขียนลูกผสมแบบนักเลงโบราณ ก็ดูท่าจะยังไม่โดนจริต
- เอาใจย๊ากยาก
- ยังจับทิศไม่ถูก เคยคิดว่าเราจะทำให้คนตรงนี้มาเสียเวลากับเราทำไม
- ก็มีแต่อาจารย์คนเดียวมั๊งที่บอกว่าช๊อบ
- เปรียบเหมือนน้ำชะโลมใจ
- อาจารย์ว่าควรจะไปทางไหนดีละครับ
- ผีถึงจะไม่หลอกเรา
แวะมาตอบคำถามครูบาครับ
 |
เม็กดำ 1 เมื่อ |
- ด้วยความยินดีครับพ่อครูบา ว่างจะรีบไปช่วยทันที
- แอบคุยเรื่อง อาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปรากฎว่าอาจารย์เข้ามาครับ
- ยิ้ม ยิ้ม
พ่อครู
วางแผนไปชมสวนบ้านพ่อครูกัน
เดี๋ยวคุณรัตติยาคงเจรจากำหนดการ
สำหรับหนู เป็นพี่เลี้ยงเด็กค่ะ จะพาเด็ก ๆ ป่วนสวนค่ะ
|
เรื่องไหนที่อาจารย์ชอบ ถ้าว่างช่วยตรวจคำผิดดีไหมครับ ดึงออกมาเตรียมเป็นต้นฉบับไว้ เวลาพิมพ์จะได้ไม่เร่งรีบ ว่างก็ทำไปเรื่อยๆ คิดว่าสัก 25เรื่อง น่าจะพอ
อีกอย่างหนึ่งอาจจะแบ่งกันคนละ 5-10 เรื่อง หนิงเขาก็ถนัดเรื่องนี้ ถ้าช่วยๆกันจะสบายๆ
ลองใช้วิธีต่างคนต่างเลือกเรื่องที่ชอบ
ถ้าเรื่องไหนตรงกันก็เป่าหยิงฉุบ ดีไหมครับอาจารย์
ผมจะให้พวกเรานี่แหละช่วยเขียนคำนิยม และล่าลายเซ็นต์ทุกคนลงไปด้วย ให้ อ.ประเวศ ท่านเบิกโรงให้ เพื่อที่จะให้เห็นว่าเราไม่ได้เขียนทิ้งเขียนขว้าง เก็บเอามาค้นภายหลังได้ ดีไหมครับ
แวะมาฟังเพลงเพราะ ๆ ก่อนเข้านอนค่ะ พ่อครูบาฯ
ชอบคำว่า "นักเลงโบราณ" มากเลยค่ะ
เป็นอะไรที่มีความหมายมากค่ะ
นักเลงสมัยก่อน เป็นที่นับหน้าถือตาของคนในสังคม เพราะมักจะทำประโยชย์และเป็นที่พึ่งให้สังคมเสมอมา
ซึ่งเหมาะกับพ่อครูฯ มากค่ะ