คนไหน คนไทย

โดนใจ

เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา  ฉันอยู่ที่ จ.ระนอง พักอาศัยกับกลุ่มพี่ๆระบัดใบ  แบบไม่มีใครเชื้อเชิญ  ฉันได้อ่านบทความ  คอลัมน์หนึ่งในหนังสือพิมพ์ มติชน วันที่ 07 มกราคม พ.ศ. 2550 ปีที่ 29 ฉบับที่ 10529 อะคะ

"คนไหนคนไทย จะรู้ได้ไง" คอลัมน์ คุยความคิด โดย มุกหอม วงษ์เทศ

ย่อหน้าที่ 3

พาสปอร์ตกับบัตรประชาชน แสดงถึงอำนาจการเมืองของการจัดการประเภทผู้คนและพรมแดนของรัฐชาติ แต่ไม่อาจแสดงถึงวัฒนธรรมภายในตัวบุคคลได้ เอกสารของทางการเหล่านี้ สำแดงความคิดจิตใจของรัฐชาติมากกว่าคนในรัฐ และเป็นการตอกย้ำว่า โลกไร้พรมแดนเป็นจริงเพียงบางมิติยังไงเสียพลเมืองโลกที่ไม่ต้องการถูกลิดรอนสิทธิประโยชน์ก็ต้องมีสังกัด และไม่สามารถอยู่อาศัยในบ้านเกิดเมืองนอน หรือเดินทางท่องเที่ยวไปไหนต่อไหนโดยปราศจากเอกสารที่ออกให้โดยรัฐได้
กลุ่มคนที่ประสบปัญหาจากเอกสารระบุอัตลักษณ์แห่งชาติ มักจะคือชนพื้นเมืองที่อาศัยอยู่มาดึกดำบรรพ์ก่อนการเกิดขึ้นของรัฐชาติ
ในแง่นี้รัฐชาติก็ละม้ายโจรล่องหน และรัฐบาลก็เปรียบประดุจโจรจำแลง

แบบว่าโดนใจ  และคิดว่าโดนใจกับคนอีกหลายคน  ที่กำลังทุกข์อยู่กับความไร้สัญชาติ  

ความไม่รู้ว่าความเป็นชนชาติ  นั้นจักมีความเป็นมาอย่างไร  แต่คำนึงอยู่ในจิตสำนึกเสมอมาตลอดตั้งแต่  บรรพบุรุษว่า  พ่อแม่และป๋ย่าตายายของฉัน  อยู่อาศัยร่มแผ่นดินไทย มีความผุกพันธืกันมาตลอด  ใยจึงไร้สัญชาติ  อยู่จนทุกวันนร่

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• มาโดนใจด้วยคน
• คนชาติไหนก็คนทั้งนั้น
• ทำไมรัฐบาลไม่ดูแลบ้างนะ

[คนตานี]

คนเราเกิด มา บนถิ่นฐาน ณ แหล่งที่เกิด

ไม่ใช่เกิด บนถิ่นที่ไร้แดน แห่งหน

เกิดเป็นนก มีนกโบกบินตามสายลม

ไร้ซึ่งเขต คนห้ามปรามในการบิน

แต่ความเป็นคน จึงไร้ค่าหนัก

จะโบกบินอย่างเสรี ฉะไหน จึงต้องมีเขตขามมาขวางกั้น ทุกครั้งไป