ตลาด สลัด ฤดูหนาว ๒

     ดิฉันไปสตึกต้นเดือนกพ. ที่ผ่านมา ไปถึงตอนเย็นก็เลยถือโอกาสแวะตลาด ชมและเดินเล่นแก้เมื่อยในตลาดหลังขนส่งเก่า

ตลาดสตึกอุดมสมบูรณ์ไปด้วยของกิน โดยเฉพาะปลาจากน้ำธรรมชาติ มีปลากิเดิด ปลาเข็ง  ปลาดุก ปลาข่อ เอี่ยน ทั้งปิ้ง ทั้งทอด ราคาไม่แพงเลย รวมทั้งผักสารพัดผัก เป็นผักพื้นบ้าน มีบรรยากาศแปลกไปอีกแบบหนึ่ง

แต่มากกว่าแผงใด ๆ คือ แผงอาหารสำเร็จรูป สีสันสดใส น่ากินไปซะทั้งหมด ดิฉันน้ำลายหยดเลย เสียงอาจารย์ทนาย
เอาตำหมากหุ่ง แบบบุรีรัมย์เด้อ  ๑๐  บาท ....ขายได้ยังไงเนี่ย ....

เย็นวันนั้น จากที่จะลองชิมดู กลายเป็นกินจริง ๆ จัง ๆ ส้มตำ ปลาทอด ปลาส้ม ข้าวโพด ขาหมู ไข่พะโล้ กุ๊ยไช่ทอด ข้าวเหนียว  ซื้อไปกินที่สวนสาธารณะริมน้ำมูล อาหย่อยเลย

ดิฉันรู้สึกว่า ทางอีสานใต้ ไม่นิยมชมขอบกินผักสลัดนัก  ( คำภาษาลาวใช้เรียก ผักกาดหอม ) เพราะเห็นผักสลัดมีน้อยมากในตลาด ที่มีต้นก็แกร็น ๆ

  

ถ้าเป็นที่บ้านของดิฉัน ตั้งแต่เดือนธันวาคมเป็นต้นมา แทบทุกคน แทบทุกบ้านต้องกินสลัด สลัด สลัด กับผักกาดดอก หรือที่เรียกว่า ซอมผัก เอาลวกกินกับแจ่วส้ม ส่วนผักสลัดก็กินกับหอยแครงลวก ทำแป๊ะซะกินกับผักหลายอย่าง ทำยำสลัดแบบลาว  ทำฮำกับปลาทู ซุปหน่อไม้ กินกันเป็นล่ำเป็นสัน

เพื่อนดิฉันที่ขายอาหารเจ จะบอกดิฉันเสมอ
เธอเอ๋ย หน้านี่ เฮากินสลัดเป็นกิโล กิโลเลย ซื้อมาล้าง แล้วแช่เย็นไว้ ทำน้ำพริกเห็ดฟาง กินแกล้มผักสลัด โฮ้ย สีอีแล่บ..

 ดิฉันฟังเมื่อปีที่แล้ว ยังไม่รู้สึกอะไรมากนัก อือ ออ ไปตามเรื่อง

มาปีนี้ไม่รู้เป็นยังไง มันนึกอยากกินสลัดลาว สูตรที่ชาวบ้านบอก ไม่ต้องใช้นมใช้หัวกะทิสดแทน และบังเอิญเพื่อนๆ  บอกว่าจะมากินข้าวที่บ้านแล้วสั่ง
อยากกินสลัดแบบบ้านเรา ที่เราเคยกินกันสมัยก่อน กับแป๊ะซะแบบบ้านเราน่ะว่ะ

ดิฉันก็ว่าเหมาะดี กับผู้สูงอายุแบบพวกเรา ผักก็กำลังเยอะ
กินกันอร่อยกันถ้วนหน้าทั้งหญิงทั้งชาย
วันรุ่งขึ้น เพื่อนอีกคนยังบอกว่า ยังไม่สะใจ ไปที่บ้านฉัน
แป๊ะซะปลาช่อน มีกุ้งเผาด้วย
สลัดลาว สลัดฝรั่ง
ยังอร่อย
หลังจากนั้นดิฉันยังทำกินที่บ้านอีกกับน้อง ๆ
ยังอร่อย
อีก ๒-๓  วัน เพื่อนถูกหวย นัดมาทำกิน เอาแบบวันนั้นอีก ที่บ้านดิฉัน
เอ๊ะ  ยังอร่อยแฮะ ไม่เบื่อเลย
และเมื่อเร็ว ๆ ล่าสุดประมาณวันที่  ๖  ที่ผ่านมา ดิฉันทำกินส่วนตัวที่บ้าน กินถึง ๒  คาบจึงหมด เพราะปลาช่อนตัวใหญ่
พอวันที่ ๑๐ ทำกับข้าวกินบ้านเพื่อน สองเมนูนี้ก็แจมอยู่เป็นหลักด้วย
ก็ยังคงความอร่อย...

.มาถึงตอนกลาง ๆ ของเหตุการณ์นี้ ดิฉันเริ่มได้กลิ่นผักสลัด กลิ่นหอมประจำตัวเธอ และเวลามองเห็นหน้าเธอในตลาด จะน้ำลายสอ นึกถึงรสอันกรอบ มัน หวานนิดหน่อยของเธอออก เริ่มรู้ว่า ลักษณะสลัดแบบไหนถึงจะอร่อย....

 

และก็นึกถึงครูบาสุทธินันท์เคยเล่าให้ฟัง เรื่องการฝึกกินมะเขือพวง เมื่อก่อนกินไม่เป็น เป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ใครไม่รู้บอกว่า มันมีประโยชน์ ดีต่อร่างกาย ก็เลยฝึกกิน ครูบากินเป็นปิ๊บ ๆ เลย กินจนรู้สึกว่ามันอร่อยไปเลย

การมีคนชี้ชวนก็ช่วยเหมือนกันสำหรับดิฉัน

บางคนชวนให้กินระกำ บอกว่า มันต้องกินมากพอ อมเข้าไปในปาก แล้วลิ้มรสหอมอ่อน ๆ หวานปนเปรี้ยวนิด ๆ ชุ่มในลำคอ มันต้องค่อย ๆ ทำความซาบซิ้งกับรสชาติของมัน 
ตอนนี้ ระกำก็เป็นผลไม้ชนิดหนึ่งที่ดิฉันชอบ

เพื่อนที่อุตรดิตถ์บอก
คนไม่รู้อะไร ชอบกินลองกอง พี่ว่าลางสาดอร่อยที่สุด ลองกองมีแต่ความหวานเจี๊ยบอย่างเดียว กินแล้วร้อน แต่ลางสาดมันมีความหวานปนเปรี้ยว รสนุ่มพอดี ไม่เลี่ยน ไม่เป็นพิษต่อร่างกาย แต่ต้องกินให้ถูกเดือน ประมาณเดือนสิงหาคม รับรองลางสาดจะอร่อยทุกเจ้าเลย ตุ๊เอ๊ย

ครูบาอาจารย์
ผมไม่กินหรอกน้ำอัดลมพวกนี้ ผมขอน้ำเปล่า กินน้ำอัดลมก็เท่ากับส่งเงินให้บรรษัทข้ามชาติ......

ดิฉันก็เลยเลิกกินไปด้วยเลียนแบบท่าน  และห้างสรรพสินค้าดิฉันก็ไม่ไปเว้นแต่จำเป็นอย่างที่สุด  รวมทั้งมือถือก็เลยไม่ใช้ด้วย......ยังไงมาลงเอยด้วยเรื่องนี้นะ......