เมื่อต้องบอกข่าวร้าย

   เมื่อ 2 วันก่อนพา อสม.เข้าประกวดจนได้ระดับเขต ประกอบด้วยเขต 4,5,6,7,8,9 สาขาการจัดการสุขภาพชุมชน เป็นสาขาที่น่าสนใจที่สุด เพราะเบ็ดเสร็จ งานพัฒนาศักยภาพชุมชนอยู่ที่ตรงนี้เอง นั่งฟัง อสม.นำเสนอแล้วก็เก็บข้อมูลได้มากมาย หลักวิชาการเขียนเสียมาก แปลก็ยาก แต่ไม่น่าเชื่อ ว่า ภาษาชาวบ้านๆ กลับทำให้เราเข้าอกเข้าใจ และเป็นรูปธรรมยิ่งนัก อสม.ของเราเคยเป็นทั้งประธานชุมชน สารวัตรกำนัน และสุดท้าย เป็นผู้ใหญ่บ้าน เป็นหมู่บ้านดีเด่น ได้รับรางวัลชนะเลิศโดยเฉพาะด้านสาธารณสุข เป็นรางวัลของเทศบาลตำบลเจ้าพระยาสุรศักดิ์ อ.ศรีราชา ชลบุรี เราเตรียมงานให้อย่างปราณีต ซักซ้อม ฝีกการพูดไม่ให้ประหม่า มาหลายสัปดาห์ ทุกอย่างผ่านไปด้วยความเรียบร้อย

    พี่วันเพ็ญ  พงษ์ศิริ ก็เฝ้าโทรถามถึงแต่ผลการตัดสิน กลัวกองเชียร์ ที่พากันไปจะผิดหวัง กลัวอาจารย์ (เขาเรียกเราว่าอาจารย์) จะเสียใจ ในที่สุดบ่ายวันนี้เราก็ได้ทราบอย่างไม่เป็นทางการว่า แกได้ที่ 2 ไม่ได้เข้าระดับภาค เวลาล่วงเลยมาจนป่านนี้เราก็ยังไม่ไดแจ้งข่าวอยู่ดี การเตรียมการให้เขาว่ายากลำบาก ต้องทุ่มเท และให้กำลังใจจนคนๆหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้หญิงขี้กลัว ขี้เกรงใจ ออกไปพูดถึงผลงานดีเด่น ที่สั่งสมมาได้ แต่วันนี้ สิ่งที่เราลำบากใจกว่าคือ เราจะบอกข่าวแห่งความผิดหวังแก่เขาอย่างไรดี ใครรู้วิธี ที่จะบอกข่าวร้ายโดยเจ้าตัวรู้สึกดีได้ ช่วยเราหน่อยนะ เพราะพรุ่งนี้ โทรศัพท์สายแรกของเรา ก็คงเป็นของพี่วันเพ็ญ ที่ถามว่า " หมอคะ หมอได้ข่าวผลการประกวดหรือยัง"