ความรอบรู้เรื่องใกล้ตัวที่ต้องขวนขวายด้วยตัวเอง ; การรู้จักสถานที่
การรู้จักเส้นทาง ถนนหนทาง กับการรู้จักเส้นทางเดินข้างหน้าของชีวิต อาจจะคล้ายคลึงกัน
นายบอนเข้า กทม. เมื่อ 30-31 ม.ค.2550 มีโอกาสได้เจอเพื่อนที่ทำงานที่วชิรพยาบาล และพบกับครูอ้อย
มีความตั้งใจว่า จะแวะไปดูบรรยากาศบ้านครูอ้อยที่บ้านพักรถไฟ ถ.วิภาวดี กม.11 ไม่รู้ว่าอยู่แถวไหน ลองถามเพื่อนที่ทำงานวชิรพยาบาลดู
”อ๋อ คงอยู่แถวๆหลังหมอชิตใหม่ ก่อนที่จะถึงสถานีรถไฟพหลโยธิน แถวๆสะพานลอยนั่นแหละ”
เพื่อนคนนี้ของนายบอนไม่มีรถส่วนตัว นั่งรถเมล์มาทำงานทุกวัน ยามว่างจะนั่งรถเมล์สายต่างๆ เพื่อให้รู้จักคุ้นเคยกับเส้นทางใน กทม. เวลาไปไหนจะได้รู้จักเส้นทาง....
นายบอนเจอครูอ้อยเมื่อ 1 ก.พ.2550 นัดพบกันที่โลตัสบางกะปิ ท่านขับรถมารับ ท่านบอกว่า ทางเส้นนี้ไม่เคยมา ตอนที่โทรแจ้งนัดหมายก็ลองขับมาเรื่อยๆ จนเจอเดอะมอลล์บางกะปิ และขับต่อมาจนถึงโลตัสจนได้
ช่วงขากลับไปยังโรงเรียน ครูอ้อยก็ขับรถตรงไปเรื่อยๆ ผ่านแยกบางกะปิ เลยไปจนถึงนิด้า ครูอ้อยแจ้งว่าไม่เคยมาทางเส้นนี้เลย
คงเพราะไม่อยากจะผจญกับสภาพรถติดมากนัก ถ้าไม่จำเป็น คน กทม.ย่อมไม่เดินทางออกมาเจอรถติด ครูอ้อยคงจะขับรถระหว่าง บ้านพัก จนมาถึงซอยลาดพร้าว 94 และลัดเลาะไป ม.รามคำแหง
มีความรู้มากมายที่จะต้องขวนขวายด้วยตัวเอง หลายคนเก่งที่รอบรู้เรื่องไกลตัวมากมาย แต่เรื่องใกล้ๆตัว ไม่รู้เรื่องแม้แต่นิดเดียว... เช่น อยู่ในเมืองนั้นแท้ๆ แต่กลับไม่รู้ว่า ร้านอาหารที่อร่อยที่สุดในเมืองนั้น มีเมนูอาหารใดที่ไม่น่าพลาดบ้าง ฯลฯ
ความรอบรู้เรื่องใกล้ๆตัว แม้แต่คนใกล้ๆตัว นับตั้งแต่คนในครอบครัว คู่ชีวิต ก็ใช่ว่า เราจะรู้จักไปทุกอย่าง ยังคงต้องค้นหาและเรียนรู้กันไปตลอดชีวิต
โลกนี้จึงมีหลายอย่างให้ค้นหา และน่าตื่นเต้นอยู่เสมอ
แต่ถนนแห่งชีวิต แต่ละคนต้องหาทางสำรวจถนนสายนี้ด้วยตัวเอง
มีความตั้งใจว่า จะแวะไปดูบรรยากาศบ้านครูอ้อยที่บ้านพักรถไฟ ถ.วิภาวดี กม.11 ไม่รู้ว่าอยู่แถวไหน ลองถามเพื่อนที่ทำงานวชิรพยาบาลดู
”อ๋อ คงอยู่แถวๆหลังหมอชิตใหม่ ก่อนที่จะถึงสถานีรถไฟพหลโยธิน แถวๆสะพานลอยนั่นแหละ”
เพื่อนคนนี้ของนายบอนไม่มีรถส่วนตัว นั่งรถเมล์มาทำงานทุกวัน ยามว่างจะนั่งรถเมล์สายต่างๆ เพื่อให้รู้จักคุ้นเคยกับเส้นทางใน กทม. เวลาไปไหนจะได้รู้จักเส้นทาง....
มาถึงครูอ้อยมั่ง...
นายบอนเจอครูอ้อยเมื่อ 1 ก.พ.2550 นัดพบกันที่โลตัสบางกะปิ ท่านขับรถมารับ ท่านบอกว่า ทางเส้นนี้ไม่เคยมา ตอนที่โทรแจ้งนัดหมายก็ลองขับมาเรื่อยๆ จนเจอเดอะมอลล์บางกะปิ และขับต่อมาจนถึงโลตัสจนได้
ช่วงขากลับไปยังโรงเรียน ครูอ้อยก็ขับรถตรงไปเรื่อยๆ ผ่านแยกบางกะปิ เลยไปจนถึงนิด้า ครูอ้อยแจ้งว่าไม่เคยมาทางเส้นนี้เลย
คงเพราะไม่อยากจะผจญกับสภาพรถติดมากนัก ถ้าไม่จำเป็น คน กทม.ย่อมไม่เดินทางออกมาเจอรถติด ครูอ้อยคงจะขับรถระหว่าง บ้านพัก จนมาถึงซอยลาดพร้าว 94 และลัดเลาะไป ม.รามคำแหง
ถ้าไปถนนเส้นอื่น อาจจะหลงทางได้ 55555
คน กทม.หลงทางใน กทม.เสียเอง
มีความรู้มากมายที่จะต้องขวนขวายด้วยตัวเอง หลายคนเก่งที่รอบรู้เรื่องไกลตัวมากมาย แต่เรื่องใกล้ๆตัว ไม่รู้เรื่องแม้แต่นิดเดียว... เช่น อยู่ในเมืองนั้นแท้ๆ แต่กลับไม่รู้ว่า ร้านอาหารที่อร่อยที่สุดในเมืองนั้น มีเมนูอาหารใดที่ไม่น่าพลาดบ้าง ฯลฯ
ความรอบรู้เรื่องใกล้ๆตัว แม้แต่คนใกล้ๆตัว นับตั้งแต่คนในครอบครัว คู่ชีวิต ก็ใช่ว่า เราจะรู้จักไปทุกอย่าง ยังคงต้องค้นหาและเรียนรู้กันไปตลอดชีวิต
โลกนี้จึงมีหลายอย่างให้ค้นหา และน่าตื่นเต้นอยู่เสมอ
การรู้จักเส้นทาง ถนนหนทาง กับการรู้จักเส้นทางเดินข้างหน้าของชีวิต อาจจะคล้ายคลึงกัน
คล้ายในแง่ เส้นทางข้างหน้า เราจะเห็นว่า ทอดยาวผ่านสถานที่ต่างๆ ไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งถนนหนทาง เราสามารถที่จะนั่งรถไปสำรวจเส้นทางนั้นได้
แต่ถนนแห่งชีวิต แต่ละคนต้องหาทางสำรวจถนนสายนี้ด้วยตัวเอง
หมายเลขบันทึก: 76162เขียนเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2007 22:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:15 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ.....คุณบอน
- แต่คุณบอนก็รอบคอบนะคะที่ในมือมีหนังสือแนะนำการเดินทางที่ประกอบด้วยแผนที่กรุงเทพฯ
- แสดงว่าเป็นคนรอบคอบ และระมัดระวังตัวมาก
- แต่แล้วก็...มาท้องเสียที่กรุงเทพฯจนได้
- ไม่เป็นไรค่ะ คราวหน้าต้องมีอีก เวลาครูอ้อยไปกาฬสินธุ์ ต้องพกพาแผนที่ไหมนี่
อิอิ ขำขำ
- กาฬสินธุ์เมืองเล็กครับไม่หลงหรอก
- นายบอนเป็นนักเดินทาง ไปหลายที่ ชอบศึกษาเส้นทางอยู่แล้ว
- ถ้ารู้เส้นทาง จะประหยัดเวลา และใช้เวลาไปแวะโน่นแวะนี่