วันแห่งความทรงจำ
ตอนนี้เรามีหลายสิ่งหลายอย่างที่อึดอัดอยู่ในใจ แต่เราม่รู้ว่าเราจะเริ่ม บอกออกมาอย่างไร มันมากมายจนเราเริ่มสับสน วันนี้ทุกวิ่งรอบการเราทำไมมันดูอึดอัดไปหมด ทำไมมันเหงา มันสับสน ( อาจมีบางคนบอกออกมาว่าไม่อยากสับสนให้เอาขวานไปเก็บ ) ขอบอกว่ามุขนี้มันเชยแล้ว เราไม่เข้าใจว่าเพื่อนเราเป็นอะไร โกรธไรเราหรือป่าว มันไม่เคยเป้นแบบนี้ มันไม่เคยมีความรู้สึกว่าห่างเหิน ไม่เคยมีความฌยวา มันมีแต่เสียงหัวเราะ เมื่อวานเราเห็นเพื่อนเราร้องไห้ แต่เราทำไรไม่ได้ เพราะเพื่อนเรามันร้องไห้กับความจริงที่เราได้บอกให้มันรับรู้ เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป้นแบบนี้ เราคงผิดมากใช่มั้ย เราพาเพื่อนไปเที่ยวที่บ้าน เพื่อไม่อยากให้มันต้องอยู่คนเดียว แต่หลังจากที่มันกลับไปแล้ว คนที่ทุกข์ใจก็คือเรา คิดดูแล้วกัน ผู้ชายคนเดียวมีอิทธิพลทำให้ผู้หญิง 2 คนต้องทุกข์ใจคนหนึ่งต้องทุกข์ใจเพราะผิดหวัง แต่อีกคนต้องทุกข์ใจเพราะความผิดที่เคยก่อ เราบอกตามตรงเราไม่สบายใจที่เพื่อนเป็นแบบนี้ เราไม่รู้ว่าหลังจากเกิดเรื่องนี้แล้ว เราเสียน้ำตากับคามผิดของเรามามากเท่าใหร่ เรารู้ว่าแม้เพื่อนจะคอยบอกเราว่าเราไม่ผิด แต่ความรู้สึกมันติดอยู่ข้างใน คงไม่มีใครหรอกที่นั่งยิ้มได้เมื่อเห็นเพื่อนร้องไห้ คงไม่มีใครหรอกที่หัวเราะ กับความทุกข์ของเพื่อน โดยเฉพาะความทุกข์อันนั้นเราเป็นคนก่อให้เพื่อนเอง เราต้องขอบคุณ คนๆ หนึ่งที่คอยปลอบเราและคอยอยู่กับเราตลอด พี่โน้ต ขอบคุณจริง ๆ
แม้ทุกคนอาจบอกว่าสิ่งที่เราทำกับซินมันไม่ผิด แต่ความรู้สึกที่มันติดอยู่ในใจ มันไม่มีทางลบออกไปได้หรอกนะ น้ำตาที่มันใหลออกมาจากตาของเพื่อน มันยังบอกให้รู้ว่า เพื่อนเรามีความทุกข์ แต่เราน้ำตามันตกข้างใน ที่ไม่มีวันที่ใครจะรู้ได้
เลิกร้องไห้สักที่เถอะเพื่อน กลับมาเป็นเหมือนเดิมสักที ตราบใดที่แกยังเป็นแบบนี้ เพื่อนคนนี้จะเป็นหนักยิ่งกว่าแก
ความเห็น (1)
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงทำใจไม่ได้ บางอย่างไม่พูดบางทีมันจะมีความหมายกว่า ปล่อยให้มันเดินทางไปเองเหอะ เพราะซินก็ไม่ได้สุขใจหรืออะไรกับสิ่งที่เจอ เพียงแค่มันมีความรู้สึกว่ามันมีอะไรที่ซินยังไม่รู้ก็เท่านั้นก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังควายๆ อยู่ดี ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร อย่างที่บอกแหละว่า อย่าพยายามค้นหาคำตอบอะไรอีกเพราะค้นไปเราก็จะเจ็บไปเปล่าๆ กับคำตอบอะไรก็ตามที่เราได้รับมา มันไม่ได้เป็นการณ์ดีกับใครอยู่แล้ว มันไม่ใช่ความผิดอะไรของปูเลยที่ปูพูดความจริงออกมา มันผิดที่ซินที่สงสัยอะไรมากมายไปเอง จริงบ้างไม่จริงบ้างมันมากมายเหลือเกินอ่ะตอนนี้ ไม่อยากร้องไห้หรอกรู้ว่ามันไม่ดีแต่บางทีมันก็อดไม่ไหว มันเก็บไม่ไหว ถ้าสิ่งที่เรารับรู้มันกำลังพาเราไปเจออะไรก็ตามที่เราไม่อยากเจอ เพราะเรื่องบางเรื่องมันอาจยากจะเข้าใจ ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับปูเลย มันอยู่ที่ซินมีปัญหาเอง ซินบอกแล้วว่าซินจะไม่หาคำตอบอะไรอีก ซินจะอยู่ของซินเฉยๆ เพราะไม่อยากรู้สึกแย่ไปกว่านี้ สิ่งเดียวที่ซินเกลียดและใครอีกหลายๆคนก็คงคิดไม่ต่างก็คือ ซินไม่ชอบการโกหก/ ไม่อยากเป็นควาย. . .ก็เท่านั้นเอง. . . รู้ดีว่าอะไรมันจะแย่ถ้าไม่หยุดคิดแต่คนเราทุกคนอยู่ในช่วงเจ็บปวดอ่ะ แล้วพอมาเจออะไรหรือรู้อะไรมามันก็อดจะคิดอะไรไม่ได้ ขอโทษจริงๆ ที่ยังกลับมาเป็นคนเดิมไม่ได้ ยอมรับว่าทำไม่ได้จริงๆ คนๆนึงที่เรารักมากไม่เคยเผื่อใจว่าต้องแยกกัน พอมาเจอแบบนี้มันก็ลำบากถ้าจะตัดใจได้ ถ้าย้อนเวลาได้ก็คงไม่ขอเจออะไรแบบนี้ อยากกลับไปที่เดิมมันคงจะดีกว่านี้ เขาไม่แคร์เราอยู่แล้วคนๆนั้นอ่ะ เขาแคร์คนอื่น เราจะดีจะร้ายยังไงเขาไม่เคยรับรู้อยู่แล้ว จะสนใจทำไมในเมื่อหยิบยื่นความเลวร้ายให้เราเอง รู้ก็เจ็บไม่รู้ก็เจ็บ ค่ามันเท่ากันและต่อจากนี้อะไรมันจะเป็นไงเราก็มีหน้าที่ยอมรับมันให้ได้อะไรมันจะเลวร้ายกว่า ซินก็จะรับมันให้ได้ อยู่กับมันให้ได้ เราไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรอยู่แล้วเรามีหน้าที่ยอมรับกับสิ่งที่ใครสักคนหรือสองคนหยิบยื่นให้
-_- มันแก้ไขอะไรไม่ได้หรอกสักวันอะไรที่ซินไม่รู้สักวันมันคงจะปรากฎเอง คงไม่สนใจอะไรแล้วแหละน้ำตาถ้าจะไหลก็ให้มันไหลไปเถอะเพราะมันเป็นความเข้มแข็งที่หลอมแล้วมันก็มีค่าแค่นี้จริง ๆ
........ซิน...... ( -_- )