บันทึกชีวิตวันที่ 8 มกราคม 2550

บันทึกชีวิตวันที่ 8 มกราคม 2550 วันนี้ในช่วงเช้ามานั่งดูข่าวก็มีข่าวที่สนใจหลายข่าวไม่ว่าจะเป็นการจัดงานเลี้ยงพันธมิตรประชาธิปไตยเพื่อประชาชนโดยราชนิกูลซึ่งเป็นวันรวมพลคนที่เคลื่อนไหวเพื่อผดุงความถูกต้องและเป็นธรรมในชาติ ซึ่งตั้งข้อสังเกตว่าเป็นให้การสัญญาณอะไรบางอย่างกับกลุ่มที่คิดร้ายทำลายประเทศชาติ และอีกข่าวที่น่าอนาจใจก็คือข่าวอธิบายบดีสั่งปลดองค์การนักศึกษาม.เทคโนพระนครเหนือเพราะออกมาเคลื่อนไหวประเด็นมหาวิทยาลัยออกนอกระบบ ตรงนี้มันสะท้อนให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารที่ไม่เปิดกว้างทางด้านเสรีภาพทางวิชาการ เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นของนักศึกษา ซึ่งนักศึกษาเหล่านั้นเป็นตัวแทนที่นักศึกษาเลือกขึ้นมาแต่ผู้มีอำนาจก็ปลดและแต่งตั้งคนของตนเองเลือกมาเป็นแทน มันสะท้อนถึงบรรยายกาศในสถานศึกษาที่ปิดโอกาสในการแสดงออกของนักศึกษาถึงสิทธิเสรีภาพที่ลุกขึ้นมาทวงถามนโยบายที่จะเกิดกระทบต่อคนส่วนใหญ่โดยเฉพาะนักศึกษา เราก็ตั้งคำถามต่อว่าแล้วมันจะมีมหาวิทยาลัยไปทำไมกัน พอทุกคนพร้อมก็เดินทามาทำงานโดนงานวันนี้คือถอดเทป Km ต่อจากเมื่อวานนี้จนเสร็จซึ่งสิ่งที่ได้เรียนรู้จากเนื้อหาที่ถอดได้ในวันนี้คือการออกแบบกิจกรรมที่ให้มีความต่อเนื่องและยั่งยืน สิ่งสำคัญคือต้องสร้างจิตวิญญานเยาวชนในการลุกขึ้นมาปกป้องตอบแทนบุญคุณของธรรมชาติสิ่งแวดล้อมและท้องถิ่นที่อยู่ และอีกอย่างการสร้างคนต้องสร้างเป็นลำดับชั้นและต้องมีที่รองรับเป็นช่วงเริ่มตั้งแต่ประถม มัธยม อุดมศึกษา ถ้าขาดกระบวนการช่วงใดช่วงหนึ่งอาจจะทำให้เยาวชนที่เราบ่มเพาะมีเกาะป้องกันยังเพียงพอที่จะต่อสู้ให้รอดพ้นได้ คนที่มารับช่วงต่อต้องสามารถเสริมเกาะให้มีความเข้มแข็งและทำให้เยาวชนกลุ่มนั้นสามารถเผชิญโลกกว้างโดยมีจิตวิญญานแห่งเสรีชน แต่อย่างไรก็ตามยังมีปัญหาคือทุกวันนี้สถาบันการศึกษาผลิตคนออกมาทำงานเพื่อสังคมอย่างนี้ได้น้อยมากซึ่งมันมีหลายเหตุปัจจัยด้วยกัน ทั้งโดยตัวสถาบันที่กีดกันไม่ส่งเสริมการทำกลุ่มอิสระ ตั้งกรอบในการทำกิจกรรม ทั้งระบบสังคมบริโภคนิยมที่ถั่งโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วงบางทีเข้ามาแบบไม่รู้ตัว และพอคนที่จบออกมาเป็นครูอาจารย์ก็ถูกกรอบของผู้บริหารครอบอีกทีหนึ่งทำให้คนเหล่านั้นที่มีความคิดอยากสร้างสรรค์กิจกรรมดีๆถูกกดดันและไม่อยากอยู่ในระบบ อันนี้ก็ต้องช่วยแก้กันเป็นกระบวนการจะอาศัยใครคนใดคนหนึ่งเป็นแก้ปัญหาให้คงเป็นไปได้ยากสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบันที่เกิดกับเยาวชน หรือแม้กระทั่งคนทำงานทุกคนต้องหาทางออกร่วมกัน