การประชุมวิชาการรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล 2007

การประชุมวิชาการรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล 2007

       การประชุมวิชาการรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล 2007 เป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้อีก ๒ ด้านของผม   
           (๑) วิธีทำงานโดยหลายฝ่าย ที่มีวัฒนธรรมการทำงานที่แตกต่างกันมาก    ได้แก่ฝ่ายกระทรวงสาธารณสุข  มหาวิทยาลัยมหิดล  สำนักงานเลขาธิการมูลนิธิรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลฯ  กระทรวงการต่างประเทศ     รวมทั้งมีการปรึกษาหารือกับ คณะกรรมการจัดงาน ที่มาจากหลายหน่วยงานทั่วโลก
                  ผมมองว่าตัวยึดโยงคนที่คิดต่างเข้ามาทำงานด้วยกันโดยยอมอดทน และยอมรับมติที่บางทีตนเองก็ไม่เห็นด้วย     คือคุณค่าต่อโลก  และการได้ทำงานถวายในหลวง  สมเด็จพระเทพรัตน์ฯ  และสมเด็จพระมหิตลาธิเบศร์ฯ
           (๒) วิธีทำงานที่จะให้เกิดผลในการส่งสัญญาณเชิงนโยบาย ไปยังประชาคม/ภาคีสุขภาพ ทั่วโลก     จากการทำงานของประเทศเล็กๆ

        การประชุมวิชาการรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล 2007 จัดในวันที่ ๑ - ๒ ก.พ. ๒๕๕๐ ที่โรงแรมอิมพีเรียล ควีนสปาร์ก     ในหัวข้อ "การเข้าถึงเทคโนโลยีด้านสุขภาพสำหรับโรคที่ถูกมองข้ามและคนที่ถูกละเลย"   (Improving Access to Essential Health Technologies: Focusing on Neglected Diseases, Reaching Neglected Populations) 

        การได้ร่วมประชุมหารือเตรียมการจัดงานนี้หลายครั้ง หลายบรรยากาศ ทำให้ผมมองเห็นชัดว่า      วงการวิชาการเรามักเข้าใจผิด คิดว่าการค้นคว้าหาความรู้ หรือการคิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆ จะนำไปสู่การแก้ปัญหาของมนุษย์อย่างทั่วถึงได้โดยตัวของมันเอง     ความคิดเช่นนี้ผิดครับ    

        ในความเป็นจริง โลกเราเต็มไปด้วยคน/กลุ่ม/ประเทศ ที่ครอบครองผลประโยชน์จากความก้าวหน้าใหม่ๆ ทางวิชาการทุกประเภท    รวมทั้งความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในการดูแลสุขภาพด้วย       ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในการดูแลสุขภาพหลายอย่าง ไม่กระจายไปสู่คนในประเทศยากจน และกลุ่มคนที่ไม่มีกำลังซื้อ     คนเหล่านี้กลายเป็นคนที่ถูกละเลย      และการคิดค้นเทคโนโลยีใหม่ๆ มันก็ลำเอียงตั้งแต่ต้นแล้ว     คือแรงจูงใจหลักในการคิดค้นคือกำไรจากการลงทุน     จึงมักจะเน้นคิดค้นเทคโนโลยีสำหรับดูแลสุขภาพของกลุ่มคนที่มีกำลังซื้อเป็นหลัก     โลกเราเกิดสภาพที่มี   "โรคที่ถูกมองข้ามและคนที่ถูกละเลย"  (Neglected Diseases & Neglected Populations) 

          การประชุมวิชาการรางวัลสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดล 2007 ในสายตาของผม จึงเป็นการประชุมวิชาการเพื่อแก้ปัญหาความลำเอียงของโลก     เป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาอันเกิดจากลัทธิทุนนิยมสุดขั้ว     เป็นการประชุมวิชาการเพื่อมนุษยธรรม     การทำงานจัดการประชุมจึงมีคุณค่าสูงมาก     และให้ความชุ่มชื่นในหัวใจแก่ผมสูงมาก     แม้ผมจะมีส่วนออกความคิดไม่มากเพราะไม่มีความรู้

วิจารณ์ พานิช
๑๔ ม.ค. ๕๐
แก่งกระจาน  เพชรบุรี