๓๔๗. YOU’LL NEVER WALK ALONE

YOU’LL NEVER WALK ALONE

          ผมชื่นชอบประโยคนี้มานานแล้ว แต่ไม่นานเท่ากับความชอบที่มีต่อทีมฟุตบอลทีมหนึ่ง เป็นประโยคที่ให้ทั้งความรักและความอบอุ่นแก่ผม เป็นทั้งบทเรียนและประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา

          คงจะดีไม่น้อยถ้ามีใครมาบอกกับคุณว่า “คุณไม่ได้เดินอยู่คนเดียว คุณจะไม่เดียวดาย ขอให้เชื่อเถอะว่ายังมีคนเคียงข้างเสมอ ไม่ว่าจะทุกข์จะสุขเพียงใด” หรือบางทีคุณจะรู้สึกแบบนี้กับตัวเองบ้างก็ได้

          สำหรับผมมันไม่ใช่เป็นแค่ความรู้สึก แต่ประสบพบเจอมาโดยตลอด เมื่อครั้งเป็นผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก ได้ทำงานเคียงข้างชุมชน ผู้ปกครองและองค์กรภาคเอกชน

          ผู้คนที่เป็นทั้งเพื่อนและพี่น้อง มาประคับประคองช่วยเหลือและสนับสนุน ทำให้การทำงานแบบเลือดตาแทบกระเด็น ลดลงเหลือเพียงความบอบช้ำบ้างเล็กน้อย ซึ่งเป็นเรื่องปกติของการพัฒนาคุณภาพการศึกษา ที่คำว่าง่ายไม่เคยมีอยู่จริง

          เมื่อโรงเรียนมั่นคงอยู่ได้ จึงนึกย้อนกลับไป ความรู้สึกขอบคุณทุกคนที่ร่วมเดินทางบนเส้นทางที่มากด้วยอุปสรรคในตอนนั้น ขอบคุณที่ไม่ทอดทิ้งกัน ทำให้ผมมีพลังใจยืนหยัดมาได้จนถึงทุกวันนี้

          เมื่อมาถึงจุดนี้ ทำให้คิดถึง “ลิเวอร์พูล” ทีมฟุตบอลทีมโปรดของผม และ You’ll never walk alone ประโยคนี้ เป็นเพลงประจำทีมของลิเวอร์พูล เป็นคำขวัญหรือสโลแกนของสโมสรก็ว่าได้

          ผมรู้จักทีมลิเวอร์พูลตั้งแต่อยู่ชั้น ป.๕ ทั้งที่ตอนนั้นที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า เป็นความบังเอิญที่แม่ของผมซื้อกางเกงขาสั้นสีดำให้ผมเป็นตัวแรก หลังจากที่ได้รับบริจาคเสื้อผ้ามือสองจากญาติพี่น้องมาตลอดหลายปี

          กางเกงผ้าฝ้าย ที่ผมเรียกว่ากางเกงบอล เนื้อผ้าจะออกหนาๆเอวยางยืด ใส่สบาย คล่องตัวมาก ใส่แล้วรู้สึกว่าตัวเองเหมือนนักฟุตบอล ที่สำคัญก็คือ มีสติ๊กเก้อร์คำว่าลิเวอร์พูลติดอยู่ด้านหน้าของกางเกงด้วย

          ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมเริ่มมีใจรักในกีฬาฟุตบอล และจำชื่อนักฟุตบอลไทยได้หลายคน แต่ถ้าเป็นทีมลิเวอร์พูล ผมจะต้องคิดถึง จอร์นบาร์นส์ เอียนรัช ดัลกลิช จนมาถึง โม ซาร่า ในปัจจุบัน

          ทุกวันนี้ติดตามการแข่งขันฟุตบอลของลิเวอร์พูลทุกนัด ผมจะสังเกตแบบแผนการเล่น  พัฒนาการของทีม และสปิริตของผู้เล่นภายในทีม ก็ต้องยอมรับว่ามีครบ สำหรับหงส์แดงหรือเครื่องจักรสีแดงทีมนี้

          การเล่นที่มีแต่ความมุ่งมั่นทุ่มเท ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ผู้เล่นแต่ละคนรู้ตำแหน่งหน้าที่ มีความรับผิดชอบ ให้เกียรติและให้โอกาสแก่เพื่อนร่วมทีม ไม่เอาดีเด่นหรือดังอยู่คนเดียว นี่คือการเล่นเป็นทีม

          ภาพผู้เล่นแสดงความชื่นชมซึ่งกันและกันเมื่อทำประตูได้ การขอบคุณเพื่อนที่ช่วยแอสซิส การแสดงออกซึ่งการยอมรับและยกย่องเพื่อนผู้เล่นศูนย์หน้าต่อหน้าผู้ชมนับหมื่น คือ ภาพความจริงใจที่พบได้ในสนามฟุตบอล และจะพบได้มากกว่าในทีมลิเวอร์พูล

          อดไม่ได้ที่จะนึกถึงการบริหารจัดการภายในหน่วยงานและองค์กรทั่วไป สามารถนำแบบอย่างของทีมลิเวอร์พูลไปปรับใช้ ไม่ว่าจะเป็นการบริหารเชิงกลยุทธิ์และบางแง่มุมที่งดงาม ทั้งความจริงใจ ความสามัคคี และความเสียสละทุ่มเทให้แก่องค์กร ไม่ว่าจะทุกข์จะสุขเพียงใด

          ในขณะเดียวกัน ผู้นำองค์กรก็ต้องมีวุฒิภาวะของการเป็นผู้นำ และบริหารการเปลี่ยนแปลง ด้วยบรรยากาศและทิศทางที่ดีขึ้น

          กลับมาที่ YOU’LL NEVER WALK ALONE ในเวทีชีวิต วันที่เราและองค์กรเติบโตและผ่านความสำเร็จมาแล้ว พร้อมที่จะอยู่ได้ตามลำพัง ด้วยความเด็ดเดี่ยวและแข็งแกร่ง คงจะดีไม่น้อยถ้าหากจะคิดถึงใครบางคนที่เคยช่วยเหลือเรา เราเคยหลงลืม แล้วทิ้งเขาไว้ข้างหลัง

          หันไปมอบรอยยิ้มทักทาย ให้กำลังใจด้วยการจับมือหรือโอบกอดเขาสักครั้งส่งท้ายปี ก็น่าจะเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดมิใช่หรือ....

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๕  ธันวาคม  ๒๕๖๗