๓๔๖. ฟาร์มสุข...เล็กๆ

ฟาร์มสุข...เล็กๆ

          นักเขียนท่านหนึ่งพูดไว้ จงบันทึกความสุขด้วยปากกา แล้วบันทึกความทุกข์ด้วยดินสอ นานมากแล้วที่ผมไม่ได้ใช้ดินสอบันทึกเรื่องใดๆ

          ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้ใช้ปากกาบันทึกเรื่องราวและความรู้สึก แต่ใช้พื้นที่หรือบล็อกในเว๊บไซต์ เขียนบันทึกความทรงจำดีๆเอาไว้

          ความทรงจำที่อยู่ระหว่างทุกข์และสุข แบบกลางๆที่ไม่สุดโต่งข้างใดข้างหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของทุกคน ที่ไม่มีใครสุขได้ตลอดกาล หรือทุกข์อยู่ได้ตลอดไป

          ปี ๒๕๖๗ กำลังจะพ้นผ่าน ผมเตรียมการโละทิ้งความหนักหน่วงของชีวิตออกไป ให้หลุดพ้นจากความซ้ำซากจำเจกับบางสิ่งบางอย่าง เพื่อหันหน้าเข้าหาความเบิกบานแห่งชีวิต

          จึงมีคำถามตามมาถึงกำหนดการท่องเที่ยวในที่แห่งใดบ้าง ช่วงส่งท้ายปีเก่าและต้อนรับปีใหม่ 

          ความตอบมีเพียงหนึ่งเดียว คือ อยู่บ้าน อยู่กับฟาร์มสุขเล็กๆ ที่สร้างไว้รอบบ้าน

          ผมตั้งใจจะใช้เวลาอยู่นิ่งๆ ทบทวนในสิ่งที่ผ่านมาท่ามกลางความเงียบสงบ และเคลื่อนไหวบ้างเล็กน้อย ในพื้นที่ที่ไม่ห่างไกลจากบ้าน ซึ่งอยู่มาอย่างยาวนานตลอดหลายปี

          เมื่อบ้านได้รับการซ่อมแซมและปรับปรุงเป็นที่เรียบร้อย ปัญหา อุปสรรค และข้อกังวลต่างๆจึงค่อยๆหมดไป กลับกลายเป็นความเบาสบาย คล้ายกับค้นพบหมุดหมายแห่งความสุขที่แสวงหา

          การเดินทางที่ยาวไกลในเส้นทางของการพัฒนาทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มชะลอตัว กับความรู้สึกที่บอกตัวเองว่าพอเสียที หันมาดูแลหัวใจตัวเองบ้าง ขอพักกายผ่อนคลาย นั่งนานๆได้ภายในสวนหลังบ้าน

          โดยมีหนังสือและเสียงเพลงเป็นเพื่อน ตลอดไปและเชื่อว่าตลอดปี

          ก่อนที่วันเวลาของปีนี้จะสิ้นสุดลง ไม่ลืมที่จะเตือนลูกหลานที่จะเดินทางไปสู่สังคมที่สับสนวุ่นวาย จงอย่าได้ประมาทในการใช้จ่าย รักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแกร่งอยู่เสมอ

          ปีหน้าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ลูกหลานจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ด้วยการบริหารจัดการตนเองอย่างมีสติ ไม่ต้องคาดหวังอะไรมาก แค่ไม่ทุกข์ก็สุขแล้ว

          ขอบคุณทุกคนในครอบครัวที่ดูแลกันมาตลอด อยากเห็นพ่อคนนี้ได้พักผ่อนบ้าง ขอให้รู้ไว้ว่า การได้อยู่บ้านของพ่อ แล้วได้จัดบ้านเล็กๆน้อยๆ คือความสุขที่สุด เหมือนได้จัดระเบียบความคิด ทำให้พ่อมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความแจ่มใสเบิกบาน

          ลดความอยากมีอยากเป็นลงบ้างก็ดี ไม่ต้องอยากไปโน่นไปนี่ อยากได้โน่นได้นี่ แต่ก็นั่นแหละ ไม่เคยคาดหวังเลยว่าจะได้จักรยานคันใหม่ มาช่วยทดแทนการเดินวิ่งในช่วงเช้าและเย็น 

          ในสิ่งแวดล้อมที่สร้างได้และให้ชื่อว่า “ฟาร์มสุข” เป็นของขวัญส่งท้ายปี มาพร้อมจักรยานคู่ใจ เพื่อใช้เวลาที่มีค่าของทุกวัน ปั่นขึ้นลงเนินและเลาะเลี้ยวไปตามสุมทุมพุ่มไม้ที่จัดระเบียบไว้แล้ว

          ความสุขกับฟาร์มสุขที่อยู่ใกล้กันแค่เอื้อม เป็นสิ่งเล็กๆที่มั่นคงและปลอดภัย สร้างได้ด้วยตัวเราเอง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๓  ธันวาคม  ๒๕๖๗